Φανταστείτε την δεκαετία του ’70 τον Angus Young να κάθεται μπροστά από ένα πιάνο και να ηχογραφεί μελωδίες ragtime στο στυλ του Scott Joplin. Του καλλιτέχνη δηλαδή που έστηνε τα θεμέλια της σύγχρονης δισκογραφίας το ’20 . Κάπως έτσι πάει ο συνειρμός όταν ξεκινάνε οι πρώτες νότες του “Are you listening?”. Είναι αδύνατον καθώς ακούς το album να μην έρθουν στο μυαλό σου οι AC/DC. Το hard rock συναντάει το blues και η σημαία της πιο ροκ εποχής, όλων των εποχών, που εξυψώθηκε πριν από 50 περίπου χρόνια, στέκει, λόγω αυτών τον κυκλοφοριών, εκεί ψηλά αγέρωχη, το 2023. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Υπήρξε ένα κενό 6 ετών από το “Flames” του 2017. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο όγδοο άλμπουμ, από τότε που σχηματίστηκαν οι Bonafide στο Μάλμο της Σουηδίας το 2007, πλαισιωμένο από 38 λεπτά «σκληρού», «σκληρού» ροκ.
Το “Are You Listening?”, το κομμάτι που κάνει το ξεκίνημα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. «Βρώμικα» riff, φωνητικά με «γρέζια» και όλα τα θαυμαστά καλούδια μιας εξαιρετικής παραγωγής. Το παλλόμενο μπάσο και το “Thunderstruck-esque” επαναλαμβανόμενο επιφώνημα, δίνει μια πολλά υποσχόμενη αρχή.
Η υπέροχη ατμόσφαιρα της εποχής του “Dirty Deeds” συνεχίζει με το “Hero to zero”, με τους The Who και το “Won’t Get Fooled Again” να μπαίνει δυνατά στο παιχνίδι των επιρροών.
Συνειδητοποιώ ότι ο σχολιασμός που κάνω για τα τραγούδια θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα παιχνίδι για τον ακροατή, στην φάση «πες μου για κάθε τραγούδι του δίσκου, ποια σύνθεση από τα ’70s σου θυμίζει».
Στο “Salvation” οι T Rex «παίρνουν την σκυτάλη», τα decibel ανεβαίνουν και αφήνουν τον ακροατή «έρμαιο» μιας ενεργητικής αιώρησης. Πριν προλάβουμε να πάρουμε ανάσα, έρχεται το “Who’s The Boss” με ένα ιλιγγιώδες ροκ εν ρολ διάρκειας δύο λεπτών, να μας υπενθυμίσει ότι το πραγματικό αφεντικό είναι αυτό το πρωτογενές rock ‘n’ roll, που πρώτος δίδαξε ο Chuck Berry και ο Little Richard.
Πολύ σοφά το συγκρότημα συμπεριλαμβάνει και ένα κομμάτι στην μητρική τους γλώσσα, το “Snacket”. «Πιάσαρικο», αλά ZZ Top και ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα τραγούδια της κυκλοφορίας, διαθέτοντας μερικά ψήγματα αυθεντικότητας. Στο κομμάτι συμμετέχει και ο Nisse Hallberg, του σουηδικού συγκροτήματος, Wilmer X.
Σε αυτή την φάση αν είχα στα χέρια μου ένα δίσκο βινυλίου, θα άλλαζα πλευρά εκθέτοντας τον εαυτό μου σε νέες περιπέτειες. Οι εκπλήξεις όμως παραμένουν μόνο στην φαντασία.
Καλό ξεκίνημα με τον γρήγορο ρυθμό του “Dealt a Bad Hand” και την πιο αργή bluesy μελωδία του “Rumble”, βαδίζοντας δυστυχώς προς τα μονοπάτια της μονοτονίας στο “Tonight I’m Wild”. Κλισέ στίχοι, κοινοτοπίες μέσα σε τέσσερα λεπτά.
Ο επίλογος με τα “Tommie Nine Fingers” και “Little Miss Understood”, είναι αξιοπρεπής αλλά παραμένει εγκλωβισμένος στην επανάληψη. Τα κομμάτια βέβαια είναι εκτελεσμένα τόσο άρτια που καταφέρνουν να σε ταξιδέψουν πίσω στις μέρες που το Rock ‘n’ Roll ήταν πολύ πιο απλό και το να ζεις με αυτό ήταν εύκολο.
Δεν έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου αν αυτά τα riff και το ’70s hard rock εξαντλήθηκε από τις σπουδαίες μπάντες εκείνης της εποχής. Φυσικά όποτε θέλω να ακούσω αυτό το είδος θα επιστρέφω πάντα εκεί. Όμως η εξέλιξη της μουσικής απαιτεί από τα πιο σύγχρονα συγκροτήματα, αυτό το αξεπέραστο ύφος, να το πηγαίνουν πάντα ένα βήμα μπροστά. Διαφορετικά θα είχαμε μείνει ακόμα στον Scott Joplin.
Είδος: Rock/ Hard Rock
Εταιρεία: Black Lodge
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 27 Οκτωβρίου 2023
Οι Bonafide στο διαδίκτυο:
Website
Facebook
