BERNIE SHAW: Το 1956 γεννιέται ο μακροβιότερος τραγουδιστής των Uriah Heep

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 15 ΙΟΥΝΙΟΥ

Ο Bernard Shaw  γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1956.  Είναι Καναδός-Αγγλος τραγουδιστής και από το 1986, ο τραγουδιστής του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Uriah Heep. Στις αρχές του 1970 ο Shaw ονειρευόταν να γίνει rock κιθαρίστας. Αγόρασε για τον εαυτό του μια Gibson SG Special και άρχισε να εξασκείται. Όταν το τοπικό συγκρότημα Cold Sweat έψαχνε για δεύτερο κιθαρίστα το 1974, ο Shaw πέρασε από ακρόαση, αλλά ο μπασίστας Bill Kempster τον συμβούλεψε να αφήσει κάτω την κιθάρα,  να αγοράσει ένα μικρόφωνο από τον παλιό τους τραγουδιστή και να επιστρέψει την επόμενη εβδομάδα. Ο Shaw ακολούθησε αυτή τη συμβουλή και όταν πέρασε από ακρόαση σαν τραγουδιστής, το συγκρότημα τον προσέλαβε αμέσως. Οι Cold Sweat περιόδευσαν εκτενώς τα επόμενα τρία χρόνια, παίζοντας στη Βρετανική Κολομβία, την Αλμπέρτα, το Σασκάτσουαν και στη Μανιτόμπα.

Τον Δεκέμβριο του 1981, ο Shaw προσχώρησε στους Praying Mantis, ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1978. Άλλα μέλη του συγκροτήματος ήταν οι Tino Troy (κιθάρα), Chris Troy (μπάσο), Dave Potts (τύμπανα) και John Bavin (πλήκτρα). Το συγκρότημα κατευθυνόταν από τον μάνατζερ των Deep Purple, John Coletta, αλλά εξακολουθούσαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη δισκογραφική δουλειά. Ο Shaw δεν ηχογράφησε ποτέ κάτι  με τους Praying Mantis αλλά εμφανίστηκε στο EP “Turn The Tables”, που ηχογραφήθηκε το 1982. Το 1984 η μπάντα άλλαξε το όνομα της σε Stratus. Στην τελευταία τους εμφάνιση στο Marquee του Λονδίνου, βρέθηκε στο κοινό ο κιθαρίστας των Uriah Heep, Mick Box. Του ζήτησε να περάσει από ακρόαση και οι Heep τον προσέλαβαν άμεσα.

Το πρώτο άλμπουμ του Shaw με τους Heep ήταν το Live in Moscow. Το 1995, ο Shaw είχε σοβαρά προβλήματα στο λαιμό και φαινόταν για λίγο σαν να έπρεπε να εγκαταλείψει την καριέρα του στο τραγούδι. Για συναυλίες στην Αυστρία και τη Νότια Αφρική αναπληρώθηκε από τον πρώην  τραγουδιστή των Heep, John Lawton. Ο Shaw ανάρρωσε μετά από μια μικρή χειρουργική επέμβαση. Τώρα πια είναι ο μακροβιότερος τραγουδιστής του συγκροτήματος.

1957– Ο Bradley Frank Gillis (γεννημένος στις 15 Ιουνίου 1957) είναι ένας κιθαρίστας γνωστός για την παρουσία του στο συγκρότημα Night Ranger. Ήταν στους Rubicon κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, πριν από τους Night Ranger. Από την ίδρυσή τους το 1979, ο Gillis και ο ντράμερ Kelly Keagy είναι τα μόνα μέλη που έχουν εμφανιστεί σε κάθε μορφή του συγκροτήματος και σε όλες τις κυκλοφορίες δίσκων. Ωστόσο, ο Keagy έχασε πολλές συναυλίες για πρώτη φορά το 2017. Το Σάββατο, 8 Μαΐου 2021, ο Gillis απουσίαζε από ένα show των Night Ranger για πρώτη φορά στην ιστορία του συγκροτήματος (ανάρρωνε από χειρουργική επέμβαση στροφικού πετάλου). Έχει επίσης παίξει για τους Ozzy Osbourne και Fiona και έχει κυκλοφορήσει σόλο άλμπουμ.

1970– Το “Closer to Home” είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού ροκ συγκροτήματος Grand Funk Railroad. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την Capitol Records. Η παραγωγή του έγινε από τον Terry Knight. Αυτό το άλμπουμ έγινε χρυσό το 1970, κάνοντάς  το τον τρίτο χρυσό δίσκο του γκρουπ μέσα σε ένα χρόνο. Το εσωτερικό artwork του δίσκου δείχνει μια ζωντανή φωτογραφία της μπάντας που εμφανίζεται στο Madison Square Garden τον Φεβρουάριο του 1970.

1982– Το “Abracadabra” είναι το δωδέκατο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού rock συγκροτήματος Steve Miller Band. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την Capitol Records σε εννέα χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας όπου ο δίσκος έμεινε στο Νο 1 για μια εβδομάδα. Τέσσερα singles κυκλοφόρησαν από το άλμπουμ: το ομώνυμο κομμάτι, και τα  “Cool Magic”, “Keeps Me Wondering Why” και “Give It Up”, με το ομώνυμο  να σημειώνει  τη μεγαλύτερη επιτυχία.

1989– Το “Bleach” είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του διάσημου grunge συγκροτήματος Nirvana, που κυκλοφόρησε από την Sub Pop. Μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου single τους “Love Buzz” στη Sub Pop τον Νοέμβριο του 1988, οι Nirvana έκαναν πρόβες για δύο έως τρεις εβδομάδες προετοιμάζοντας την ηχογράφηση ενός ολόκληρου άλμπουμ. Οι κύριες ηχογραφήσεις για το Bleach πραγματοποιήθηκαν στην Reciprocal Recording στο Seattle της Ουάσιγκτον μεταξύ Δεκεμβρίου 1988 και Ιανουαρίου 1989. Είναι το μόνο άλμπουμ των Nirvana που κυκλοφόρησε στην εταιρεία Sub Pop και το μοναδικό τους άλμπουμ με τον ντράμερ Chad Channing.

1999– Κυκλοφορώντας από την CMC International στην Αμερική, την SPV/Steamhammer την Ευρώπη, και από τη Mercury στην Ιαπωνία, το “Erase the Slate” είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος Dokken. Είναι το μοναδικό στούντιο άλμπουμ του γκρουπ στο οποίο συμμετέχει ο πρώην κιθαρίστας των Winger Reb Beach, και το τελευταίο με τον σχεδόν μόνιμο μπασίστα τους Jeff Pilson.

2009– Το “When Death Comes” είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του δανικού thrash metal συγκροτήματος Artillery. Κυκλοφόρησε μέσω της Metal Mind Productions. Είναι η πρώτη τους ηχογράφηση μετά τη δεύτερη διάλυσή τους από το 2000 έως το 2007 και το πρώτο τους ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ μετά το “B.A.C.K.”, το οποίο κυκλοφόρησε δέκα χρόνια νωρίτερα.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 877 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.