Με τον απόηχο ακόμη νωπό από την εμφάνιση των Anima Triste στο An club, έφτασε η στιγμή να γράψουμε δυο αράδες για ένα άλμπουμ που εκτιμώ ότι φέρνει το συγκρότημα ενώπιον μεγάλων προσδοκιών.
Ακόμη και αν οι ίδιοι παραμένουν ταπεινοί και προσγειωμένοι και πάντοτε πιστοί στην ταμπέλα και την «ομπρέλα» του underground, το “Alone” είναι ένας δίσκος υπεράνω κριτικής γιατί κατορθώνει σε ένα μισάωρο περίπου να δείξει την διαδρομή ενός συγκροτήματος που έχει περάσει πολλά, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα για να συνεχίσει τον αγώνα του μέχρι σήμερα.
Τι να περιγράψω και πως μπορώ να αμφισβητήσω μια προσπάθεια που έχει στηριχθεί εξ ολοκλήρου από τους Anima Triste από την αρχή μέχρι και το τέλος, ώστε να παρουσιαστεί ένας δίσκος που είναι επαγγελματικά άρτιος σε όλα τα επίπεδα, δίχως να έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχες μεγάλες μπάντες του εξωτερικού.
Ήδη από το εξώφυλλο, που μου έχει «κλέψει» την καρδιά με αυτό το ιδιαίτερα απόκοσμο, σκοτεινό πλάσμα σε ασπρόμαυρο φόντο που έχει επιμεληθεί η Ismini Starida, είναι αρκετό να σε προϊδεάσει για το τι πρόκειται να επακολουθήσει στον δίσκο.
Σκοτεινοί ρυθμοί και υποβλητική ατμόσφαιρα, γεμάτη από μελαγχολικές και πεσιμιστικές διαθέσεις που εναλλάσσονται με δυναμικά και τσαμπουκαλεμένα κιθαριστικά riffs από τον Greg DiRt «κατασκευασμένα» ακριβώς για αυτόν τον λόγο.
Μελωδίες απόκοσμες και πανκ αισθητική συνθέτουν το τέλειο περιβάλλον πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε ο μοναχικός κόσμος του “Alone”, γεμάτος παράνοια και τρέλα, όπως είναι άλλωστε η ίδια μας η ζωή, ένα απέραντο φρενοκομείο.
Φυσικά η μοναδική ερμηνεία από τον Mad Sad χρωματίζει ιδανικά την εξιστόρηση σε αυτές τις μικρές ιστορίες μοναξιάς και αποξένωσης που περιγράφονται με τόσο γκρίζο χρώμα παρουσιάζοντας και το βασικό συστατικό έμπνευσης και δημιουργίας του “Alone”, που δεν είναι άλλο από την ανθρώπινη ματαιοδοξία και καταστροφή. Γνήσιο, ατόφιο στην ουσία του και καθηλωτικό μέχρι το «μεδούλι» του.
Πραγματικά σε στιχουργικό όσο και σε επίπεδο συνθέσεων το “Alone” είναι εξαιρετικό. Εκπέμπει τόση «ζεστασιά» στο άκουσμα του παρόλο τα σκληρά θέματα που διαπραγματεύεται. Είναι ανώφελο να αντισταθείς και να μην αισθανθείς ότι είσαι και εσύ μέρος αυτής της ιστορίας, που υφίσταται καθημερινά και σε πραγματικό χρόνο.
Χαίρομαι αφάνταστα και χειροκροτώ το γεγονός ότι μόλις στον τρίτο τους δίσκο (και σίγουρα τον καλύτερό τους) δείχνουν τόσο ώριμοι αναδεικνύοντας τον προσωπικό τους χαρακτήρα που θα ζήλευαν πολλοί. Έχουν κατορθώσει στις συνειδήσεις πλέον να συγκαταλέγονται στα κορυφαία σχήματα της ελληνικής underground σκηνής κάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα, διότι τους παρακολουθώ από τα πρώτα τους βήματα και «βλέπω» την εξέλιξή τους στο χρόνο.
Όπως προλόγισα, αν και μικρή η χρονική διάρκεια του δίσκου, είναι τόσο περιεκτική και συμπαγής που το repeat είναι αναπόφευκτο. Τα εννέα τραγούδια του “Alone” αποτελούν μοναδικά ηχητικά διαμάντια που θα πρέπει να κοσμούν την δισκοθήκη καθενός μας ανεξαρτήτως προτιμήσεων. Νομίζω ότι δεν έχει νόημα να βρω ποιο είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, γιατί όλα συγκατοικούν στη κορυφή με τον δικό τους ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Συνοψίζοντας, οι Anima Triste κατόρθωσαν να κάνουν πολλά βήματα παραπάνω με το “Alone” βάζοντας ήδη υποψηφιότητα, αν και νωρίς, για την κορυφή στις λίστες του 2023 και είμαι σίγουρος ότι θα αντέξουν μέχρι το τέλος. Αυτά τα ολίγα για ένα άλμπουμ που στοχεύει στην καρδιά, την ψυχή και τις κοινωνικές ευαισθησίες του καθενός μας. Άλλωστε, δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ ότι μόνοι ερχόμαστε και “Alone” φεύγουμε…
“Alone” tracklist:
Under the Graveyard Tree
Schizophrenia Solitude
Roses
Monsters
Alone
1984
Helpless
Nebula
Depression
Anima Triste:
Mad Sad – Φωνητικά
Jim Gadd – Τύμπανα
Greg DiRt – Κιθάρα
Είδος: Post-punk/ Alternative/ Darkwave/ Gothic rock/ Indie
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 27 Ιανουαρίου 2023
Anima Triste official links:
Bandcamp
YouTube
Facebook
