Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς
Η χειμερινή σεζόν ξεκίνησε με το καλύτερο τρόπο για τους φίλους του παραδοσιακού metal αφού το διήμερο Into Battle Festival επέστρεψε για τέταρτη φορά και μας πρόσφερε αρκετές ικανοποιητικές εμφανίσεις από νεώτερα σχήματα του χώρου, αλλά και σπουδαίες στιγμές από βετεράνους που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. Ένα festival που πλέον αποτελεί ορόσημο για τους κλασικομεταλλάδες και κάθε χρόνο γίνεται όλο και καλύτερο. Επίσης, ο φιλόξενος χώρος του Κύτταρου για άλλη μια φορά βοήθησε στο να απολαύσουμε στο μέγιστο το φεστιβάλ, με τον ήχο, εκτός από ελάχιστες στιγμές να είναι αρκετά καλός. Το πρόγραμμα τηρήθηκε με ακρίβεια με εξαίρεση το φαινόμενο Domine, για το οποίο θα διαβάσετε παρακάτω.
Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Έλληνες heavy metallers Mustang, οι οποίοι φέτος έβγαλαν το πρώτο τους EP το “Ready? Action!” και μπορείτε να το ακούσετε στο Youtube. Για τα επόμενα σαράντα λεπτά επιδόθηκαν σε ωραίο, αλήτικο heavy metal που ήταν ότι πρέπει για έναρξη φεστιβάλ. Χωρίς ιδιαίτερο άγχος και με αρκετή όρεξη έπαιξαν όλο το EP, 2 νέα τραγούδια από επερχόμενο single και χειροκροτήθηκαν από το ακόμα λιγοστό κοινό. Προσωπικά τους απόλαυσα αρκετά, αφού κατάφεραν να πάρουν την ένταση από μια κουραστική μέρα. Χρειάζονται βελτίωση σε μερικά θέματα αλλά επίσης έδειξαν ότι μπορούμε να περιμένουμε ωραία πράγματα από αυτούς στο μέλλον.
Mustang setlist:
Ridin’ on the Fast Lane
Framed (νέο τραγούδι από το επερχόμενο single)
City Depression
Sharp Dressed Lady
Total Damage
Carbine Machine (το b side του επερχόμενου single)
Same Mistakes
Ready Action
Μετά από το ανέμελο heavy metal των Mustang, έφτασε η ώρα να σύρουν τον χορό οι epic heavy metallers Dragon Skull. Ότι ίσχυσε για την εμφάνιση τους με τους Jag panzer στις αρχές του έτους, σημειώστε επί δύο σε αυτό εδώ το live. Από την αρχή τράνταξαν το Κύτταρο με τον φοβερό ήχο τους και οι συνθέσεις του φοβερού ομώνυμου EP τους παίχθηκαν σε όλο το μεγαλείο τους. Δυνατά ήταν και τα τρία νέα τραγούδια, οπότε αναμένουμε ότι ο νέος δίσκος θα τα σπάει! Οι Dragon Skull κατάφεραν και δημιούργησαν μια επική ατμόσφαιρα μέσα στο Κύτταρο και όσοι δεν τους ήξεραν, τους έμαθαν για τα καλά! Η μπάντα έβγαλε τρομερή ενέργεια πάνω στη σκηνή και ήταν πιο βελτιωμένοι σε σχέση με την προηγούμενη τους εμφάνιση, τόσο σαν σκηνική παρουσία όσο και στην επικοινωνία που είχανε με τον κόσμο. Το μόνο που τώρα μένει στην μπάντα είναι να κυκλοφορήσουν το νέο δίσκο και από next big thing στον επικό χώρο να γίνουν βασιλιάδες του.
