Προακρόαση – DEGENERATE MIND: “Vortex”

LISTENING SESSION

Degenerate Mind

Με την πάροδο 6 περίπου ετών και την κυκλοφορία του EP τους και του full length “B.L.E.V.E.” (2021), είχε έρθει η σημαντική ημέρα για τους Degenerate Mind, για την “prova generale” ή αλλιώς προ-ακρόαση του νέου τους δίσκου, δεύτερου ολοκληρωμένου, υπό τον τίτλο “Vortex”, που αναμένεται να κυκλοφορήσει περί την άνοιξη του ερχόμενου έτους.

Κάθε εμπόδιο για καλό λέει ο θυμόσοφος λαός μας και οι συγκυρίες και αλλαγές λόγω «ανωτέρας βίας», μας έφεραν στο «ζεστό» Blackbird Bar, με τον ευγενέστατο κύριο Γιάννη πίσω από τη μπάρα, στις ιστορικές, (και) μουσικά γωνιές των Εξαρχείων. Με τη φιγούρα του David Bowie στο παράλληλο με το νοητό άξονα του μαγαζιού σοκάκι («Στοά Έβδομης Τέχνης»), συνάμα με τις μορφές μερικών από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Ελληνικής Έβδομης Τέχνης, να συνθέτουν ιδανικό σκηνικό για καλλιτεχνικό δρώμενο και τη διάθεση για ακρόαση νέας μουσικής να καθίσταται πηγαία σε όλους τους παρευρισκομένους.

Ο  Στράτος Χατζηδημητρίου, ο frontman της μπάντας, φιλόξενος, εξ αρχής, οικοδεσπότης, υποδεχόταν με χαρά τους «προσκεκλημένους», ένεκα της περίστασης, μαζί με τη γνώριμη «φιγούρα» του Πάνου Μακρή και τον γνωστό από τα παλιά Αντώνη Ξενάκη, που είχαν αναλάβει τη διοργάνωση του event.

Η ανυπομονησία, το «δημιουργικό» άγχος αλλά και μια σιγουριά για το τι θα μας παρουσίαζαν, ήταν αρκετά έκδηλα στις εκφράσεις των μελών της μπάντας, μέχρι τη στιγμή του σύντομου προλόγου του Στράτου και του «αγγίγματος» του play, που έμοιαζε να απελευθερώνει μια ενέργεια συσσωρευμένη πίσω σε «ζόρικους» καιρούς, όπως εκείνος του εγκλεισμού, όπου και «πρωτοσχηματιζόταν» το “Vortex”.

Το “Vortex” λοιπόν, «σμιλεύτηκε» στα CFN Recordings Studios, σε παραγωγή αλλά και μίξη του Διονύση Χριστοδουλάτου, ο οποίος παρευρέθη μαζί μας, καθώς συμμετέχει και πιο ενεργά ακόμα στο τελικό αποτέλεσμα, σε κιθάρες και keyboards. Το mastering ανήκει στον Νάσο Νομικό, στα VU Productions Mastering Studios, ενώ το photoshooting, στην Cristina Alossi, μαζί με τον Αντώνη Ξενάκη, στο Singloud TV Studio. Τέλος, ιδιαίτερη μνεία πρέπει σε ένα από τα πιο όμορφα και καλαίσθητα εξώφυλλα που έχω «συναντήσει» τους τελευταίους μήνες {με το έτερο να ανήκει επίσης σε Ελληνικό δημιούργημα (“Cynical Silence”)}, αυτό του Γιάννη Νάκου (Remedy Art Design).

«Γέννησε» ποικίλους συνειρμούς, όπως θα διαπιστώσετε οσονούπω με την δημοσιοποίησή του, από την περατότητα του ανθρώπου ως είδος, στην χαώδη έκταση του γαλαξία, μέχρι το μέγεθος των έντονων συναισθημάτων ενός εκάστου μετά από μία δυνατή, προσωπική και «τραυματική» ή μη εμπειρία, μέχρι πολλά άλλα που παραμένουν σχετικά, ως προς το πώς κάποιος ερμηνεύει με ιδίο κριτήριο, την κάθε καλλιτεχνική έκφραση.

