Σε ηλικία εξήντα ενός ετών, ο Αμερικανός τραγουδιστής, μουσικός, συνθέτης και παραγωγός δείχνει να βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα, τόσο φωνητικά όσο και συνολικά στην διεκπεραίωση ενός project, όπως η δημιουργία ενός πλήρους studio album. Όργανα, σύνθεση, mastering, μίξη…. ένα πόνημα φτιαγμένο από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς καμία βοήθεια.
Η τελευταία του δουλειά ανήκει στην κατηγορία του μελωδικού ροκ και μοιάζει να προσδίδει στην καριέρα του ώθηση προς τα πάνω, για να συνεχίσει. Η φωνή του Mitch έχει αναγνωριστεί και στο παρελθόν είχε ζήτηση από πολλά γκρουπ. Κορωνίδα της σταδιοδρομίας η πρόταση για φωνητικά στους Van Halen, μετά την αποχώρηση του Sammy Hagar και η συνεργασία του με μεγάλα ονόματα της δισκογραφίας όπως Taylor Swift, Boys Like Girls, Kenny Loggins, Johnny Gates, Craig Morgan.
Με αυτά τα δεδομένα ξέρουμε “a priori” ότι έχουμε να κάνουμε με αστέρι, αλλά ως εκ φύσεως απαισιόδοξος, έχω χαμηλές προσδοκίες για πρωτοτυπία μετά από τόσα χρόνια καριέρας.
Έτσι λοιπόν στο “The last song” που είναι το όνομα του δίσκου, δεν ακούμε κάτι το πρωτογενές ούτε το ανεπανάληπτο. Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι τα σαράντα λεπτά ακουστικής ποιότητας, όπου διακρίνεται η σχολαστική φροντίδα έτσι ώστε να μην υπάρξει ο ελάχιστος συμβιβασμός με την παραμικρή ατέλεια.
Δυνατό το ξεκίνημα με το “I m living in paradise” όπου οι Rolling Stones συναντούν τους Quiet Riot, σε μια σύνθεση γεμάτη νότες νοσταλγίας. Ο αδερφός μου που έζησε την δεκαετία του ’80 περισσότερο, συνδέθηκε απευθείας με τις μελωδίες, καθώς ακούγαμε μαζί τον δίσκο. Ήταν η εποχή που αυτό τον ήχο ήταν σύνηθες να τον ακούς και στα πιο μικρά καφέ της γειτονιάς.
Σε πλήρη αντίθεση έρχεται το “Using This Song”, μια όμορφα τραγουδισμένη μπαλάντα με πιάνο, που θα μπορούσε να είχε γράψει ένας Αμερικανός τραγουδοποιός της δεκαετίας του ’70, όπως ο Harry Nilsson.
Μαζί με το προηγούμενο κομμάτι, θα ξεχωρίσω προσωπικά το “My Pleasure”, ως highlight της συγκεκριμένης κυκλοφορίας. Καθώς το ακούω μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του τραγουδιού «Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε και μου θυμίζουνε τα περασμένα», στίχοι γραμμένοι από τον «δικό μας», Μίμη Θειόπουλο.
Είναι λογικό να τον ήθελαν κάποτε μεγάλες μπάντες με τέτοιες φωνητικές δυνατότητες, που μας «θυμίζουν τα περασμένα». Πολύ θα ήθελα για παράδειγμα τον Mitch Malloy να τον ακούσω να ερμηνεύει το “Sometimes I Feel Like Screaming”. Συνειρμοί επί συνειρμών θα μου πεις, ατελείωτη νοσταλγία αλλά τα δευτερόλεπτα τρέχουν και τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο αβίαστα.
Χαζεύω παράλληλα το ψηφιακό εξώφυλλο, που είναι λιτό, απέριττο και απόλυτα ταιριαστό με το μουσικό περιεχόμενο που συνοδεύει. Παράλληλα συνειδητοποιώ, ότι δεν «κολλάω» με κανένα άλλο κομμάτι του δίσκου, ώστε να το βάλω πολλές φορές στο repeat.
Θα ήμουν κουφός βέβαια αν δεν διέκρινα την θεαματική, πολυεπίπεδη φωνή στο “Sometimes Love” και το εξαιρετικό στυλ στο ομότιτλο κομμάτι, που «κλείνει» τον δίσκο. Είναι «καταιγιστικό», γεμάτο ροκ συγχορδίες και βιρτουόζικα σόλο.
Τί είναι τελικά αυτό που μένει στο τέλος; Αισθάνομαι ότι είναι η γεύση, και είναι γλυκόπικρη γιατί σε κάνει να αμφιταλαντεύεσαι ανάμεσα στο σήμερα και στο παρελθόν. Σε αφήνει σχεδόν μετέωρο να αναρωτιέσαι τί θέλεις πραγματικά ως φίλος της μουσικής, να πορεύεσαι με τα μεγαλεία του παρελθόντος ή να κάνεις “digging” σε ακούσματα που ατενίζουν το μέλλον;
Tracklist:
I’m Living In Paradise
One Of A Kind
Using This Song
My Pleasure
Building A Bridge
I’ll Find A Way
Sometimes Love
You’re The Brightest Star
I See You
The Last Song
Είδος: Melodic Hard Rock
Εταιρεία: Godsend Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 7 Ιουλίου 2023
Ο Mitch Malloy στο διαδίκτυο:
Official Page
Facebook
