URIAH HEEP: Το 1972 ήταν μια χρονιά γεμάτη με Δαίμονες και Μάγους

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 19 ΜΑΙΟΥ

002

Υπήρχε μια εποχή μυστηριώδης και μαγική, παραγωγική και πολύπλευρη, όταν οι μεγάλοι μουσικοί ήρωες ήταν ικανοί να κυκλοφορούν και δυο διαμάντια μέσα στον ίδιο χρόνο. Από μια τέτοια εποχή έρχεται το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Uriah Heep, που κυκλοφόρησε στις 19 Μαΐου 1972 από την Bronze Records στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Mercury Records στις ΗΠΑ.

Ο Νεοζηλανδός Gary Thain, τότε μέλος των Keef Hartley Band, εντάχθηκε στους Uriah Heep σαν μόνιμο μέλος στα μισά μιας ακόμα αμερικανικής περιοδείας. “Ο Gary είχε ένα στυλ δικό του, ήταν απίστευτο γιατί κάθε μπασίστας στον κόσμο που γνώρισα πάντα αγαπούσε το στυλ του, με αυτές τις μελωδικές γραμμές μπάσου”, σχολίασε αργότερα ο κιθαρίστας Mick Box. Μια άλλη προσθήκη, του ντράμερ Lee Kerslake (ένας πρώην συνεργάτης του Ken Hensley στους Gods and Toe Fat), εδραίωσε το rhythm section. Έτσι σχηματίστηκε η λεγόμενη “κλασική” σύνθεση των Uriah Heep, και σύμφωνα με τον βιογράφο Kirk Blows, “όλα μπήκαν πια στη θέση τους”. Ενώ ο τίτλος του άλμπουμ και το εξώφυλλο του Roger Dean υποδήλωναν μεσαιωνική φαντασία, οι σημειώσεις του Hensley δήλωναν ότι το άλμπουμ ήταν “απλώς μια συλλογή από τα τραγούδια μας που περάσαμε καλά ηχογραφώντας”.

Ο Hensley επίσης θυμάται: “Το συγκρότημα ήταν πραγματικά συγκεντρωμένο εκείνη την εποχή. Όλοι θέλαμε το ίδιο πράγμα, ήμασταν όλοι πρόθυμοι να κάνουμε τις ίδιες θυσίες για να το πετύχουμε και όλοι ήμασταν πολύ αφοσιωμένοι. Ήταν το πρώτο άλμπουμ με αυτό το lineup και υπήρχε μια μαγεία σε εκείνο τον συνδυασμό ανθρώπων που δημιούργησε τόση ενέργεια και ενθουσιασμό”.

Αν για τον περισσότερο κόσμο είναι το άλμπουμ που τους γνώρισε το “Easy Livin” και το “The Wizard”, το περιεχόμενο που παραμονεύει πίσω από αυτό το δόλωμα για τη φαντασία που σκάρωσε ο μεγάλος Dean, αγγίζει τα δεδομένα ενός “Best Of”. Μυθικά μουσικά αφηγήματα , από το “Poet’s Justice” μέχρι το “Circle of Hands”, και από το “Rainbow Demon” ως το αιώνιο εξόδιο του “The Spell”, άλλαξαν τα ηχητικά ταξίδια αμέτρητων ακροατών σε κάθε σημείο του πλανήτη.

1945-Γεννιέται ο Pete Townshend κιθαρίστας (“πολυ-μουσικός” στην πραγματικότητα) των The Who.

1949-Γενέθλια ημέρα στο Dallas του Texas, για τον Joseph Michael Hill, γνωστό ως Dusty Hill, τον μπασίστα και κιμπορντίστα των ZZ Top.

1951– Γεννιέται ακόμη ένας θρύλος, ο Jeffrey Ross Hyman, ευρύτερα γνωστός ως Joey Ramone, frontman των punk rockers Ramones.

1975– Οι θρύλοι του Southern rock, Lynyrd Skynyrd, κυκλοφορούν το single “Saturday Night Special”, ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια της καριέρας τους, με θέμα την οπλοφορία και την ενστικτώδη βία. Ο Ronnie Van Zant είπε σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη ότι “πρέπει να τους βυθίσουμε όλους στον πάτο της θάλασσας” (αναφορικά με τα όπλα). Είπε ότι ήταν ιδιοκτήτης όπλου και ότι είχε ένα όπλο αντίκα πάνω από το τζάκι του. Όταν ρωτήθηκε αν είχε ποτέ πυροβοληθεί, δήλωσε ότι αυτοπυροβολήθηκε κατά λάθος, αλλά δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες.

