Με τους Deaf Radio είχα ασχοληθεί για πρώτη φορά το 2019, όταν και είχαν κυκλοφορήσει το εντυπωσιακό 2ο album τους “Modern Panic”. Τότε το είχα συμπεριλάβει στο Top 20 της λίστας μου με τα album της χρονιάς, και μάλιστα στην πολύ υψηλή 2η θέση. Στη συνέχεια άκουσα το εξαιρετικό ντεμπούτο τους με τίτλο “Alarm”, το οποίο επίσης λάτρεψα και από’κει και μετά όλα πήραν το δρόμο τους.
Τους είδα για πρώτη φορά ζωντανά στο release party του “Modern Panic” όπου απλώς επιβεβαίωσαν τη δυναμική τους και στο “σανίδι” και μετά απλώς…μας την “έπεσε” ο Covid με όλα τα συνεπακόλουθά του. Ύστερα από δύο χρόνια πρωτόγνωρων καταστάσεων, κι αφού πρώτα μας είχαν “σερβίρει” το “ορεκτικό” με κάποια singles, αρχίζουν ξανά και τις ζωντανές εμφανίσεις (διαβάστε το live report) με κύριο στόχο το “ξεμούδιασμα” και την επανένταξη στα μουσικά δρώμενα. Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα και στο 3ο album τους, με τον δυναμικά αισιόδοξο τίτλο “Arsenal of Hope”.
Γραμμένο στην περίοδο των lockdowns, το album εμφανίζει μια μπάντα διατεθειμένη να εξελιχθεί, να πειραματιστεί και να (σε) “ταξιδέψει” σε πεπατημένες αλλά ταυτόχρονα πανέμορφες μουσικές διαδρομές. Η αλήθεια είναι πως η κατεύθυνση που θα έπαιρνε η μπάντα, είχε κατά κάποιο τρόπο φανεί, ήδη από την κυκλοφορία του πρώτου μουσικού δείγματος, του “χορευτικού” και uplifting ρυθμικού “Model Society”. Με τα synth μέρη και το beat tempo να “σέρνουν” τον χορό, γινόταν αντιληπτό πως κάτι διαφορετικό ετοιμαζόταν εδώ. Η κυκλοφορία του album αποκάλυψε πως η πλειοψηφία των τραγουδιών “προσανατολίζεται” προς αυτή την κατεύθυνση. Εδώ ακούς τους Deaf Radio να επιχειρούν για πρώτη φορά (και σε τέτοια κλίμακα) να “παντρέψουν” τα ηλεκτρονικά μέρη με τις ηλεκτρικές κιθάρες. Θα διερωτάσαι φυσικά αν αυτός ο “γάμος” πετυχαίνει. Αν είσαι από τους ανοιχτόμυαλους και θέλεις την ευτυχία του “ζευγαριού”, τότε θα τον θεωρήσεις επιτυχημένο. Αν εποφθαλμιάς τη “νύφη” τότε θα κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να θεωρηθεί αποτυχία.
Προσωπικά μπήκα ασυναίσθητα σε χορευτικό mood (όντας καθιστός) με τις πρώτες κιόλας νότες του εναρκτήριου “Lisbon Hills”, όπου ακούς την “ισορροπία” ανάμεσα στις heavy κιθάρες και τα samples. Το beat εξακολουθεί να υπάρχει και στο “Supersonic” (ένα από τα singles), με το rock “ξέσπασμα” στο ρεφρέν να σου υπενθυμίζει πως αυτό το τραγούδι θα μπορούσε κάλλιστα να έχει θέση σε κάποιο από τα προηγούμενα album τους. Στην υπέροχη ανάπτυξη του ομώνυμου, κατάλαβα γιατί λατρεύω τέτοιου ύφους τραγούδια από τους Deaf Radio και “βυθίστηκα” στο υπέροχο εξώφυλλο του Δημήτρη Σακκά. Έψαξα να βρω πληροφορίες για το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη με τίτλο “Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας”, στίχοι του οποίου “κοσμούν” το τραγούδι και ευχήθηκα το outro με τα πνευστά στο background να κρατούσε σε loop μερικά λεπτά ακόμη.
Η διάθεσή μου γίνεται άκρως χαλαρωτική με το “Quicksand” και το αλά Madrugada κλείσιμό του για να “ανυψωθεί” ξανά με το αγαπημένο μου “Model Society” το οποίο ανέφερα πιο πάνω. Σε κάποιους ίσως ξενίσει αυτή η κατεύθυνση προς το ηλεκτρονικό στοιχείο, όμως ακούγοντας το δίσκο ξανά και ξανά, μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι τραγούδια σαν το “Crystal Fears” ή το δυναμικό “Havoc”, με έκαναν να αισθανθώ σα να είμαι μέρος κάποιου soundtrack ταινίας των 80s. Ένα από τα κομμάτια που ξεχώρισα και το οποίο παραμένει άκρως “κολλητικό” μέσα στην απλότητά του, είναι και το “In This War”. Ο χαρακτήρας των τραγουδιών γίνεται ίσως πιο έντονος και από τα, για άλλη μια φορά, εξαιρετικά φωνητικά τα οποία τώρα ακούγονται πιο ώριμα σε συνδυασμό επίσης και με τα “πιασάρικα” ρεφρέν. Το μουσικό ταξίδι του “Arsenal of Hope” φτάνει στο τέλος του με το “Bermondsey”, ένα τραγούδι που για κάποιον ανεξήγητο λόγο μου άφησε ένα αίσθημα μελαγχολίας αλλά παρόλα αυτά το άκουσα τρεις φορές σερί προτού πατήσω ξανά το play σε ολόκληρο το album.
Δε θα μπω στη διαδικασία συγκρίσεων αυτού του album με τα δύο προηγούμενά τους, και να αναρωτιέμαι αν η μπάντα “μαλάκωσε” ή το “γύρισε” στο pop και άλλες τέτοιες φαιδρότητες. Το “Arsenal of Hope” είναι οι διαφορετικοί και συνάμα οι ίδιοι Deaf Radio. Βγάζουν αυτόν τον χαρακτήρα, “ψήγματα” του οποίου θα βρεις και στα προηγούμενα album, αλλά που πλέον τολμά και φανερώνεται πλήρως. Οι Deaf Radio αποδεικνύουν τον κανόνα που λέει πως το 3ο πόνημα μιας μπάντας είναι, αν όχι το καλύτερο, ίσως το πιο καθοριστικό για τη μετέπειτα πορεία της. Και ασ’τους να λένε πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Όσο υπάρχουν album σαν αυτό εδώ στο “οπλοστάσιό” της, παίζει και να μην πεθάνει ποτέ.
Είδος: Alternative rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11 Νοεμβρίου 2022
Website: https://deafradioband.com/
Facebook: https://www.facebook.com/deafradioband
Instagram: https://www.instagram.com/deaf.radio/
Spotify: https://open.spotify.com/artist/4fT0EFqj2Pifg9v6loy7Rd
Bandcamp: https://deafradio.bandcamp.com/music
