IBARAKI: “Rashomon”

ALBUM

Μια μεθοδική δουλειά σχεδόν δέκα χρόνων κρύβει πίσω της η τρομαχτική μορφή του δαίμονα από τους ιαπωνικούς φεουδαρχικούς θρύλους που μας επιτίθεται στο εξώφυλλο. Οι κληρονομικές καταβολές του Matt Heafy, της κεντρικής μορφής των Trivium, ριζώνουν στο artwork του project του, και μας υποδέχονται πολεμικά, όπως αρμόζει άλλωστε στον τίτλο του περιεχομένου: “Rashomon” σημαίνει “άγρια δέντρα”.

Το “Hakanaki Hitsuzen” ξεδιπλώνεται σαν χάλι υποδοχής, σημαδεμένο από ηχητικά αραβουργήματα της Ανατολής, μεταφέροντας έναν υπαινιγμό όχι μόνο της αντίστοιχης υποβολής με αυτή της πρώτης εικόνας, αλλά και μιας διαδρομής στη διάρκεια της οποίας τα όρια έχουν τεθεί και δεν χωρούν ανομίες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στους ήρωες των λαογραφικών μύθων που επικαλείται ο Heafy για να εμπνευστεί το έργο που οραματιζόταν για χρόνια. Όντας ο ίδιος μεγάλος λάτρης του black metal, αλλά ταυτόχρονα και ξένος με τις βασικές θεματικές πηγές των γνωστών αντίστοιχών σκηνών του είδους, βρήκε το αναγκαίο στήριγμα επιβεβαίωσης από τον κατάλληλο συμπαίκτη: ο εμβληματικός Ihsahn ξεκλείδωσε τον δρόμο που γνωρίζει ήδη καλά ο Heafy από τους Trivium, και η βάρκα του δικού του black metal βρέθηκε να πλέει στο εξωτικό Σέτο.

Με συμπαραγωγό τον Ihsahn και βοηθούς τους συναδέλφους του στους Trivium, που συνεισφέρουν σε διάφορα τραγούδια, ο δημιουργός απλώνει τις ιστορίες του πέφτοντας με πολεμικό πάθος στις λεπτομέρειες. Απαιτητικοί μύθοι, όπως για παράδειγμα αυτός του θεού της φωτιάς, στο “Kagutsuchi”, που έκαψε τη μητέρα του μέχρι θανάτου στη γέννησή του, και ο πατέρας του τον κομμάτιασε και δημιουργήθηκαν οχτώ ηφαίστεια, βρίσκουν στο ευρυγώνειο, ευέλικτο black metal του, την ιδανική προβολή. Ο συχνά συμφωνικός χαρακτήρας του φυσικά αλληθωρίζει στην επίδραση του μέντορα ihsahn, και πρωταγωνιστεί ιδιαίτερα στο “Ibaraki-Doji”, το παιδί των δαιμόνων.

Ένα από τα πιο ξεχωριστά τραγούδια του άλμπουμ είναι το “Jigoku-Dayu”, μια δραματική αφήγηση για την κόρη ενός σαμουράι που μένει ορφανή και καταλήγει σε οίκο ανοχής, για να απαλύνει τελικά τη μοίρα της η γνώση της, που κλέβει το σεβασμό της κοινωνίας. Μια πολυδιάστατη, μελαγχολική σύνθεση με απλωμένα ακουστικά μέρη που αναπλάθει τις εναλλαγές και την προσωπική αγωνία της ηρωίδας.

Στο επιβλητικό και συντριπτικό “Akumu”, τον εφιάλτη κατά τον τίτλο, η συνδρομή του Nergal των Behemoth σημαδεύει το αποτέλεσμα. Άλλη μια υπέροχα σμιλευμένη κορυφή του άλμπουμ είναι το “Ronin”, που πραγματεύεται την έννοια του μίσους, και φιλοξενεί ακόμα μια έκπληξη, τον Gerard Way των My Chemical Romance… Ναι, όσο και αν δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις, είναι αυτός ο απαιτητικός δαίμονας που ωρύεται και εναλλάσσεται ιδανικά με τα καθαρά φωνητικά του Heafy. Στα παραπάνω από εννέα συγκλονιστικά λεπτά του “Ronin” , απλώνεται όλη η ευρηματικότητα του δημιουργού, η ικανότητα να συγκεράζει ιδέες και εντυπώσεις πάνω στη γραμμική αφήγηση ενός μύθου.

Το πόσο σημαντικό είναι το τελευταίο, ουσιαστικά, τραγούδι του δίσκου πριν τον επίλογο “Kaizokou”, το βιβλικό “Susanoo No Mikoto”, το συνειδητοποιείς, πέρα από τη φωνητική παρουσία του Ihsahn, όταν ακούς τον Heafy να τραγουδά και στα ιαπωνικά. Η ιστορία του θεού της καταιγίδας που εξορίστηκε από τον παράδεισο, κλείνει αυτό το ταξίδι στους λαογραφικούς μύθους με μια δραματική μάχη επιβίωσης, όπου ο Sunanoo βγαίνει νικητής απέναντι στο δράκο, κερδίζοντας τη θέση στο δικό του βασίλειο.

Καθώς η αυλαία πέφτει μέσα στο φολκ φως του “Kaizokou”, με την αιώνια μάχη αγάπης και μίσους να παραμένει το αίνιγμα της ζωής, μοιάζει πως ο Heafy τα έχει καταφέρει: πήρε το αγαπημένο του black metal και το φύτεψε στις δικές του καταβολές, το μετέφερε στις δικές του συντεταγμένες, εξωτικά πνευματικό και συναρπαστικά θεατρικό. Ανοίγοντας το δικό του παράθυρο, ακολουθώντας τις μνήμες της κληρονομιάς του και επιδεικνύοντας και μια μουσική επάρκεια που κουβαλά ιδανικά όλους αυτούς τους μοναδικούς μύθους, μας τυλίγει με μια ξεχωριστή εμπειρία.

Σε ένα ταξίδι που το δίκαιο και το άδικο ανταλλάσσουν τα ηνία, θεοί και άνθρωποι παλεύουν να βρουν τη θέση τους, και τα χρώματα της ειρήνης και του πολέμου βάφουν βαριές ιστορίες, ο Heafy ακουμπά μπροστά μας ένα έργο αυθεντικό και βαθιά πνευματικό, μια πλούσια πρόκληση για κάθε διαθέσιμο ακροατή.

(Όταν μια τίγρης πεθαίνει, αφήνει πίσω της το δέρμα της. Όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, αφήνει το όνομά του…).

Είδος: Black Metal/Symphonic/Prog
Εταιρεία: Nuclear Blast
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 6 Μάϊου 2022

Official Site: https://www.ibarakiband.com/
Facebook: https://www.facebook.com/ibarakiband

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1103 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.