USHALA: “Ushala”

ALBUM

Είναι κάποιες στιγμές προσωπικής απομόνωσης, όταν νιώθεις πως μόλις αποβάλλεις από τον ορίζοντά σου κάθε τεχνητό εμπόδιο, κάθε κατασκεύασμα υλικό και πνευματικό, και σταθείς άοπλος, ακάλυπτος, δίκαια απροστάτευτος απέναντι στην αέναη δικαιοσύνη της φύσης, τότε κάθε θεώρηση και εκτίμηση μοιάζει συντριπτική. Μοιάζει στην πραγματικότητα με τη διαδικασία μιας επίπονης κάθαρσης. Ίσως τελικά και να είναι.

Οι δημιουργοί του σχήματος και του δίσκου με το παράξενο όνομα, κατοικούν στην ίδια χώρα με εμάς, έναν τόπο που απλόχερα μπορεί να δώσει πολλές γωνιές μοναχικές για τέτοιες ευκαιρίες κάθαρσης. Οι συγκεκριμένοι μουσικοί έχουν το προνόμιο να στέκονται απέναντι από τις ομορφιές της Ηπείρου, όταν αναλογίζονται όλα αυτά που ταράζουν τις σκέψεις τους. Και είναι γεγονός πως μόνο η αυθεντική, πηγαία ταραχή μπορεί να σπρώξει τη δημιουργία στα άκρα.

Οι Ushala είναι μια μπάντα που αρέσκεται να υφαίνει τα μουσικά της ταξίδια με μια αυστηρή βάση στον αρχέγονο rock ήχο, κάτι που σημαίνει πως όλα γύρω μας ζωντανεύουν με μια παραδοσιακή αίσθηση της επαφής με τις χορδές και τα κρουστά. Η κύρια βάση της περιγραφής όλων όσων θέλουν να μεταφέρουν στον ακροατή είναι οργανική. Τα φωνητικά είναι αφηγηματικά, διάσπαρτα στις συνθέσεις, μεταφέρουν μια ποιητική, ενδοσκοπική διάθεση και οι στίχοι είναι στα ελληνικά. Το ταξίδι ξεπερνά για λίγο τα 45 λεπτά και χωρίζεται σε εννέα κεφάλαια. Η επιλογή της λέξης “ταξίδι” δεν είναι αβασάνιστη ή μια λύση κλισέ, αλλά είναι η βαθιά εντύπωση που μου άφησε από την πρώτη ακρόαση ο δίσκος. Μάλιστα, πρόκειται για ένα μοναχικό ταξίδι, έτσι όπως το κυκλώνει η μουσική και το κατευθύνουν οι μεταστροφές της.

Η μουσική αυτή λοιπόν είναι οικουμενικό heavy rock στα αυτιά μου, γεγονός που σημαίνει πως θα αποφύγω να χρησιμοποιήσω ονόματα καλλιτεχνών για να προδώσω συντεταγμένες, καθώς αισθάνομαι το συνολικό αποτέλεσμα σαν μια ομαλή υπερβατική έκφραση, και όχι μια συρραφή επιρροών. Οι μεταστροφές αυτού του heavy rock μπορούν να αναδυθούν σε όμορφα ακουστικά μονοπάτια και να βυθιστούν στην εξέλιξη σε βαριά, ρυθμικά ριφ και post κορυφώσεις. Αυτό που έχει τη βαθύτερη σημασία όμως, είναι η χημεία μεταξύ όλων αυτών, που μπορεί να συνδέσει μια ντόπια folk αίσθηση με την κλασική rock παγκοσμιότητα. Εκεί που οι τίτλοι της ντοπιολαλιάς και τα ηχοχρώματα της Ηπείρου συνοδεύουν το συνολικό μουσικό οικοδόμημα, θα ακουστεί η φράση “I can’t breathe”, η εμβληματική πια κραυγή αγωνίας του δολοφονημένου Eric Garner από τον ρατσισμό της αμερικανικής αστυνομίας, και τα σύνορα της αντίληψης θα απλωθούν όσο φτάνει η σκέψη και η αγωνία.

Και νιώθεις πως υπάρχει αρκετή αγωνία στα βήματα της μουσικής, πιθανά και μια δυσοίωνη αναμονή, που μπορεί περιοδικά να διακόπτεται, να διώχνει μακριά την ομίχλη και να σε οπλίζει με πίστη. Απέναντι στο σκληρό πρόσωπο του χρόνου, στον πόνο της μνήμης, στα χίλια πρόσωπα της αδικίας μοιάζει να στεκόμαστε όλοι απέναντι στην ανοιχτή ψυχή της φύσης, ζητώντας την απόσβεση και τη δύναμη να συνεχίσουμε. Σε αυτά τα επίμονα ρυθμικά μέρη τους νιώθω την ώθηση, την αίσθηση πως είμαστε αναγκασμένοι να προχωρήσουμε και να παλέψουμε. Όλες αυτές οι μεταπτώσεις, οι αναθεωρήσεις, μουσικές και πνευματικές, δημιουργούν μια βιβλική, τελετουργική αίσθηση.

Οι φίλοι μας λοιπόν έχουν αξιοποιήσει ένα υπέροχο πλήθος από ερεθίσματα ισχυρά, συχνά σκοτεινά, λεπτομερή, με μια όμορφη τοξωτή ηπειρώτικη γέφυρα ανάμεσα στο ντόπιο και το παγκόσμιο. Με μια μουσική που πηγάζει από τις σπηλιές της οδύνης κάθε ανθρώπου πάνω σε αυτή τη γη, μας προσκαλούν σε μια διαδρομή ευαίσθητη αλλά και βίαιη, προσωπική αλλά και κοινωνική, δύσβατη αλλά και προτρεπτική.

Και το πιο σημαντικό που μου λέει αυτή η μουσική είναι πως η λύτρωση από τον πόνο και τη θλίψη δεν βρίσκεται εκεί που μας έμαθαν να φανταζόμαστε πως είναι.

Είδος: Heavy/Post/Folk Rock
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 6 Οκτωβρίου 2023

Facebook: https://www.facebook.com/Ushalaband
Bandcamp: https://ushala.bandcamp.com/album/ushala

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 894 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.