Dragon Skull setlist:
Black tongue (intro)
Nampat (νέο ακυκλοφόρητο)
Death dealer
Tyrant’s doom
Barbarians
Dragonriders (νέο ακυκλοφόρητο)
Skullcrusher (νέο ακυκλοφόρητο)
Dragonskull
Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας
Με τον κόσμο να συνεχίζει να έρχεται και το ωράριο να τηρείται ευλαβικά μέχρι εκείνη την στιγμή, οι Black Soul Horde ήταν οι επόμενοι στη σειρά. Εκεί γύρω στις 19:35, τα φώτα έσβησαν και υπό τους ήχους του ‘’Stone Giants’’ οι Αθηναίοι heavy metallers πάτησαν την σκηνή του Κυττάρου. Ο ήχος ήταν εξαιρετικά καλός, όπως από την αρχή του φεστιβάλ, πέρα από κάποια μικρά προβλήματα στην αρχή του κάθε σετ, μέχρι να «πιάσει» τον ρυθμό της κάθε μπάντας. Η αλήθεια είναι ότι από τους Black Soul Horde ξέραμε όλοι σχεδόν τι να περιμένουμε, ενώ και οι ίδιοι έμοιαζαν αρκετά ώριμοι και έμπειροι, αποδίδοντας εξαιρετικά, με ύφος μεγάλης μπάντας. Οι Αθηναίοι έδειχναν δεμένοι, προβαρισμένοι και άρτιοι παικτικά, ενώ μετά τις πρώτες «μαγκωμένες» αντιδράσεις, το πλήθος έμοιαζε να «ανοίγεται» και να διασκεδάζει το old school heavy metal του group. Στηρίχθηκαν κυρίως στο τελευταίο album τους ‘’Horrors From The Void”, ενώ έκπληξη προκάλεσε το ‘’Let The Valkyrs Ride’’ από τον πρώτο δίσκο, που μάλλον άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό, αφού εκείνη την στιγμή δεν υπήρχε οπαδός που να μην κοπανιέται και να μην τραγουδάει με την μπάντα.
Η αλήθεια είναι ότι και οι Black Soul Horde «μπήκαν» κάπως «μουδιασμένοι», όμως τραγούδι με το τραγούδι έμοιαζαν να απολαμβάνουν το show και να κερδίζουν σε αυτοπεποίθηση, να κάνουν «παιχνίδι» με τους οπαδούς και τελικά να αγγίζουν την «τέλεια» εμφάνιση, αυτήν που μας έχουν συνηθίσει στα προηγούμενα live τους. Τρομερή δουλειά από όλα τα παιδιά, ενώ οι επιβλητικές ερμηνείες του Δημήτρη έδωσαν για ακόμη μία φορά, μία ιδιαίτερη old school πνοή στο set. Το ‘’God Of War’’ σήμανε και το τέλος του show, που από μεριάς μου τουλάχιστον, δεν περίμενα κάτι λιγότερο από μία δυναμική εμφάνιση και true heavy metal συναίσθημα, από ένα group που «γεννήθηκε» για αυτό. Από τις καλύτερες εμφανίσεις του φεστιβάλ, ενώ θεωρώ ότι όσοι δεν τους έχετε δει live, ίσως θα πρέπει να το σημειώσετε στις «λίστες» σας. Εκπληκτικό show, συνεχίστε έτσι ρε παιχταράδες!
Black Soul Horde setlist:
Stone Giants
Beware The Deep
Beneath The Mountains Of Madness
Lair Of The Wolf
Soulships
Let The Valkyries Ride
Troops Of The Damned
The Betrayal Of The King
God Of War
Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς
Η δυναμική εμφάνιση των Black Soul Horde μας έκανε να ξεχάσουμε για λίγο οτι μετά από αυτούς θα βλέπαμε τους Domine. Τα 15 λεπτά που μεσολάβησαν μέχρι να ξεκινήσουν το live τους οι Ιταλοί, μου φάνηκε αιώνας, οι Domine αποτελούν για εμένα ένα πολύ σημαντικό συγκρότημα όπως και για τους περισσότερους που γέμισαν το Κύτταρο το βράδυ της Παρασκευής. Μπορεί οι Domine να μην έχουν την αναγνωρισιμότητα των Rhapsody ή των Labyrinth, αλλά τα 5 δισκάκια που έχουν βγάλει αποτελούν μνημεία στο χώρο του power metal. Έτσι, όταν ήρθε η στιγμή να βγουν, έγινε αναμενόμενα χαμός.
