Ήταν Οκτώβριος του μακρινού 2002, όταν ακούγοντας έναν από τους αγαπημένους μου ραδιοφωνικούς σταθμούς, “έπεσα” πάνω στο “Heaven’s A Lie”, με την μελωδία του να “κολλάει” στο μυαλό μου. Από τότε, άρχισα να “μαθαίνω” για τους Lacuna Coil και το gothic metal, σαν ήχο. Λίγες μέρες αργότερα, οι Ιταλοί κυκλοφόρησαν ένα από τα πιο σπουδαία gothic metal album, το “Comalies”. Είκοσι τρία χρόνια μετά την “γνωριμία” μου με την μπάντα, θα έχουμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε ζωντανά, στα πλαίσια του Release Athens Festival 2025, στην Πλατεία Νερού, στις 19 του Ιούλη, μαζί με τους Gojira, και το μυαλό μου με “ταξίδεψε” νοερά, πίσω σε εκείνη την στιγμή που έπιασα στα χέρια μου το “Comalies”.
Η ιστορία των Lacuna Coil, ξεκινά πριν περίπου 30 χρόνια, το μακρινό 1994, στο Μιλάνο. Οι Andrea Ferro και Marco Coti Zelati, αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα group, μοιραζόμενοι τις ίδιες μουσικές “ανησυχίες”. Το όνομά του, Sleep Of Right. Για την στελέχωση του σχήματος, προσλαμβάνουν τους Raffaele Zagaria, στην κιθάρα, και Michaelangelo Algardi, στα τύμπανα. Παράλληλα, αρχίζουν να συνθέτουν κομμάτια, με το “Bleeding Souls” να κυκλοφορεί στην συλλογή “Noise Of Bolgia” του 1995. Η μπάντα προσέλαβε τον Claudio Leo ως δεύτερο κιθαρίστα, ενώ ο Leonardo Forti αντικατέστησε τον Algardi στα τύμπανα, μετά την αποχώρηση του τελευταίου. Με τους Sleep Of Right να το “ψάχνουν” διαρκώς, ζήτησαν από την φίλη του Marco, Cristina Scabbia, να κάνει τα δεύτερα φωνητικά, με το αποτέλεσμα να τους δικαιώνει και η Scabbia να μετατρέπεται σε μόνιμο μέλος του group. Λίγο αργότερα, οι Sleep Of Right αλλάζουν το όνομά τους σε Ethereal, υπογράφοντας ταυτόχρονα στην Century Media Records, στα τέλη του 1997. Για ακόμη μία φορά, η μπάντα “αναγκάζεται” να βρει νέο όνομα, μιας και το Ethereal ανήκε ήδη σε ένα ελληνικό σχήμα, με τους Ιταλούς να καταλήγουν στο Lacuna Coil (“Άδεια Σπείρα”).
Την αμέσως επόμενη χρονιά (1998), οι Lacuna Coil πλέον, κυκλοφορούν το ομώνυμο Ep τους, από την Century Media Records. Λίγο καιρό αργότερα και με το group να περιοδεύει με τους Moonspell, οι Zagaria, Leo και Forti αποχωρούν και στην θέση τους προσχωρούν οι Cristiano Migliore, στην κιθάρα, και Cristiano Mozzati, στα τύμπανα. Λίγο μετά την δεύτερη ευρωπαϊκή περιοδεία τους, οι Ιταλοί προσλαμβάνουν τον Marco Biazzi, σαν δεύτερο κιθαρίστα, και βάζουν μπροστά για το ντεμπούτο album τους. Το “In A Reverie”, όπως τιτλοφορείται, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1999, από την Century Media Records, με το σχήμα να ξαναβγαίνει στο “δρόμο”, αυτή την φορά με τους Skyclad. Μάλιστα, το Allmusic έβαλε 4 αστέρια στο ντεμπούτο των Lacuna Coil, δικαιολογώντας τα ως “ένα πολύ καλό album, από ένα group που “αντέχεται””. Οι Ιταλοί κυκλοφορούν ακόμα ένα Ep με τίτλο “Half-Life” το 2000, με μια διασκευή στο “Stars” των Dubstar και μια demo έκδοση του “Senzafine”. Τον Μάρτιο του 2001, η μπάντα κυκλοφορεί το δεύτερο full length της “Unleashed Memories”, με την κανονική έκδοση του “Senzafine”, και ακολουθούν τους Moonspell στην περιοδεία τους στην Αμερική, για πρώτη φορά, ως support act.
