ELBOW: “Audio Vertigo”

ALBUM

Αν κάποιοι στη διάρκεια των 90’s έδιωξαν το “n” και έβαλαν το “d” στην περιβόητη πια σκηνή του “Madchester”, γύρω από το περίφημο πια club The Hacienda, και την Factory Records, τότε οι Elbow είναι με βεβαιότητα που έβαλαν το “n” ξανά στη θέση του, έχοντας μια διαχρονικά ευέλικτη φροντίδα στον εκφραστικό τους πυρήνα  για τον “man”- άνθρωπο.

Ναι, είναι πια ένα πανίσχυρο αξίωμα πως οι Elbow είναι ένα ξεχωριστό μέγεθος ήθους στη μουσική βιομηχανία των τελευταίων δεκαετιών. Δεν είναι μόνο ο καινοτόμος και αβίαστος τρόπος να κουβαλήσουν τα θραύσματα των πρώιμων Genesis στο ίδιο μουσικό εργαστήρι με τον απεριόριστο θαυμασμό τους στους Radiohead. Δεν είναι μόνο η μαεστρική πλοήγηση ανάμεσα σε εναλλακτικό, ελκυστικό indie pop-rock, και λεπτομερείς jazz και ambient δοκιμασίες ύφους. Δεν είναι μόνο η μετεξέλιξη των ευρηματικών δυναμικών των μεγάλων Talk Talk, που τους πρόσφερε απλόχερα μια ευρύτερη σοφία στην εξέλιξη. Οι Elbow είναι οι σύγχρονοι ποιητές των ήχων, μια ξεχωριστή πολυτέλεια στη σύγχρονη μουσική βιομηχανία που μπορεί να ψυχαγωγεί και να κάνει ταυτόχρονα τον ακροατή να σκέφτεται.

Δέκα άλμπουμ και 27 χρόνια αργότερα, έζησαν τη μοναδική αλλαγή προσώπου, όταν ο ντράμερ Richard Jupp αποχώρησε, για να αντικατασταθεί με τον session Alex Reeves. Αντίθετα με τη μονιμότητα των προσώπων, δεν έχουν χάσει αυτή τη συναρπαστική μάχη να επαναπροσδιορίζονται, να επανεφεύρουν τους μουσικούς εαυτούς τους, να ρίχνονται με θάρρος στο άγνωστο ταξίδι των προκλήσεων. Το “Audio Vertigo” ηχογραφήθηκε στη διάρκεια του 2023 σε διάφορα στούντιο, και ξεδιπλώνει άμεσα μια αισθητή διαφοροποίηση συγκριτικά με το “Flying Dream 1” του 2021. Μια εμφατική υποδοχή του ακροατή με το “Things I ‘ve Been Telling Myself for Years” φέρνει τους εμπλουτισμένους ρυθμούς της μπάντας να μεταφέρουν σθεναρά το τραγούδι, και τον μπασίστα Peter Turner μαζί με τον κιθαρίστα Mark Potter να προσδίνουν συμπαγείς ενέσεις ενέργειας.

Το επιτακτικό κόρνο του single “Lovers’ Leap” κατευθύνει μια παιχνιδιάρικη ένταση, μια πρώτη στρατηγική δόση jazz και funk κουταλιών που παραμονεύουν στο νέο τους ταξίδι. Σε ανάλογες εντάσεις ρυθμών το “Balu”, με τα κρουστά και κόρνα να παρασύρουν συναρπαστικά στις επιμέρους κινήσεις του τραγουδιού, με τη φωνή του Guy Garvey να υπενθυμίζει πως έχει τις “pipes” να υποστηρίξει την επιστροφή σε υψηλότερες δυναμικές.

Μέχρι όμως το φινάλε του “From the River”, οι Elbow έχουν φροντίσει να σκαρώσουν μια ταπετσαρία ήχων και επιδράσεων, μια διαδοχή από κύματα διαθέσεων και εντάσεων. Έχοντας οικειοποιηθεί πια μια πολύτιμη ακολουθία στοιχείων και μια κληρονομιά που έχει εξασφαλίσει τη σοφή διαχείριση όλων αυτών σε λεπτομερείς στρώσεις ήχων, αποδεικνύονται για ακόμα μια φορά οι ιδανικοί διαπραγματευτές ανάμεσα στο μωσαϊκό του mainstream και την κολεκτίβα των απαιτητικών. Με το σοφό σκοτάδι να ελέγχεται από το χιούμορ του Garvey, αφηγηματικές σκέψεις ή εμπειρίες με οξύτητα, ποίηση και νοσταλγία, είναι εύκολο να βρει κανείς τον εαυτό του απέναντι σε φράσεις απώλειας, λαχτάρας, αγάπης, αγωνίας, ενδοσκόπησης, όλες τυλιγμένες μέσα στη γνώριμη, φινιρισμένη πολυτελή υφή τους.

Και αν το “Audio Vertigo” έχει ήδη καταφέρει με τις πρώτες βόλτες να φαντάζει πιο κοντινό και έτοιμο να ξεκλειδωθεί, πιο άμεσο στην προσέγγισή του, μικρή σημασία έχει. Έχουμε μάθει πια πως κάθε βήμα τους είναι μοναδικά εκλεκτικό και μπορούμε να αφήσουμε όσο χρόνο χρειαστεί, για να μας αποκαλυφτεί ο νέος θησαυρός σε ένα ακόμα συναρπαστικό ταξίδι με τόσα σπουδαία στιγμιότυπα.

Είδος: Indie Rock-Pop/Art Rock
Εταιρεία: Polydor
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 22 Μαρτίου 2024

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1112 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.