Αλλά και οι ίδιοι οι Domine αυτή τη φορά ήρθαν προετοιμασμένοι για να μας χαρίσουν μια μαγική εμφάνιση. Η απόδοσή τους ήταν απίστευτη, τροφοδοτούμενοι από την αγάπη των οπαδών, ενώ το set list είναι το καλύτερο που έχουν παρουσιάσει στη χώρα μας. Το “Thunderstorm” που ξεκίνησε τη συναυλία, παραλίγο εξαρχής να γκρεμίσει το Κύτταρο, με την ιαχή “Thunderstorm” να δονεί την ατμόσφαιρα. Από τον πρώτο δίσκο της μπάντας, ακολουθεί το “The Mass of Chaos” κομμάτι που μας εισήγαγε στο κόσμο των Domine, μας χάρισε τις πρώτες ανατριχίλες όπως και το μη αναμενόμενο “Blood Brothers’ Fight”. Σε αυτό που έγινε της πο%τ@ν@ς ήταν το all-time classic “The Aquilonia Suite” που όλο το μαγαζί τραγούδαγε είτε τους στίχους είτε τις μελωδίες χορωδιακά, μιλάμε για την απόλυτη κ@βλ%! Εννοείται ότι ο κόσμος το συνέχισε αυτό και στα επόμενα τραγούδια.
Το “The Prince in the Scarlet Robe” μας ηρέμησε λίγο αλλά ταυτόχρονα μας τύλιξε και μέσα στη μαγεία του και το “Uriel the Flame of God”, άλλο ένα τραγούδι που παίζεται σπάνια, χαροποίησε ιδιαίτερα τον κόσμο. Ακόμα ένα τραγούδι από το “Champion Eternal” ήρθε η ώρα να παιχτεί, το φοβερό “The Chronicles of the Black Sword” και ο κακός χαμός από κάτω. Ο Morby στα 57 του έχει διατηρήσει στο ακέραιο τη φωνή του και τραγουδά καλύτερα από τα νιάτα του, ήταν φοβερός σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης και άνετα τραγουδούσε ακόμα και τις πιο απαιτητικές νότες. Το ταξίδι συνεχίζεται με το αγαπημένο “The Hurricane Master” από το “Stormbringer Ruler” και εδώ πέφτει αρκετό ξύλο. Ο Enrico Paoli στην κιθάρα σε όλη τη διάρκεια του live παίζει παπάδες, η απόδοση του είναι τρομερή όπως και των υπολοίπων Domine, που με το χαμόγελο στα χείλη δίνουν το 100% για το κόσμο.
Στα “The Eternal Champion” και “Dragonlord”, όπως ήταν φυσικό γίνεται πανικός και ήδη έχουμε ξεπεράσει το χρόνο που θα εμφανιζόταν το συγκρότημα. Δεν μπορείς όμως να πεις όχι στο λαό που θέλει και άλλο και οι Domine συνένοχοι στο έγκλημα παίζουν άλλα δύο τραγούδια. Το πρώτο ήταν το εμβληματικό “The Ride of the Valkyries”, με την επικούρα να φτάνει στο κόκκινο και δεύτερο το γαμάτο “Defenders” να ολοκληρώνει μια τέλεια συναυλία. Αν δεν ήταν να εμφανιστούν οι Medieval Steel μετά, οι Domine ακόμα θα έπαιζαν.