Έχοντας πλέον κατασταλάξει ηχητικά και “ωριμάσει”, οι Lacuna Coil ήταν έτοιμοι για το μεγάλο “βήμα”. Ένα album, που θα τους εδραίωνε στην gothic metal σκηνή και στην συνείδηση των οπαδών του ήχου, ως μία μεγάλη μπάντα. Οι Ιταλοί μπήκαν στα Woodhouse Studios, στο Hagen της Γερμανίας, με τον επί χρόνια παραγωγό τους Waldemar Sorychta, από τον Απρίλιο μέχρι τον Μάιο του 2002 και ηχογράφησαν το τρίτο “χτύπημά” τους, και το καλύτερο μέχρι τώρα, “Comalies”. Ο δίσκος βρέθηκε στην θέση 178 του Billboard 200, ενώ κέρδισε την θέση 9 στους πίνακες του Top Heatseekers και Independent Albums. Όσον αφορά τον τίτλο, η Cristina Scabbia είχε αναφέρει σε μια συνέντευξή της, ότι ήταν ο συνδυασμός των λέξεων “κώμμα” (Coma) και “ψέμα” (lie). Παράλληλα, το video του “Heaven’s A Lie”, έκανε γνωστή την μπάντα στην Αμερική, μέσω της τηλεοπτικής σειράς “Uranium”, δίνοντάς τους το “εισιτήριο” για την πρώτη headline περιοδεία τους στην αντίπερα “όχθη” του Ατλαντικού, με support τους Dog Fashion Disco, το 2003. Το δεύτερο single του album, “Swamped”, χρησιμοποιήθηκε στο video game “Vampire: The Masquerade- Bloodlines”, όπως και στην ταινία “Resident Evil: Apocalypse”. Το “Comalies” έγινε ο δίσκος με τις περισσότερες πωλήσεις των Ιταλών, με πάνω από 300000 αντίτυπα στην Αμερική, μέχρι το 2012. Οι Lacuna Coil ήταν ήδη στην “κορυφή”.
Ξεκινώντας από το άρτια επιμελημένο και άκρως συμβολικό εξώφυλλο, οι Lacuna Coil επιζητούσαν την τελειότητα, όχι με «υπερφύαλες» κινήσεις, αλλά με μεθοδικά «χτυπήματα». Αν προσέξεις καλά, στο κέντρο, στον πυρήνα του ηλιολούλουδου, θα διακρίνεις κομμάτια από το σχήμα του artwork του “Unleashed Memories”, με την μπάντα να «δηλώνει» ευθαρσώς, ότι το “Comalies” είναι μια «διανθισμένη» και άριστα «χρωματισμένη» έκδοση, του προκατόχου του. Από την άλλη, οι Ιταλοί «έριξαν» βάρος και στην παραγωγή, απαιτώντας να «φωτίζει» τα κομμάτια, να «προβάλλει» ιδανικά όλα τα «δυνατά» σημεία του group. Και η αλήθεια είναι, ότι ο Waldemar Sorychta, ως «χρόνιος» πλέον συνεργάτης της μπάντας, ήξερε ακριβώς πώς να το πετύχει και το κατάφερε, με πολύ πειστικό τρόπο.
