TONNY IOMMI feat. GLENN HUGHES: Κοινοποιήθηκε lyric video για το “Dopamine”

NEWS

Ο θρύλος των Black Sabbath, Tony Iommi, θα επανεκδώσει τα δύο άλμπουμ που ηχογράφησε με τον Glenn Hughes,  “The 1996 The Dep Sessions” και “Fused”, στις 4 Οκτωβρίου μέσω της BMG. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που τα άλμπουμ είναι διαθέσιμα σε βινύλιο.

Όσο έχει ήδη ενεργοποιηθεί η δυνατότητα προπαραγγελίας, δημοσιοποιήθηκε και ένα Lyric video για το τραγούδι “Dopamine”, που ανοίγει το άλμπουμ “Fused”.

Δείτε παρακάτω το video:

The 1996 Dep Sessions tracklisting:

“Gone”

“From Another World”

“Don’t You Tell Me”

“Don’t Drag The River”

“Fine”

“Time Is the Healer”

“I’m Not the Same Man”

“It Falls Through Me”

Fused tracklisting:

“Dopamine”

“Wasted Again”

“Saviour Of The Real”

“Resolution Song”

“Grace”

“Deep Inside A Shell”

“What You’re Living For”

“Face Your Fear”

“The Spell”

“I Go Insane”

“Slip Away” (Bonus Track)

“Let It Down Easy” (Bonus Track)

“The Innocence” (Bonus Track)

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1159 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.