Domine setlist:
Thunderstorm
The Mass of Chaos
Blood Brothers Fight
The Aquilonia Suite
The Prince in the scarlet robe
Uriel the Flame of god
The Chronicles of the Black Sword [Doomed Lord Dreaming/ Stormbringer (The Black Sword)]
The Hurricane Master
The Eternal Champion
Dragonlord
The Ride of the Valkyries
Defenders
Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας
Μετά την ισοπεδωτική εμφάνιση των Domine και την απροσδόκητη ζέστη, χρειαζόμασταν λίγες ανάσες δροσιάς και ανάπαυσης για την συνέχεια και την τελευταία «στροφή» της πρώτης μέρας του φεστιβάλ. Headliners της βραδιάς, οι Αμερικανοί θρύλοι του heavy metal Medieval Steel. Μια μπάντα, που ενώ υπάρχει εδώ και 41 χρόνια, μόλις τα τελευταία 10 μοιάζει να έχει ενεργοποιηθεί πλήρως, με δισκογραφία και αρκετά show. Ένα group, που αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό, με τον ομώνυμο ύμνο ‘’Medieval Steel’’ να βρίσκει χώρο σε κάθε playlist Έλληνα οπαδού του σκληρού ήχου. Με το ‘’Gods Of Steel’’ της προηγούμενης χρονιάς στις αποσκευές τους και με την πρόσφατη εμφάνιση τους στο Keep It True festival, οι Αμερικανοί metallers έμοιαζαν οι ιδανικοί headliners για ένα φεστιβάλ που «αγκαλιάζει» το underground metal. Με το Κύτταρο να έχει σχεδόν γεμίσει και με μία υποφερτή καθυστέρηση, οι Medieval Steel κατέλαβαν την σκηνή του venue, λίγο πριν τις 23:00. Κάποια ζεστά χειροκροτήματα και ιαχές ενθουσιασμού υπό τους ήχους του intro, έδειχναν να ζεσταίνουν την κάπως «παγωμένη» ατμόσφαιρα. Το ίδιο μικροπρόβλημα στον ήχο, δεν έμοιαζε ικανό να χαλάσει την όρεξη της μπάντας και του κοινού για old school heavy metal, ενώ ο Bobby Franklin έδειχνε να γνωρίζει άριστα το επικοινωνιακό παιχνίδι. Αρκετά εύθυμος και «ζωντανός», άνοιγε συχνά κουβεντούλα με το πλήθος, ενώ όταν έφτανε η στιγμή να αποδώσει το κομμάτι, οι στιβαρές του ερμηνείες και η σκηνική του παρουσία έδειχναν έναν άλλο άνθρωπο, πιο πειθαρχημένο, πιο «σοβαρό».
Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν η «παγωμάρα» των οπαδών, που δεν συμβάδιζε με την εξέλιξη της βραδιάς. Σε πολλά σημεία του show, οι παρευρισκόμενοι έμοιαζαν «χαμένοι», σαν να βρίσκονται κάπου αλλού, ενώ ήταν χαρακτηριστική η ενεργοποίηση τους μετά τις προτροπές του κιθαρίστα, που η αλήθεια είναι ότι είχε αυτήν την «τρέλα» που γουστάρει ο Έλληνας οπαδός. Δεν ξέρω, ίσως το γεγονός ότι ήταν εργάσιμη ημέρα και οι περισσότεροι ήρθαν κατευθείαν από τις δουλειές τους, ίσως ότι κουράστηκαν τόσες ώρες όρθιοι μπροστά στη σκηνή ή ακόμη ότι ξεθεώθηκαν μετά την καταιγιστική εμφάνιση των Ιταλών επικάδων, το αποτέλεσμα πραγματικά δεν ταίριαζε με όσα είχαμε ζήσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Οι Αμερικανοί έδειχναν αρκετά δεμένοι, επαγγελματίες και χωρίς περιττές κινήσεις στη σκηνή, κατάφερναν να ξεσηκώνουν το πλήθος πότε με τις ερμηνείες τους και πότε με τις μουσικές ικανότητές τους. Οι Medieval Steel έχοντας «μεγαλώσει» στα ‘80s, ήξεραν ακριβώς τι ήταν αυτό που ήθελε το κοινό που είχε γεμίσει το Κύτταρο και το σημαντικότερο ήταν ότι ήξεραν πως να το προσφέρουν. Και ενώ το πλήθος συνέχιζε να μοιάζει «μαρμαρωμένο», οι Αμερικανοί metallers συνέχιζαν να δίνουν ρεσιτάλ στη σκηνή. Οι Αμερικανοί ως άριστοι επαγγελματίες, δεν πτοήθηκαν από τις «άγουρες» αντιδράσεις του κοινού, ενώ υπήρχαν στιγμές που οι Έλληνες οπαδοί έδειχναν γιατί είναι οι πιο «τρελοί» στον κόσμο και οι Medieval Steel έμοιαζαν έκπληκτοι με την ατμόσφαιρα.