Περνώντας στο «κύριο μενού» του τρίτου δίσκου των Lacuna Coil, το group κατορθώνει να δημιουργήσει έναν άκρως «ελκυστικό» ήχο, «αγγίζοντας» την gothic «τελειότητα». Αυτή η gothic «απλοϊκή» προσέγγιση, με το «βαρύ», heavy «ύφος» και την «μελαγχολική» ατμόσφαιρα, έκανε τον ήχο των Ιταλών πολύ πιο «εύπεπτο», σε ένα μεγαλύτερο εύρος οπαδών, ενώ παράλληλα έμοιαζε να προσφέρει «ζωντάνια» και «φρεσκάδα» στην μπάντα. Ακούγοντας το “Comalies”, συνειδητοποιείς ότι οι Lacuna Coil «κερδίζουν» σε αυτοπεποίθηση και «δυναμώνουν», «ζωοποιά» στοιχεία ενός μεγάλου group. Παράλληλα, η ηχητική «ροή» του album, είναι τέτοια που κρατά σε «εγρήγορση» τον ακροατή, χωρίς να γίνεται βαρετή και μονότονη. Προφανώς και όλο αυτό, οι Ιταλοί δεν το πέτυχαν «εν μία νυκτί», αλλά φαντάζει ως έργο αρκετών χρόνων, ως ένα «όραμα» που το «δούλευαν» με προσήλωση και μεράκι, από το 1994, και πλέον μπορούν να αισθάνονται δικαιωμένοι, από το μεγαλειώδες αποτέλεσμα.
Από την άλλη, οι Lacuna Coil δείχνουν και μια απαράμιλλη συνθετική ευστροφία σε αυτό το album, «αναγκάζοντας» τον οπαδό να «παραδεχτεί» το δημιουργικό τους «επίπεδο». Οι Ιταλοί «συμπυκνώνουν» τα κομμάτια τους, «φιλτράρουν» το songwriting τους, τα κάνουν «οργανικά», με αρχή, μέση και τέλος, δίνοντάς τους μια πιο «συμπαγή» και γεμάτη ουσία «μορφή». Ίσως και να γίνονται λίγο πιο «εμπορικοί», αλλά πόσο «εμπορικό» μπορεί να είναι το gothic metal; Σίγουρα όμως, αποκτούν «ψυχή», «περπατούν» στο σωστό συνθετικό «μονοπάτι». Σημαντικό ρόλο στο “Comalies”, φαίνεται ότι βρίσκουν τα πλήκτρα/synths, με τα ηλεκτρονικά «μοτίβα», να δίνουν μια μοναδική gothic «γεύση» στις συνθέσεις. Τα “Swamped” και “Heaven’s A Lie” γίνονται η «ναυαρχίδα» του δίσκου, «ξεσηκώνοντας» τους οπαδούς και δημιουργώντας συνθήκες sing along, ενώ και τα υπόλοιπα κινούνται στα ίδια ποιοτικά επίπεδα. Τα riff γίνονται λίγο πιο «βαριά», ίσως πιο doomy, τα solo πιο «περιεκτικά» και οι ερμηνείες, με τις φοβερές εναλλαγές γυναικείων και ανδρικών φωνητικών, μοιάζουν πιο ουσιαστικές από ποτέ. Τα “Humane” και “Angels Punishment”, με τα εξαιρετικά ηλεκτρονικά στοιχεία, τα “Daylight Dancer”, “Comalies”, “Self Deception” και “Tight Rope”, με το απαράμιλλο gothic-ό ύφος, τα “The Ghost Woman And The Hunter” και “Entwined”, με την συναισθηματική «πτυχή» τους, και βεβαίως τα “Swamped” και “Heaven’s A Lie”, απέδειξαν περίτρανα ότι οι Lacuna Coil ήταν «φτιαγμένοι» για μεγάλα πράγματα και το “Comalies” ένα gothic συνθετικό αριστούργημα.
Το γεγονός ότι, τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το “Comalies” κατέλαβε την 415η θέση στην κατηγορία με τα 500 καλύτερα rock και metal album όλων των εποχών, του περιοδικού Rock Hard, λέει πολλά για το «μεγαλείο» τόσο των Lacuna Coil, όσο και της τρίτης δισκογραφικής προσπάθειάς τους. Ένας δίσκος απίστευτης gothic έμπνευσης και τελειότητας, ένα album-οδηγός για κάθε νέα μπάντα, που δραστηριοποιείται στην gothic metal σκηνή. Οι Ιταλοί με το “Comalies”, κατάφεραν να δώσουν τρομερή δημοσιότητα, σε ένα είδος που «ζούσε» για το underground. Ένα πραγματικό μνημείο, για τον σκληρό ήχο, γενικότερα.
Είδος: Gothic Metal
Δισκογραφική: Century Media Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 29 Οκτωβρίου 2002
Facebook
Website
