VITAM AETERNAM: “Revelations Of Mother Harlot”

ALBUM

ΟΙ DEVIL DOLL ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ!!!

Και τώρα που έχω την προσοχή και των πέντε fans των Devil Doll, πάμε να ανακαλύψουμε ποιοι και τι είναι οι Vitam Aeternam.

Τρεις μουσικοί από την Νορβηγία, οι Râhoola, Jake Rosenberg και André Aaslie, πιο γνωστοί ίσως από τα άλλα σχήματα που συμμετέχουν (A Flying Fish, Funeral, In Progress), ξεκίνησαν πριν δύο χρόνια ένα ονειρικά/εφιαλτικά παράξενο μουσικό ταξίδι με αντίστοιχο concept, ένα concept που με γνώμονα την Μητέρα Φύση, αναιρεί και διαστρεβλώνει κοινωνίες, κανόνες και θρησκείες όπως τα γνωρίζουμε μέσα από την ιστορία. Το δεύτερο αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας, είναι το album “Revelations Of Mother Harlot” το οποίο διαδέχεται το ντεμπούτο “The Self-Aware Frequency”.

Η “αγία” τριάδα δεν έρχεται μόνη της: καλεσμένοι των Vitam Aeternam σε τούτο το γκροτέσκο ταξίδι, μια πλειάδα καλλιτεχνών που λίγο πολύ, γνωρίζουμε καλά: Bor Zulijan και Janez Hace από τους ΑΣΥΛΛΗΠΤΟΥΣ Devil Doll (αν δεν γνωρίζεις τι εστί Devil Doll, προτείνω να κάνεις μια τουλάχιστον πεντάωρη οπτικοακουστική αναζήτηση και να επιστρέψεις μετά στο review), Einar Solberg και Raphael Weinroth-Browne από τους λατρεμένους Leprous, Tjodalv (πρώην Dimmu Borgir), Diego Tejeida (πρώην Haken), Bjørnar Erevik Nilsen από Vulture Industries και η λίστα δεν έχει τέλος.

Μουσικά, το “Revelation Of Mother Harlot” και οι Vitam Aeternam γενικότερα, θα ενθουσιάσουν τους λάτρεις των Devil Doll, όπως ακριβώς ενθουσίασαν στα όρια της παράκρουσης και μένα, αφού μέσα από το σχεδόν 40λεπτο έργο τους δείχνουν απροκάλυπτα πόσο τους έχει επηρεάσει εκείνη η θεϊκή πεντάδα δίσκων που είχε κυκλοφορήσει ο Mr. Doctor και η παρέα του ανάμεσα στο 1987 και 1997, όπου και χάθηκαν τα ίχνη του(ς). Δεν θα μπορούσαν να βρουν ιδανικότερη μπάντα από τους Aeternam για να κάνουν guest οι Bor & Janez, ειλικρινά.

Εκτός των Devil Doll, o εντελώς ιδιαίτερος progressive/avant-gard ήχος του trio που επιμένει να χαρακτηρίζει απλά ως experimental μου φέρνει στο μυαλό την γαλλική κολλεκτίβα των Igorrr/OXXO XOOX/Ricinn στον τρόπο που χειρίζονται την τεχνολογία στην ατμόσφαιρά τους, τους Goblin και το κινηματογραφικό prog horror τους αλλά και τους συντοπίτες Ulver της εποχής του “Blood Inside”, όταν ο Garm και η παρέα του πειραματίστηκαν με τον νεοκλασσικό, baroque avant-garde ήχο.

Μετά από την δίλεπτη giallo εισαγωγή “Veil Of Isis” και την επίσης δίλεπτη ‘70s prog γέφυρα “Redemption” που θέτει την ατμόσφαιρα, οι Aeternam μας απαγάγουν στο κυρίως θέμα του “Revelations…” με τα επικά “Sick & Pious” (άμεσα το πιο αγαπημένο μου τραγούδι από το album, με μερικές εκπληκτικές μελωδίες που θυμίζουν από Jarre μέχρι Vangelis), “Bardo Thodol” και το δεκαπεντάλεπτο “Promethea” όπου ο μουσικός τους παράδεισος και κόλαση μαζί, ακροβατεί τέλεια από το baroque στο black metal σε χρόνους dt. Η coda “Finis Gloriae Mundi”  μαγεύει με τα εκπληκτικά φωνητικά του Einar Solberg σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Το υπέροχο με το νέο δημιούργημα των Νορβηγών, είναι οτι όχι μόνο δεν κουράζει και δεν γίνεται χαώδες μέσα από το πειραματικό του χαρακτήρα, αλλά περιλαμβάνει τόσο ονειρικές αλλά και εφιαλτικές, γοτθικές και σύγχρονες, μελωδικές και δυνατές στιγμές που καταφέρνει να σε βάλει στο concept και την ατμόσφαιρά του, για να το ακούσεις ξανά και ξανά. Αν είσαι δε Devil Doll fan, το έχεις αγοράσει ήδη και δεν το ξέρεις ακόμα.

Εγώ πάντως το αγόρασα ήδη. Και τις δροσερές νύχτες της Άνοιξης που ο αέρας φυσάει επικίνδυνα στο παράθυρό μου, μου ψιθυρίζει πως η Mother Harlot ζει πλέον στο υποσυνείδητό μου και δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από εκεί. Ούτε από την λίστα της χρονιάς μου.

Είδος: Avant-Garde / Progressive / Experimental
Δισκογραφική: Crime Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 13 Μαΐου 2022

Official Bandcamp page: https://vitamaeternam.bandcamp.com/

Avatar photo
About Σπύρος Χονδρογιάννης 59 Articles
Γεννημένος στην Αθήνα την χρονιά που οι Rush κυκλοφόρησαν δύο albums, αλλά και που ο Alice Cooper μας καλωσόρισε στον εφιάλτη του, δεν πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να λατρέψει τους Sabbath του Dio και του Tony Martin, τους Fates Warning και τους Sanctuary, τους Candlemass και τους Crimson Glory. 15 χρόνια μετά, τον συνεπήρε η ποίηση των The Mission, Fields Of The Nephilim, And Also The Trees και Nosferatu, ενώ ο απόλυτος συνδυασμός μελωδίας και μαυρίλας του συστήθηκε με φρέσκους, τότε, ήχους των Paradise Lost, My Dying Bride, Anathema, Elend και Katatonia. Ολοκληρώθηκε μόλις ανακάλυψε την μαγεία του David Bowie, του Scott Walker, του Neil Hannon και του Jarvis Cocker αλλά και του J-Rock/Visual Kei πολύχρωμου κόσμου πριν πατήσει τα πρώτα -άντα του. ‘Οταν δεν ασχολείται με τα εξαναγκαστικά βιοποριστικά που ποσώς τον ενδιαφέρουν, κρατάει τα drum sticks του και νιώθει λίγο σαν τους ήρωες του, Neil Peart και Mark Zonder, ενώ ο υπόλοιπος ελεύθερος χρόνος του είναι και πάλι μουσική, μουσική, μουσική - και κινηματογράφος, καθώς τον σπούδασε, όπως και videogaming, γιατί το ιδανικό μέρος να ζει κανείς είναι ξεκάθαρα το Silent Hill, όλοι το ξέρουν αυτό.