Από την άλλη, οι Αμερικανοί θρύλοι έδειξαν από την αρχή τις προθέσεις τους, αφού δεν είχαν έρθει για «τουρισμό», αλλά για ένα μοναδικό μουσικό «ταξίδι» 40 και χρόνων. Ήταν αποφασισμένοι να μας δείξουν όλο τον μουσικό τους «πλούτο», από τα πρώτα βήματα τους με το ομώνυμο Ep του 1984, έως και την επόμενη δισκογραφική δουλειά τους που αναμένεται μέσα στο 2024, όπως μας ενημέρωσε ο Bobby Franklin. Οι Medieval Steel φαίνεται ότι έχουν επανέλθει σε μία φυσιολογική μουσική «πορεία», με στόχο να κερδίσουν όλα όσα είχαν χάσει με τις συνεχείς «στάσεις» τους. Η όλη τους παρουσία, απέδειξε ότι οι Αμερικανοί είναι πλέον μια ενεργή μπάντα, που θέλει να αφήσει το στίγμα της στην παγκόσμια heavy metal σκηνή, ενώ θέλει να προσφέρει όσα μπορεί περισσότερα, είτε δισκογραφικά είτε με ζωντανές εμφανίσεις. Το σίγουρο είναι ότι η εμπειρία τους από την χρυσή εποχή του σκληρού ήχου, θα βοηθήσει και τους ίδιους να προσαρμοστούν πιο γρήγορα στα νέα δεδομένα, αλλά και πολλές νέες μπάντες να κοιτάξουν βαθύτερα και να «αποκωδικοποιήσουν» τι σημαίνει old school heavy metal και τι το έκανε τόσο αγαπητό και διαχρονικό. Πραγματικά πρέπει να παραδεχτούμε, ότι χρειαζόμαστε και άλλες τέτοιες μπάντες του παρελθόντος, με τεράστια εμπειρία στο χώρο και με γνώση του αντικειμένου, να ανακάμψουν και να μας καθοδηγήσουν στον heavy metal «παράδεισο». Οι Medieval Steel φαίνεται ότι βρίσκουν σιγά σιγά τα πατήματά τους, μοιάζουν να ανακάμπτουν, ενώ η σύνδεση τους με τους οπαδούς θα βρει το δρόμο της, όσο θα βλέπουμε αυτές τις μοναδικές αντιδράσεις όπως στο ‘’Medieval Steel’’ που έκλεισε ιδανικά το show των Αμερικανών. Εάν σε ολόκληρη την εμφάνιση των Medieval Steel ένοιωθες έναν πηγαίο ενθουσιασμό, ένα απερίγραπτο με λόγια συναίσθημα, τότε στον ομώνυμο heavy metal ύμνο είμαι βέβαιος ότι όλη αυτή η έκρηξη συναισθημάτων, δημιούργησε μια τεράστια εσωτερική φλόγα, που έκαψε τα σωθικά σου. Είμαι σχεδόν σίγουρος, ότι ένα μεγάλο χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό σου, μία ανεξήγητη ζαλάδα τάραξε το κεφάλι σου. Νομίζω ότι οι προσπάθειες του Franklin να ακουστεί καθ’ όλη την διάρκεια του κομματιού, μάλλον πήγε στράφι αφού το μανιασμένο κοινό δεν έδειχνε διατεθειμένο να κάνει υποχωρήσεις. Αυτή η στιγμή και μόνο, ήταν το «ζουμί» όλης της βραδιάς.
