Η μεγαλύτερη χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου φημίζεται για πάρα πολλά πράγματα στο πέρασμα του χρόνου. Το τελευταίο πράγμα που θα περίμενε κανείς είναι να διαθέτει βαριά βιομηχανία στο χώρο του heavy metal και ειδικότερα στο thrash ιδίωμα. Και όμως οι Angelus Apatrida αποτελούν τους κύριους πρεσβευτές της χώρας ήδη από το 2000.
Με 7 album και αρκετά singles στο ενεργητικό τους οι Ισπανοί έχουν αποδείξει πως αξίζουν μια θέση ανάμεσα στα ονόματα που χρίζουν μνείας στο thrash metal. Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πλέον επίσημο τρόπο το 8ο πόνημά τους με τίτλο “Aftermath”. Πέρασαν μόλις δύο χρόνια από το εξαιρετικό ομώνυμο album τους και οι Angelus Apatrida επανέρχονται μοιάζοντας να έχουν καταπιεί ολόκληρες καρτέλες εκείνων των γνωστών μπλε χαπιών, αν και δε νομίζω πως τις χρειάζονται.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία μπάντα σε υπερδιέγερση από την αρχή μέχρι το τέλος. Μία μπάντα που πυροβολεί ακατάπαυστα riffs το ένα μετά το άλλο, κι ενώ ακούς πολλές φορές πράγματα γνώριμα, δε μπορείς να αμφισβητήσεις το γεγονός πως σου παρουσιάζονται τόσο αναζωογονητικά και με τέτοια ένταση που νομίζεις πως δέχεσαι ενδοφλέβιες δόσεις “τερατώδους” ενεργειακού ποτού.
Με τις πρώτες νότες του εναρκτήριου “Scavenger” δίδεται και το πρώτο “μαρς” για την έναρξη της αγαπημένης των απανταχού thrashers κλωτσοπατινάδας, για να πάρει τη σκυτάλη ένα εκ των singles του album, το ποικιλόμορφο από άποψη ρυθμού και φωνητικών, “Cold”. Ενώ υπάρχει διάχυτη μια old school αισθητική στο album, οι Ισπανοί εμφανίζονται εξαιρετικά ώριμοι από συνθετικής άποψης, πράγμα που αποτυπώνεται σε αρκετά από τα τραγούδια με αποκορύφωμα το εκπληκτικό, σχεδόν 9λεπτο έπος, “To Whom It May Concern”. Ειδική μνεία χρειάζεται να γίνει για τα φωνητικά του Guillermo Izquierdo ο οποίος παραθέτει μερικές από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Ακόμα και χωρίς τη βοήθεια μερικών εκλεκτών καλεσμένων, τα φωνητικά είναι ο ορισμός της επιθετικής και συνάμα ώριμης thrash ερμηνείας, θυμίζοντας κάποιες φορές τοτέμ όπως ο Mat Barlow και ο Chuck Billy.
Και ποιοι είναι αυτοί οι καλεσμένοι; Έχουμε και λέμε. Ο τραγουδιστής των Hatebreed δανείζει τη φωνή του στον ανεμοστρόβιλο με τον τίτλο “Snob”. Ο διάσημος Ισπανός ράπερ (!!!) Sho-Hai λέει τα Ισπανικά του στο “What Kills Us All” και εσύ είσαι έτοιμος να κάνεις τη μεγάλη έξοδο από το θησαυροφυλάκιο της Μαδρίτης μαζί με την ομάδα του El Profesor. Και τέλος ο τραγουδιστής των Queensrÿche, Todd La Torre συμμετέχει στον επίλογο του δίσκου και στο “Vultures and Butterflies”, ένα τραγούδι με το DNA μιας power ballad που αποτελεί και μια από τις κορυφαίες στιγμές του. Το “Aftermath” βρίθει ιδεών, όμορφα τοποθετημένων χωρίς φλυαρίες, με solos που ισορροπούν μεταξύ επιθετικότητας και μελωδίας και που πάντα έχουν κάτι να πουν, και γενικά παρουσιάζει τραγούδια βγαλμένα από τις ένδοξες στιγμές του thrash της ύστερης περιόδου ειδικότερα από το millenium και μετά.
Ενδεικτικά να αναφέρω πως όσοι αρέσκονται σε μπάντες όπως οι Exodus, οι Testament και οι Havok καλά θα κάνουν να τσεκάρουν προσεκτικά αυτό το album. Και αν διαπιστώσεις (που θα το κάνεις) μια ταύτιση του “Rats” με το “Heresy” των Pantera είναι επειδή οι Ισπανοί αποτίνουν ευλαβικά φόρο τιμής στους τεράστιους Αμερικανούς, επομένως άφησε στην άκρη τα στραβωμένα μούτρα και την ανάγκη για κριτική και βούτα με το κεφάλι στο pit.
Με το “Aftermath” οι Angelus Apatrida παραδίδουν μαθήματα ποιοτικότατου και άκρως καλογυαλισμένου thrash metal, θέτοντας σοβαρή υποψηφιότητα για ένα από τα καλύτερα album της χρονιάς. Δεν ξέρω ποιος θα είναι ο αντίκτυπος του δίσκου στο γενικό πληθυσμό, το σίγουρο όμως είναι πως οι έχοντες καλή ακουστική ικανότητα θα αποκτήσουν αυχενικές δυσλειτουργίες αν αφεθούν ολοκληρωτικά στην ορμή του. Ο Ευρωπαϊκός Νότος αντεπιτίθεται, το νου σας.
Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική: Century Media Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 20 Οκτωβρίου 2023
Website
Facebook
Instagram
Twitter
