ADVENT HORIZON: “A Cell to Call Home”

ALBUM

Η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης μας έλεγαν πριν πολλά χρόνια, αλλά μάλλον η επανάληψη επιβάλλεται για να μην χάσεις σπουδαία κεφάλαια σε μια χρονιά που έδωσε ξανά πληθωρική μουσική δράση αλλά και νέες σεισμικές εκπλήξεις. Μέσα λοιπόν στα ράφια της ψηφιακής βιβλιοθήκης το τρίτο έργο του κουαρτέτου από τη Utah περίμενε μια μικρή ευκαιρία να απλώσει τα εθιστικά του αγκίστρια.

Την πήρε, έστω και αργά. Και η πρώτη αντίδραση ήταν ένα ισχυρό “γιατί”, γιατί άργησα τόσο να επιμείνω στο χάος των αρχείων και να δώσω βήμα σε κάτι που θα σημάδευε τελικά ακαριαία στο συναίσθημα. Τέσσερις μουσικοί, ορμώμενοι από την τοπική σκηνή του Salt Lake City, αγαπούν αναμφισβήτητα πολύ τους Rush και τους King Crimson, αλλά παραμένουν επίκαιροι σε ερεθίσματα του χώρου. Φαίνεται πως το ταλέντο τους δεν έχει περάσει απαρατήρητο ακόμα και από βαριά πεπόνια της σκηνής. Κάποιοι, λοιπόν, ξεχωριστοί μουσικοί συνδράμουν μαζί με όσα υπέροχα μαγείρεψαν με δεξιοτεχνία και συναίσθημα οι Advent Horizon. Οι ενισχύσεις περιλαμβάνουν τον κημπορντίστα Jordan Rudess (Dream Theater), τον μπασίστα Dave Meros (Spock’s Beard, Pattern-Seeking Animals), τον συνθέτη, πολυμουσικό, παραγωγό Randy McStine (έχει συνεργαστεί με Porcupine Tree, King Crimson, Tears for Fears, και ένα σωρό άλλους), και την εξαιρετική τραγουδίστρια Kristen McDonald.

Το άλμπουμ μας σπρώχνει θεματικά σε μια διαδρομή που εξερευνά την αλληλεπίδραση της αγάπης, του εθισμού και της απώλειας, με τον υποθετικό πρωταγωνιστή του να μάχεται τις δυσκολίες του να ξεπεράσει τον εθισμό. Η απαιτητική αυτή μιας δύσκολης εσωτερικής μάχης βρίσκει το σχήμα σε μια εκπληκτική πολυμορφία και ετοιμότητα, μια συνθετική ικανότητα προσαρμογής σε διαφορετικά ηχοτοπία και διαθέσεις. Περισσότερο όμως από την ευρηματικότητα της μπάντας να αποκαλύπτει τόσα διαφορετικά εκφραστικά πρόσωπα, η βαθιά αξία αυτής της δουλειάς βρίσκεται στο γεγονός πως έχει καρδιά. Τα τραγούδια έχουν γραφτεί από μια ειλικρινή ανάγκη έκφρασης, από το πάθος μιας προσωπικής δήλωσης, δεν υπάρχουν υπολογισμοί και έξυπνες διαδρομές για μια επίδειξη κενού προοδευτισμού. Ναι, οι Horizon θα ανεβάσουν εντάσεις και πολυπλοκότητα, όταν η διάθεση και ο στόχος ζητούν μια τέτοια φιλοσοφία, αλλά δεν θα φοβηθούν να γίνουν πιο μινιμαλιστικοί, πιο ευθυτενείς, πιο άμεσοι, πιο απλοί αλλά εύστοχοι, και αυτό είναι κάτι που νιώθει κανείς άμεσα όσο προχωρά περισσότερο στο δίσκο. Όμως η αυτάρκης δύναμη της ομορφιάς κρατά συνεχώς τον δίσκο σε μια επίμονη σχέση με τον ακροατή.

Από τα πρώτα βήματα λοιπόν του πλούσιου και τεχνικού “Water” ή του ελκυστικού “How did It Get So Good?” με το επίμονο ρεφρέν, ακόμα και στο πιο ρυθμικό “Rain on Open Water, η μπάντα γλιστρά ανάμεσα στο progressive metal, το παραδοσιακό έντεχνο rock, και το AOR, με πιο φωτεινές διαθέσεις. Σταδιακά, γίνονται πιο εύθραυστοι, πιο ακουστικοί και λιτοί, παραμένοντας μελωδικά υπέροχοι, και η συνδρομή της Kristen McDonald στα φωνητικά, μαζί με τον Rylee McDonals εμπλουτίζει ύμνους σαν το “Your Flaws”. Συνεχίζουν όμως να είναι πληθωρικοί και ευρηματικοί, και χαρακτηριστική είναι η εξέλιξη του ενδοσκοπικού και πανέμορφου “Control”, έχοντας ίσως τις πιο κοφτερές μελωδικές γραμμές, που επιφυλάσσει ένα απρόσμενο φινάλε με το σαξόφωνο του Hayden Payne.

Το “Maybe” μας προσπερνά με την πνοή ενός κομψοτεχνήματος και μας ρίχνει στην πλήρη παλέτα του ομότιτλου, μια απόλυτη γεύση αυτού που είναι πραγματικά σήμερα οι Advent Horizon. Όσο όμως και αν ο πρόσκαιρος κορεσμός του ξεγελά, το αποχαιρετιστήριο “Hold Me” βρίσκει την ανάλογη γοητεία να μας μεταφέρει με τους εξάχορδους καμπανισμούς του και τις ισορροπημένες φωνητικές του ικεσίες σε ένα τρυφερό φινάλε.

Προσπάθησα συστηματικά να αποφύγω να βάλω αυτοκόλλητα συσχετισμών από μια συγκινητική ικανοποίηση απέναντι σε ένα έργο που εύκολα με ώθησε σε μνήμες, εντυπώσεις  και εποχές μιας ρομαντικής ελαφρότητας. Αν όμως αυτός είναι ένας τρόπος να ακουστεί μια υπέροχη δουλειά μιας αυτόνομης μπάντας από περισσότερους, τότε αυτό είναι ένα ιδανικό άλμπουμ για όσους συγχρωτίζονται με τις δουλειές των Porcupine Tree, Enchant, των πιο AOR Dream Theater, αλλά και πιο μοντέρνων εκφραστών του ευρύτερου χώρου, όπως οι Osta Love και οι VOLA.

Και ένας από τους πιο έξυπνους τίτλους της χρονιάς…

Είδος: ProgressiveRock/Metal
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 6 Οκτωβρίου 2023

Website: https://www.adventhorizonmusic.com/
Facebook: https://www.facebook.com/AdventHorizonBand

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1187 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.