Ένα ακόμη σημείο που με εντυπωσίασε, είναι ότι οι Αμερικανοί συμπεριφέρθηκαν με τον ίδιο σεβασμό, με την ίδια αγωνία, με τον ίδιο ζήλο, σε όλη την «κληρονομιά» τους μέχρι σήμερα. Κατάφεραν να φέρουν στα ίδια ποιοτικά επίπεδα κομμάτια όπως τα ‘’To Kill A King’’, ‘’Lost In The City’’, ‘’Ghost From The Battlefield’’ και ‘’Medieval Steel’’ με την «άγρια» ομορφιά τους, με τα πιο ογκώδη «μοντέρνα», των τελευταίων album τους όπως τα ‘’Tyrant Overlord’’, ‘’Kill The Pain’’, ‘’Soldier Of Fortune’’ και ‘’Gods Of Steel’’. Αν και ασύγκριτα σε «μέγεθος», οι Medieval Steel με την εμφάνισή τους, κατόρθωσαν να ισορροπήσουν τις μεταξύ τους συνθετικές διαφορές και να μας παρουσιάσουν ένα πληρέστατο μουσικά show. Η αλήθεια είναι ότι την παράσταση έκλεψε όχι τόσο η επιβλητική παρουσία του Franklin, αλλά ο «νέος» κιθαρίστας Jeff Miller, που με την τεχνική και την ενέργεια του, έδωσε έναν πιο φρέσκο «αέρα» σε μία μπάντα που έμοιαζε «βαλτωμένη». Οι κιθαριστικές του αρετές και η “εκρηκτικότητά» του, έδιναν το έναυσμα και στο πλήθος να αυξήσει την ένταση του, να βγει από τον ανεξήγητο «λήθαργο». Το ‘’Lost In The City’’, το ‘’Tyrant Overlord’’ και πολύ περισσότερο το ‘’Medieval Steel’’, θύμισαν παλιές καλές εποχές όπου ο σκληρός ήχος μεσουρανούσε και κόσμος και μπάντα γίνονταν ένα, μοιραζόμενοι τις ίδιες μουσικές ανησυχίες και όχι μόνο. Πραγματικά υπήρχαν στιγμές, που οι Medieval Steel γυρνούσαν το χρόνο πίσω σε πιο «αθώες» εποχές, εκεί που έμαθες να αγαπάς το heavy metal και μπάντες όπως οι Αμερικανοί. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μου ήταν αρκετό, που μετά από πολύ καιρό, είδα χαρούμενες φάτσες, να το ζούνε αληθινά και να μην κρύβονται πίσω από τις «μάσκες» της καθημερινότητας. Και οι Αμερικανοί metallers, φέρουν ένα μεγάλο μερίδιο «ευθύνης» για αυτό. Άλλωστε στο τέλος, αυτές είναι οι στιγμές που σου μένουν. Στιγμές γεμάτες μοναδικότητα, γεμάτες πληρότητα συναισθηματική, γεμάτες ικανοποίηση. Στιγμές, σαν αυτές που αντικρίσαμε και βιώσαμε στο κλείσιμο της εμφάνισης των Αμερικανών με το ‘’Medieval Steel’’ και τον πανζουρλισμό που επικράτησε. Η έκπληκτη έκφραση του Franklin, τα έλεγε όλα, για το πώς έζησε η μπάντα αυτή την βραδιά, που μάλλον θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό μας για αρκετό καιρό. Δυνατή εμφάνιση, από όλες τις απόψεις.
Medieval Steel setlist:
American War Machine
Battle Beyond The Stars
Warlords
Kill The Pain
Thou Shall Not Kill
Soldier Of Fortune
Lost In The City
Eyes Of Fire
Eye Of The Raven (νέο ακυκλοφόρητο)
Tyrant Overlord
To Kill A King
The Man Who Saw Tomorrow
Gods Of Steel
Medieval Steel
Αν και η ανακοίνωση του Into Battle Festival ήταν απότομη και χωρίς να μας αφήνει χρόνο να προετοιμαστούμε κατάλληλα, η όλη διοργάνωση ήταν εξαιρετική και παραδειγματική. Αξίζουν τεράστια συγχαρητήρια στον Γρηγόρη και το πλήρωμα του, που σε μικρό χρονικό διάστημα κατόρθωσε να διοργανώσει με τόση λεπτομέρεια, ένα από τα καλύτερα underground heavy metal φεστιβάλ της Ελλάδας. Θεωρώ τα Into Battle Festival και Up The Hammers Festival, τα δύο πιο σημαντικά underground φεστιβάλ της χώρας μας και αυτά που μοιάζουν ικανά να μας χαρίζουν τις πιο «ανθρώπινες» μουσικές στιγμές μας. Αυτά, που μπορούν να κάνουν τα πιο κρυφά μας μουσικά «όνειρα», πραγματικότητα. Αυτά, που ακόμη ενεργούν ως οπαδοί και όχι ως Α.Ε. Τέτοια φεστιβάλ, αξίζει να συνεχίζουν, αξίζει να μεγαλώνουν, αξίζουν την αρωγή μας. Ως το επόμενο, λοιπόν…
Φωτογραφίες και video: Ιωάννης Φράγκος
