SANTA CRUZ: “The Return of the Kings”

ALBUM

Πίσω στο 2007, όταν η μεταλλική υστερία στη Φινλανδία αποκάλυπτε και μια νέα μπάντα δίπλα στην όχθη κάθε λίμνης, τοποθετείται η αφετηρία των Santa Cruz.  Τα ιδρυτικά μέλη Archie Cruz (κατά κόσμο Arttu Kuosmanen) και Johnny Parkkonen να καταλήγουν σε σχήμα που θα ενεργοποιηθεί τελικά και δισκογραφικά το 2013, με το ντεμπούτο  άλμπουμ “Screaming for Adrenaline”.

Με έναν πυρήνα οπαδών που συνεχώς αυξανόταν, κυκλοφόρησαν τα “Santa Cruz” και “Bad Blood Rising”. Τον Μάρτιο του 2018, το γκρουπ ακυρώνει την επερχόμενη περιοδεία του στην Αμερική, μετά από μαζική φυγή ή απομάκρυνση όλων των υπόλοιπων μελών πλην του Archie, για λόγους που θα παραμείνουν αδιευκρίνιστοι. Ο αρχηγός μετά από απίθανες αλλαγές πολλών περαστικών προσώπων, κερδίζει χρόνο, ηχογραφώντας το “Katharsis”, σε συνεργασία με τον παραγωγό Kane Churko, που έπαιξε όλα τα όργανα στο άλμπουμ. Σήμερα, έχοντας επανδρώσει το σχήμα με νέους συνεργάτες, ο Archie διατηρεί το όνομα του γκρουπ, σε μια κατάσταση που η αλήθεια είναι πως θυμίζει αισθητά προσωπικό project, και επιστρέφει δισκογραφικά με τον προκλητικό τίτλο “The Return of the Kings”.

Δεν ξέρω πόσο μεγάλη κινητήρια δύναμη μπορεί να είναι το πείσμα για τον Archie, η αλήθεια είναι όμως πως μας υποδέχεται με μια πραγματική καταιγίδα, καθώς το εναρκτήριο “Here Comes the Revolution” επιβεβαιώνει τον προειδοποιητικό βρυχηθμό με το ατσάλινο ριφ του, την διαρκή επιθετικότητα και ένα επιβλητικό groove metal που σε πιάνει από το λαιμό. Το αλήτικο sleaze metal του “Take Me to America” επιβάλλει το ρυθμό του, και έχει και το ανάλογο ρεφρέν σύνθημα που το κουβαλά με την απαιτούμενη μεγαλοπρέπεια του δρόμου. Το κλίμα δεν αλλάζει και στο “Under the Gun” που συμπληρώνει μια τριπλή επίθεση, με μερικά εντυπωσιακά εμβόλιμα leads και διατηρώντας τα κεκτημένα του aggressive ρυθμού των προκατόχων.

Το νερό στο κρασί αρχίζει να ρέει στο “Disarm Me”, που φιλοδοξεί να συνοδεύσει γλυκανάλατες στιγμές ζευγαρώματος στον καλιφορνέζικο ήλιο, και από τις ατσάλινες μνήμες των Skid Row περνάμε στην συγκεκριμένη μορφή αβλαβούς αφέλειας του hair metal που οι περισσότεροι μάλλον θέλουμε να ξεχάσουμε. Και ουσιαστικά αυτοί είναι οι δυο άξονες που στηρίζουν κύρια το εγχείρημα των νέων Santa Cruz του 2022. Τεντώνουν τη δράση τους ανάμεσα σε ένα ρυθμικό, αλήτικο μέταλλο της αμερικανικής λεωφόρου με επιτακτικά συνθηματικά ρεφρέν και το απαιτούμενο φωνητικό γρέζι, και σε μια μελωδική ελαφρότητα μπαλάντας που θα φέρει σκηνές stadium rock με φωτισμένα κινητά στον αέρα.

Η παραπάνω τάση κερδίζει λίγο περισσότερο έδαφος στο τέλος με τα “1000 Cigarettes” και τα “Would You Believe It”, και αυτή η ραδιοφωνική διπλωματία καταλήγει σε μια περίεργη επιλογή-έκπληξη, την προσαρμοσμένη εκτέλεση του “Stay” των The Kid LAROI/Justin Bieber!

Οι Santa Cruz, ή ο Archie για όσους το προτιμούν έτσι, αλληθωρίζουν κάπως, σε ένα άλμπουμ που αν ήταν πιο συγκεκριμένο, αποφεύγοντας κάποια ζαχαρωμένα ατοπήματα, θα χτυπούσε ψηλά στις συνειδήσεις των φίλων του αλήτικου επιμεταλλωμένου hard rock, που τόσο τους πάει άλλωστε. Ακολουθώντας το δρόμο της πρώτης τριάδας και των σκληρών τραγουδιών και επιμένοντας σε αυτό το χώρο, έχουν το νεύρο και το ταλέντο να καμωθούν τους βασιλιάδες που επιστρέφουν.

Ως τότε, είναι βέβαιο πως μπορούν άνετα να περιφέρονται σαν απόλυτα αφομοιωμένοι Φινλανδοί “λοχαγοί” της Sunset Strip.

Είδος: Sleaze/Hard Rock
Εταιρεία: M-Theory Audio
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29 Αυγούστου 2022

Facebook: https://www.facebook.com/santacruzband
Website: https://www.santacruzbandofficial.com/

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1109 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.