1986 – Το “So” είναι και το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του Άγγλου τραγουδιστή και τραγουδοποιού Peter Gabriel, που κυκλοφόρησε από την Charisma Records. Αφού εργάστηκε στο soundtrack της ταινίας Birdy (1984), ο παραγωγός Daniel Lanois κλήθηκε να παραμείνει στο σπίτι του Gabriel στο Somerset το 1985 για να δουλέψει στο επόμενο σόλο άλμπουμ του. Τα αρχικά sessions για το “So” αποτελούνταν από τον Gabriel, τον Lanois και τον κιθαρίστα David Rhodes, αν και μεγάλωσαν και περιλάμβαναν έναν αριθμό καλλιτεχνών των κρουστών.

Αν και ο Gabriel συνέχισε να χρησιμοποιεί το πρωτοποριακό συνθεσάιζερ ψηφιακής δειγματοληψίας Fairlight CMI, τα τραγούδια από ατά τα sessions ήταν λιγότερο πειραματικά από το προηγούμενο υλικό του. Ωστόσο, βασίστηκε σε διάφορες μουσικές επιρροές, συνδυάζοντας την pop, τη soul και το έντεχνο ροκ με στοιχεία της παραδοσιακής παγκόσμιας μουσικής, ιδιαίτερα αφρικανικά και βραζιλιάνικα. Ο Gabriel έκανε την περιοδεία So on the This Way Up (1986–1987), με κάποια τραγούδια να παίζονται σε συναυλίες ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φιλανθρωπίας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Γενικά θεωρείται το καλύτερο και πιο προσιτό άλμπουμ του: το “So” γνώρισε άμεση εμπορική επιτυχία και τον μετέτρεψε από καλτ καλλιτέχνη σε mainstream αστέρα, και έγινε η σόλο κυκλοφορία του με τις μεγαλύτερες πωλήσεις. Το βασικό single του άλμπουμ, “Sledgehammer”, προωθήθηκε με ένα καινοτόμο μουσικό βίντεο κινουμένων σχεδίων και σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία, φτάνοντας στο νούμερο ένα στο Billboard Hot 100 και στη συνέχεια κερδίζοντας ένα ρεκόρ εννέα MTV Video Music Awards. Ακολούθησαν τέσσερα ακόμη σινγκλ, το “Don’t Give Up” (ντουέτο με την Kate Bush), “Big Time”, “In Your Eyes” και “Red Rain”.

1992– Το “Revenge” είναι το δέκατο έκτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού ροκ συγκροτήματος Kiss. Είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος στο οποίο συμμετέχει ο ντράμερ Eric Singer, μετά τον θάνατο του πρώην ντράμερ Eric Carr τον Νοέμβριο του 1991. Σηματοδοτώντας μια στιλιστική απομάκρυνση από τον επηρεασμένο από την pop ήχο glam metal που χαρακτήριζε μεγάλο μέρος της δουλειάς του συγκροτήματος της δεκαετίας του 1980, το άλμπουμ έφτασε στο Top 20 σε πολλές χώρες, αν και απέτυχε να αποκαταστήσει το γκρουπ στις mainstream αγορές, και οι πωλήσεις του ήταν ίσες ή λιγότερο από τους προκατόχους του.

Το άλμπουμ ήταν αφιερωμένο στον Carr και το τελευταίο κομμάτι, “Carr Jam 1981,” είναι ένα demo που ο ντράμερ είχε ηχογραφήσει αμέσως μετά την ένταξή του στο συγκρότημα το 1980.

1998– Το αμερικανικό indie rock ντουέτο των Joe Burns και John Convertino, με το όνομα Calexico, κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ του, το περίφημο “The Black Light”, από την Quarterstick. Ένα υπέροχο χαρμάνι από Americana, post rock και indie rock, με μια σειρά από καταπληκτικές συνθέσεις, αποτελεί το υπερβατικό άλμπουμ που απογειώνει τη φήμη τους, και singles σαν το “Stray” ακούγονται σχεδόν παντού.


2023 – Φεύγει από τη ζωή ο Andy Rourke, μπασίστας των The Smiths.

Andy Rourke

Το βράδυ της ίδιας μέρας, φεύγει και ο ποιητής, μουσικός, τραγουδιστής και στιχουργός Pete Brown, συνοδοιπόρος των Cream και περισσότερο του Ginger Baker.

Pete Brown
Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1190 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.