Δεδομένα πάντως, και ουχί (σίγουρα) τυχαία, αρμονικά «δεμένο» με την ιδέα πίσω από τον κεντρικό χαρακτήρα, ενός concept album όπως μας εκμυστηρεύτηκαν, εδραζόμενο σε βιώματα και πραγματευόμενο ανθρώπινα κοινά θέματα και αγωνίες. Θαρρείς βγαλμένα από μια ζωή σε ένα νοητό, «αόρατο», μα υπαρκτό για πολλούς (αν όχι όλους) «κλουβί», όπως αυτό του εναρκτήριου, ρυθμικά «σπονδυλωτού», “In A Golden Cage”, «βουτηγμένο» στο νόημα των στίχων και, ενδεχομένως, με μουσικά αποτυπωμένα «ψυχικά σκαμπανεβάσματα».

Το “Vortex”, γενικότερα, μουσικά κάπως διαφοροποιείται από τον προκάτοχό του, κλιμακούμενο, θα έλεγε κανείς, καθώς «ξετυλίγεται» στον ακροατή. Το “I Walk Alone”, ξεχωρίζει με την εισαγωγή, αλλά και την «διακριτή» παρουσία του μπάσου, τη μελωδία από τις κιθάρες και την ατμοσφαιρικότητα.

Το “Glow In The Abyss” επιβεβαίωσε την πολύ καλή παραγωγή, και διακρίνεται για  το έντονο πάθος από τα φωνητικά σε σημεία. Το “Clouded Sky” για κάποιο λόγο μου έφερε ήχο Soundgarden στο μυαλό και το “Day Zero”, με «τσίγκλησε» με τα  «Ozzy-ζοντα», σε στιγμές, φωνητικά και τον «όγκο» που προσέδιδε το ρυθμικό μέρος της μπάντας.

Φτάνοντας στην τριάδα που ολοκληρώνει το δίσκο, διέκρινα τα τρία προσωπικά ξεχωρισθέντα από αυτόν. Το ομώνυμο “Vortex”, αγαπημένο του rhythm section της μπάντας, με το μπάσο ξανά να προσθέτει «πινελιές» αλλά και με ένα όμορφο solo από τα αρκετά που ακούσαμε, το “Nothing Left”, αγαπημένο του αλλού μισού της (και πρώτο video clip όπως μας αποκάλυψαν) αλλά και προσωπικό, και το ιδανικό «τελείωμα» ενός αξιόλογου, κατά πως φάνηκε από την μία ακρόαση, δίσκου, το up-tempo “Alive”. «Κορύφωση» μουσικά, που φάνηκε «προμελετημένη» στο σχεδιασμό, από το συγκρότημα, της δομής του “Vortex”, αλλά και καταλυτική στην μη ατόνηση του ενδιαφέροντος του ακροατή κατά το άκουσμα.

Μα και συμβολική, τυχαία ή μη, ένδειξη, ότι εδώ δεν υπάρχει σίγουρα degeneration. Το αντίθετο, πρόοδος και εξέλιξη για τους Degenerate Mind.

Tracklist:
In A Golden Cage
I Walk Alone
Glow In The Abyss
Clouded Sky
Day Zero
Vortex
Nothing Left
Alive

Οι Degenerate Mind είναι:

Στράτος Χατζηδημητρίου – Lead / Backing Vocals
Μάνος Καρκάνης – Lead / Rhythm Guitars
Δημήτρης Ρόδης – Bass Guitar
Τάσος Τσολακίδης – Drums

Διαβάστε τη συνέντευξη του Στράτου Χατζηδημητρίου στον Πελοπίδα Χελά, εδώ.

Οι Degenerate Mind στο διαδίκτυο:

Facebook
Instagram
Bandcamp
Spotify
YouTube Channel

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 574 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».