CATTLE DECAPITATION: “Terrasite”

ALBUM

Με τη μουσική των Cattle Decapitation δε μπορώ να πω ότι είχα και τους πλέον ισχυρούς δεσμούς. Χωρίς να παρεξηγούμαι, εξηγούμαι και λέω ότι ενώ η μπάντα εδώ και χρόνια έχει ένα εντυπωσιακό σερί εξαιρετικών δίσκων δεν αποτελεί μια από τις επιλογές οι οποίες θα με έχουν “δεμένο” με τον ηχητικό τους “ομφάλιο λώρο”. Αυτόν τον λώρο λοιπόν, οι Αμερικανοί, τον παίρνουν και τον δένουν διπλή καντηλίτσα (ναυτικός κόμπος) γύρω απ’ το λαιμό μου και με χτυπάνε βίαια στα ντουβάρια. Έτσι ισχυροποιούνται οι δεσμοί.

Τέσσερα χρόνια και μια πανδημία μετά από το “Death Atlas” και οι Cattle Decapitation, με το 10ο studio album τους, εξακολουθούν να “σφυροκοπούν” προς πάσα κατεύθυνση με λάβαρο τα δεινά που προκαλεί το ανθρώπινο είδος στον ταλαίπωρο πλανήτη Γη. Εξ ου και η σύνδεση τίτλου – εξωφύλλου. Ο τίτλος είναι μια επινόηση του τραγουδιστή της μπάντας, Travis Ryan από την ένωση των λέξεων “Terra-“ που σημαίνει “Γη” και “-site” από την Ελληνική λέξη “σίτος” (μια αναφορά στο φαγητό). Το αποτέλεσμα είναι η λέξη αυτή να σημαίνει “αυτόν που καταβροχθίζει τη Γη”, θέλοντας η μπάντα να τονίσει τον ρόλο της ανθρωπότητας στην καταστροφή του πλανήτη αλλά και τη σύνδεση με τη λέξη “parasite”.

Όλο αυτό αποτυπώνεται με περίσσια αηδιαστική γλαφυρότητα στο εξαιρετικό εξώφυλλο του Wes Benscoter (Vader, Kreator, Bloodbath, Hypocrisy). Στα του ήχου τώρα, μην περιμένετε δραματικές αλλαγές από την ομάδα του Σαν Ντιέγκο και γιατί να το κάνουν άλλωστε; Αφού το technical death metal (κυρίως) τους, με ισχυρές “δόσεις” deathgrind και “ψήγματα” black metal χαρακτήρα και μελωδιών εκεί που χρειάζεται, εξακολουθεί να “τσαλαπατά” τον ακροατή γιατί να το αλλάξουν; Αυτή τη φορά όμως ακούγονται σαν έναν αιμοβόρο Φοίνικα ο οποίος έχει αναγεννηθεί απ’ τις στάχτες του και σε “κατασπαράζει” τραγούδι με το τραγούδι.

Το “δυαδικό σύστημα” που ανοίγει το album με τα “Terrasitic Adaptation” και “We Eat Our Young” σφίγγουν τη θηλιά (τον λώρο που λέγαμε) από την αρχή, δείχνοντας τον άκρατο θυμό των Cattle Decapitation για τον αυτοκαταστροφικό άνθρωπο. Αφού πάτησες το “πόδι” σου σε album αυτών εδώ των τύπων, ένα ακόμη πράγμα το οποίο γνωρίζεις και αναμένεις είναι οι ασύλληπτες ταχύτητες όταν το θελήσουν και η εξαιρετική τεχνική κατάρτισή τους. Και πίστεψέ με είναι πολλές οι εντυπωσιακές στιγμές μέσα στο album. Οι εξωφρενικές αλλαγές στο “Insignificants”, ο γ@μημένος ρυθμός του επικού “The Storm Upstairs” και ο death metal “όλεθρος” του αισιόδοξου (για τη Γη) “…and the World Will Go On Without You” καθιστούν σαφές πως το “Terrasite” θα επιζήσει ό,τι και αν συμβεί. Για τον άνθρωπο δεν είμαι και τόσο σίγουρος.

