PERSEFONE: “Metanoia”

ALBUM

Οι Persefone από την Ανδόρα είναι μία μπάντα που παραδόξως παραμένει αρκετά άγνωστη στη χώρα μας. Το γιατί δεν μας ενδιαφέρει τόσο σε αυτό το review, πάντως σίγουρα η μουσική τους δεν είναι και η πιο εύκολη που μπορεί να ασχοληθεί κανείς, εντούτοις αν το κάνει θα βρεθεί με ιδιαίτερο μουσικό πλούτο στα χέρια του.

Παρότι ακόμη underground στην ουσία τους, οι δουλειές τους σφύζουν από ποιότητα και επαγγελματισμό, εξ’ου λοιπόν και η ένταξή τους στην κραταιά Napalm Records. Μετά από τρεις εντυπωσιακούς δίσκους το Metanoia έρχεται με σκοπό να επεκτείνει αυτό το σερί και η αλήθεια είναι ότι στα δικά μου αυτιά το καταφέρνει με πειστικό τρόπο.

Οι βάσεις παραμένουν ίδιες. Το progressive metal, το tech death metal, το melodic metal, κάποια djent περάσματα και έντονο cinematic στοιχείο. Όλα αυτά πότε εμπλέκονται, πότε εναλλάσσονται δημιουργώντας έναν πολύ ιδιαίτερο ήχο, αρκετά σύγχρονο ο οποίος όμως σε συνδυασμό με την μοντέρνα παραγωγή μπορεί να “διώξει” τον ακροατή που δεν αρέσκεται σε κάτι από τα παραπάνω ή δεν έχει την υπομονή αφομοίωσης. Εικάζω λοιπόν ότι οι Persefone δεν είναι χαζοί να μην θέλουν να κάνουν τη μουσική τους πλήρως catchy και πιο εύκολη. Η παρούσα μουσική πρόταση λοιπόν, όπως και οι προηγούμενές τους, φρονώ ότι έχει κάτι πολύ ειλικρινές μέσα της, πέρα από τη δεινή συνθετική και εκτελεστική ικανότητα.

Τα πιο sountrack-ικά instrumental “Leap of Faith” και “Consciousness Part III” (όποιος ενδιαφέρεται ας αναζητήσει τα δύο πρώτα parts στο “Spiritual Migration”) λειτουργούν άψογα ως αποσυμφορητές στα υπόλοιπα τεχνικά κομμάτια και είναι ένα στοίχημα που οι Persefone το κερδίζουν. Τα “Merkabah”, “Architecthure of the I”, “Katabasis” θα ικανοποιήσουν αυτούς που θέλουν τους Persefone heavy ενώ “Anabasis Part I,II,IIΙ” και “Aware of Being Watched” αυτούς που τους προτιμούν στη μελωδική τους πλευρά. Όσον αφορά γενικά τις συνθέσεις, οι Persefone δείχνουν να μην έχουν πλέον τόσο ανάγκη την εκτεταμένη χρήση υψηλής τεχνικής όσο στο παρελθόν, αλλά να την χρησιμοποιούν όπου η σύνθεση το επιτάσσει.

Τα καθαρά φωνητικά του Migeul Espinosa ακούγονται φανερά βελτιωμένα, ενώ η δουλειά του σε πλήκτρα και samples είναι εξαιρετική. Από κοντά και οι υπόλοιποι τέσσερις instrumentalists με τον εντυπωσιακό ρυθμικό κιθαρίστα Filipe Baldaia να συμπληρώνει τέλεια τον ιθύνοντα νου και εξαιρετικό lead κιθαρίστα Carlos Lozano. Τα fusion στοιχεία που προσδίδει ο τελευταίος στον ήχο του παντρεύονται τέλεια με τη μουσική των Persefone, χωρίς φυσικά να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας που έχει καθώς μιλάμε για έναν παίχτη της σχολής Friedman/Becker/Loomis γεμάτο ποικιλία στο παίξιμό του.

Χωρίς κανένα μέλος ή σύνθεση να υστερεί, οι Persefone παραδίδουν μια αρκούντως ικανοποιητική δουλειά, ίσως την ωριμότερη της καριέρας τους. Ένα album που κρατάει την ποιότητά τους υψηλή και ίσως αποτελέσει και διαβατήριο για πιο ευρύ κοινό ακόμη και αν η μουσική και ο spiritual στίχος τους στην ουσία τους παραμένουν δύσκολα και για συγκεκριμένο ακροατήριο.

Είδος: Progressive Death Metal
Δισκογραφική: Napalm Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 4 Φεβρουαρίου 2022

Facebook: https://www.facebook.com/persefoneband
Instagram: https://www.instagram.com/persefoneband/
Twitter: https://twitter.com/persefoneband
YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCNk63qHS2TXf2Y7tG4pytZg

Avatar photo
About Τάσος Ποιμενίδης 7 Articles
Από μικρή ηλικία η μουσική του κέντριζε το ενδιαφέρον αλλά το πραγματικό "big bang" έγινε όταν κάποια στιγμή στην εφηβεία του μπήκε στο σπίτι του το Fear of The Dark . Οι Iron Maiden έγιναν αυτομάτως η αγαπημένη του μπάντα, το heavy metal το αγαπημένο του μουσικό είδος και γενικώς από τότε δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω. Τα περισσότερα υποείδη του σκληρού ήχου δεν τον αφήνουν ασυγκίνητο, έχοντας μια ιδιαίτερη αγάπη στο thrash και στα παρακλάδια του, το progressive metal/rock, το death metal και το κλασικό heavy/power. Θεωρεί μάλλον αξιωματικά ότι οι σημαντικότερες μπάντες όλων των εποχών είναι οι Black Sabbath και οι Rush και πως ο Jim Matheos είναι ένας από τους σπουδαιότερους τραγουδοποιούς που εμφανίστηκαν ποτέ. Αναρίθμητη η λίστα με τους σπουδαίους καλλιτέχνες που αγαπάει, ενώ δεν σταματάει ανελλιπώς να σκαλίζει όλες τις δεκαετίες από το '70 μέχρι και σήμερα για να ανακαλύπτει καινούρια μουσική εντός και εκτός metal πλαισίου.