LAST IN TIME: “Too Late”

ALBUM

Last In Time

Οι Last In Time είναι ένα project που εμπνεύστηκε και μετενσάρκωσε μουσικά ο Massimo Marchetti, δάσκαλος κιθάρας, με έναυσμα και πηγή έμπνευσης, στοιχεία εδραζόμενα πραγματικά στην καθημερινότητα και την τριβή και διαπροσωπική αλληλεπίδραση με τους μαθητές του.

Οι ειλικρινείς αυτές ιδέες, αντικατοπτρίζονται στο συνολικό εύρος του ντεμπούτου τους “Too Late”, που έρχεται με την όψιμη συνεργασία τους με την Rockshots Records και μόλις μετά από περίπου δύο χρόνια μουσικής ζωής.

Συνειδητή η προσπάθεια για διαφοροποίηση από τη «θάλασσα πληροφοριών» και μουσικών «προϊόντων» και «πρόσκληση φρεσκάδας» με αρωγό και «πολιορκητικό κριό» την πολυσυλλεκτική επιστράτευση ήχων, μελωδιών, επιρροών, συνεπακόλουθου ενδεχομένως και του background του ιθύνοντα νου, αλλά και ενός υποβόσκοντος, όχι καλά κρυμμένου όμως, «χλευασμού» σε ταμπέλες και ιδιώματα, μαζί, ίσως, και των προσκολλημένων σε τέτοια.

Του οποίου δημιουργού η στρατηγική, προσεγγίζει τελικώς το στόχο το τελικό αποτέλεσμα να ηχεί στα αυτιά με περίσσεια αυτοπεποίθηση και απεμπολώντας τα ίχνη «ψαρωμένου» ντεμπούτου.

Με βάση τον κλασικό ήχο (από το πάθος για τον οποίο πηγάζει και η ιδέα του “Too Late”) και «αρμενίζοντας» προς διάφορες κατευθύνσεις του μουσικού ορίζοντα, δύνανται και καταφέρνουν να συμπεριλάβουν progressive rock, AOR, classic και hard rock, heavy metal, και να «σμιλέψουν», να δώσουν μορφή στο «αμάλγαμα» που αποτελεί το τελικό αποτέλεσμα.

Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αποτελεί ένα “one-man show”, από τη στιγμή που ο Massimo Marchetti, έχει γράψει και παράγει τα τραγούδια, κάνει φωνητικά ,κιθάρες και λογικά πρέπει να …. «σκούπιζε και το στούντιο». Είναι αληθές και ειλικρινές, ότι η προσωπική «πινελιά» και η δεδηλωθείσα έμπνευση από την ιδιότητά του αλλά και τους μαθητές του, προσδίδουν την έκδηλη, επιδιωχθείσα ειλικρίνεια, στόφα που σχηματοποίησε το album.

Το «πολυσυλλεκτικό» line-up, με αρχικό στόχο μία all-star έκφραση των κομματιών, συνεισέφερε ως προς αυτή την κατεύθυνση, όπως χαρακτηριστικά τέτοιες είναι και οι συνεργασίες με την Caterina Minguzzi στα “Believer in Love” και “Moonlight Dreamers”.

Ενδιαφέρουσα και ευχάριστη ακρόαση για τους φίλους του κλασικού ήχου, ελπιδοφόρα εκκίνηση, για μία καλύτερη συνέχεια.

“Too Late” track listing:
The Way To Rock
How Long?
Road To Redemption
Believer In Love
Moonlight Dreamers
The Animal
Too Late
Mr.Fantastic
Winter In May

Οι Last In Time είναι οι:

Massimo Marchetti: Guitars and Choirs (All)
Igor Piattesi: Vox and Choirs (1,2,4,6,7,8,9)
Caterina Minguzzi: Vox and Choirs (1,2,4,5)
Mirko Marchetti: Vox and Choirs (Song Nr. 9)
Luca Nicolasi: Bass Guitar (All)
Giacomo Calabria: Drums (All)
Alessio Mosconi: Keyboards (1,2,4,5)
Emanuele Lo Verde: Keyboards (6,7,9)
Andrea Lo Verde: Keyboards (8)
Special guest, Samuele Benini: Piano solo (5)

Είδος: Classic Rock / Hard Rock / Progressive Rock / AOR
Εταιρεία: Rockshots Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 12 Ιανουαρίου 2024

Οι Last In Time στο διαδίκτυο:
Facebook
Instagram

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 574 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».