TERAMAZE: “Flight of the Wounded”

ALBUM

Τέσσερα άλμπουμ σε δυο χρόνια είναι ένα δεδομένο που άμεσα σε μεταφέρει σε περασμένες δεκαετίες, αν και τότε λίγοι μπορούσαν να εγγυηθούν τέτοια παραγωγικότητα. Οι Αυστραλοί Teramaze του αστείρευτου πιλότου τους Dean Wells, συνεχίζουν όμως να αφουγκράζονται και να λειτουργούν στους δικούς τους ρυθμούς δημιουργίας και πριν καν στεγνώσουν οι μνήμες από το “And the Beauty They Perceive” του 2021, βρισκόμαστε ήδη αντιμέτωποι με το νέο έργο τους.

Εννέα φρέσκα τραγούδια μας ανοίγουν το δρόμο τους με το λίγο παραπάνω από δεκάλεπτο ομότιτλο, μια χορταστική πρώτη δόση όλων των επιμέρους στοιχείων που συναρμολογούν τους Αυστραλούς σήμερα. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τη μουσική του Wells, που είναι το απόλυτο αφεντικό, βασικός συνθέτης, κιθαρίστας και τραγουδιστής, οι Teramaze είναι μια απόλυτα ανεξάρτητη μπάντα που κυκλοφορεί μόνη της τη μουσική της, γεγονός που την αφήνει απεριόριστα να επιλέξει τα μονοπάτια της. Τοποθετούνται στον ευρύτερο χώρο του μελωδικού progressive metal, με μικρές διαφοροποιήσεις στη διαδρομή τους, και η αλήθεια είναι πως, κρίνοντας και από το ομότιτλο, η σημερινή φύση τους μοιάζει να έχει σταθεροποιηθεί αισθητά. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος που το νέο άλμπουμ δίνει αισθητά την εντύπωση ενός sequel, και τηρουμένων των αναλογιών μιας έκφρασης που οδηγείται αρκετά από τον αυτόματο πιλότο των προηγούμενων δίσκων.

Αν έχεις την πρώτη σου επαφή με τους Αυστραλούς μέσω του “Flight” είναι παραπάνω από βέβαιο πως θα εντυπωσιαστείς και θα λατρέψεις το άλμπουμ. Άλλωστε τα δελεαστικά δεδομένα είναι όπως συνήθως αρκετά, και το πρώτο και δυνατότερο η αμείωτη ικανότητα του Wells να σκαρώνει απίστευτα εθιστικές μελωδίες. Από τα ρυθμικά ριφ, τα leads, αλλά κυρίως τις φωνητικές μελωδίες, ο τύπος συνεχίζει να αποκαλύπτει γραμμές από εν δυνάμει singles, και τα συνταιριάζει μαεστρικά μαζί. Ο λυρισμός του, που σίγουρα χρωστά πολλά σε μια σχεδόν μόνιμη κρούστα νοσταλγίας, μοιάζει να καθορίζει όλα αυτά τα στρώματα μουσικής και φωνητικών που μας προκαλούν να επαναπροσδιορίσουμε ισχυρά αισθήματα.

Από την άλλη, ο Wells είναι αρκετά έξυπνος, ευέλικτος και ευρύς ώστε να κάνει εργαλεία του στοιχεία και από άλλους χώρους, με πιο aggressive υπαινιγμούς, αλλά και πιο μοντέρνες επιλογές, όπως δεδομένα djent ριφ. Όλα αυτά θα προσθέσουν κάποιο χρώμα, μια νέα εντύπωση στις ιστορίες του, δεν θα τις εκτροχιάσουν όμως ποτέ: αυτές παραμένουν κατά βάση μελωδικά προσιτές, συγκινητικές, και πολύ έξυπνα και απαιτητικά παιγμένες. Τυπικό παράδειγμα τα περιστασιακά brutal φωνητικά του “Ticket to the Next Apocalypse”, που τονίζουν μια μεταστροφή ενός τόσο φορτισμένου μελωδικού τραγουδιού, ή το σιδηροδρομικό ριφ του “Gold” μετά την εισαγωγή των πλήκτρων, που μεταφέρει τα βασικά μέρη της σύνθεσης.

Με ακόμα 62 λεπτά δεδομένης χειραφέτησης του AOR, του προοδευτικού σκληρού ήχου, μιας εκλεκτικής pop επίστρωσης και κάποιων από τους καλύτερους συνδυασμούς ρυθμών, οι Αυστραλοί δεν παύουν να μας τραβούν κοντά στο πνεύμα τους. Κάποτε μας υποβάλλουν λίγο παραπάνω με ευαίσθητες στιγμές σαν το “Until the Lights” που ξεκαθαρίζει γιατί υποκύπτουμε τόσο εύκολα στα θέλγητρά τους.  Και όσο η διαδρομή επαναλαμβάνεται, γρήγορα διακρίνονται και αυτά τα σμιλευμένα ραδιοφωνικά αλλά απαιτητικά δολώματα σαν το “The Thieves Are Out” ή το “Battle”, ενώ το “In the Ruins of Angels” θα προσεγγίσει αρκετά την πανίσχυρη πληρότητα του ομότιτλου με τα πολλά του πρόσωπα, αφήνοντας το τέλος να ικανοποιεί κάθε πιθανό φίλο του ήχου τους.

Άλλη μια πτήση πάνω από τον κόσμο του Wells επιφυλάσσει περίσσεια ηχητική απόλαυση και εξακολουθεί να εκμαιεύει αισθήματα στις πιο ανύποπτες στιγμές. Σε έναν κόσμο στεγνό και σκληρό, μια παραπάνω ασφαλής και προβλέψιμη συνέχεια των Αυστραλών στα χωράφια τους, όπως εμφανώς είναι αυτή η απόπειρα, παραμένει ευπρόσδεκτη όσο εξακολουθεί να ανοίγει διάπλατα το μαγικό κουτί τους.

Είδος: Melodic progressive metal
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία (Wells Music)
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 6 Οκτωβρίου 2022

Bandcamp: https://teramaze.bandcamp.com/album/flight-of-the-wounded
Facebook: https://www.facebook.com/teramaze/

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1103 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.