Κορωνίδα στην απόδοση όλων αποτελούν τα φωνητικά του Travis Ryan. Με 3 λαρύγγια (μάλλον) στην κατοχή του ξεστομίζει τους στίχους και η προφορά του κάνει τα τραγούδια να ακούγονται ακόμη πιο απειλητικά απ’ ότι είναι (και όμως γίνεται). Το album φυσικά και δεν είναι ένα ατελείωτο υπερηχητικό “παρανάλωμα” αλλά αντίθετα υπάρχουν πολλές μελωδικές, με ιδιαίτερο βάρος, στιγμές όπως στο προτελευταίο τραγούδι του δίσκου, το “Solastalgia”. Εκεί όμως που οι Αμερικανοί παίρνουν όλα τα λεφτά πάνω απ’ το τραπέζι τελειώνοντας την παρτίδα, είναι στον επίλογο με το 10λεπτο έπος “Just Another Body”. Το τραγούδι αυτό έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την έναρξη καθώς ο θυμός αντικαθίσταται από την πλήρη παραίτηση για ζωή και την αποδοχή της μοίρας της ανθρωπότητας. Το δε κλείσιμο (μιλάμε για υπέροχο outro) με τις καθαρές φωνητικές γραμμές του Ryan και τα πλήκτρα δημιουργεί ένα ακόμη πιο πνιγηρό συναίσθημα για ένα μέλλον που φαντάζει ακόμη πιο ζοφερό. “You brought this on yourself”.

Όσοι ακολουθείτε σταθερά τη μπάντα είναι σίγουρο πως δε θα απογοητευτείτε στο ελάχιστο. Οκ, μην αρχίσουμε τώρα ότι δεν είναι καλύτερο από το “Death Atlas’ ή το “Monolith of Inhumanity”. Ας αρκεστούμε στο γεγονός πως οι Αμερικανοί εξακολουθούν να παίρνουν κεφάλια εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Τόσο απλά. Όσοι τους παρακολουθούσατε αλλά όχι τόσο στενά (όπως εγώ δηλαδή), κερνάω σόδα για να χωνέψουμε για τα καλά ένα από τα καλύτερα album της χρονιάς. Οι υπόλοιποι απλά συνεχίστε να αγνοείτε τον ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο και θα με θυμηθείτε όταν κατά λάθος βρεθείτε από κάτω του.

Είδος: Technical death metal / Deathgrind
Δισκογραφική: Metal Blade Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 12 Μαΐου 2023

Website: https://www.cattledecapitation.com/
Facebook: https://www.facebook.com/cattledecapitation
Instagram: https://www.instagram.com/cattledecapitation/

Avatar photo
About Νίκος Κορέτσης 444 Articles
Γεννήθηκε τη χρονιά που ο Dio δημιουργούσε ποίηση, τραγουδώντας “The world is full of kings and queens, who blind your eyes and steal your dreams…it’s Heaven and Hell”, “σφυρηλατήθηκε” μουσικά ακούγοντας τον Araya να ουρλιάζει “War ensemble” και συνέχισε την ενήλικη πλέον ζωή του διερωτώμενος “How did it come to this? Narcosynthesis” πατώντας στα χνάρια του αείμνηστου Dane. Διανύοντας πλέον την 4η δεκαετία της ζωής του, δηλώνει πιστός υπηρέτης του heavy metal και ανοιχτός σε νέα μουσικά μονοπάτια (με μέτρο), συνδυάζοντας αυτά τα δύο με καλή παρέα και τη συνοδεία άφθονης μπύρας. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει γιατρός, καθώς προσπαθεί με χειρουργικές κινήσεις να αποφεύγει τις κακοτοπιές που εμφανίζονται στη ζωή του, έχοντας στην κατοχή του το καλύτερο “ιατρικό εργαλείο” που ονομάζεται “ΜΟΥΣΙΚΗ”.