Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του εκπληκτικού διπλού άλμπουμ “Physical Graffiti” (Φεβρουάριος του 1975), ο τραγουδιστής του γκρουπ Robert Plant είχε ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, ενώ βρισκόταν για διακοπές στη Ρόδο (5/8/1975). Λόγω του τραυματισμού του, ακυρώθηκαν οι προγραμματισμένες συναυλίες του γκρουπ. Έτσι το συγκρότημα άρχισε να δουλεύει για τη δημιουργία νέων κομματιών στο Μαλιμπού της Καλιφόρνια. Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε για σχεδόν 20 ημέρες, στα Musicland Studios του Μονάχου.
Στις 31/3/1976 κυκλοφόρησε το “Presence”, το 7ο στούντιο άλμπουμ των θρυλικών Led Zeppelin, από τη δισκογραφική εταιρεία Swan Song, σε παραγωγή του Jimmy Page. Στο εξώφυλλο και το εσωτερικό του άλμπουμ υπάρχουν φωτογραφίες ανθρώπων σε διάφορα μέρη, οι οποίοι παρατηρούν ένα περίεργο, μαύρο αντικείμενο. Το αντικείμενο αυτό ονομάστηκε οβελίσκος. Τη σχεδίαση ανέλαβε η εταιρεία Hipgnosis και κέρδισε υποψηφιότητα για το βραβείο Grammy, για το καλύτερα σχεδιασμένο άλμπουμ.
Το άλμπουμ ξεκινάει με το επικό “Achilles Last Stand”. Το «Τελευταίο Βήμα του Αχιλλέα», που ξεπερνάει σε διάρκεια τα 10 λεπτά, αποτελεί κορυφαία σύνθεση των Led Zeppelin. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο επιβλητικό κομμάτι για αρχή. Τους στίχους έγραψε ο Robert Plant, διαβάζοντας ποιητικές συλλογές και επηρεασμένος από τις διακοπές του στο νησί των ιπποτών.
Ακολουθεί το “For Your Life”. Αναφέρεται σε ένα φίλο του Plant, ο οποίος ήταν εθισμένος σε ναρκωτικές ουσίες (πάλι σε στίχους Plant). Στο συγκεκριμένο κομμάτι ο Jimmy Page αντί για Les Paul, χρησιμοποιεί για πρώτη φορά μία Fender Stratocaster του 1962.
Τρίτο κομμάτι το “Royal Orleans”, το οποίο ήταν ξενοδοχείο στη Νέα Ορλεάνη στο οποίο διανυκτέρευε συχνά το γκρουπ. Το τραγούδι έχει καταπληκτικό ρυθμό και μιλά για ένα τύπο που συνευρέθηκε με μια ιερόδουλη, αλλά την επόμενη μέρα ανακαλύπτει ότι ήταν άνδρας.
Το “Nobody’s Fault but Mine” που ακολουθεί είναι κομματάρα (εμπνευσμένο από τον μπλουζίστα Blind Willie Johnson)! Ένα hard rock τραγούδι με τα εκπληκτικά φωνητικά του Robert και την φοβερή φυσαρμόνικα, τα «διαστημικά» σολαρίσματα του Jimmy και το σφυροκόπημα του Bonham στα τύμπανα.
Στο Νο5 το “Candy Store Rock”, το οποίο είναι εμπνευσμένο από το rock ‘n’ roll ρεύμα της δεκαετίας του 1950. Από τα αγαπημένα του Robert Plant και το μοναδικό που κυκλοφόρησε σε single. Στο “Hots On for Nowhere” υπάρχει έντονος αυθορμητισμός και οι στίχοι φανερώνουν τη διάθεση που είχαν τα μέλη της μπάντας εκείνη την περίοδο.
Τελευταίο κομμάτι του δίσκου το “Tea For One”. Μιλάμε για ένα εκπληκτικό blues κομμάτι εξαιρετικής σύνθεσης, διάρκειας σχεδόν 10 λεπτών. Σύμφωνα με το Jimmy, η μουσική του μοιάζει με το “Since I’ve Been Loving You” από το 3ο άλμπουμ. Προσωπικά θεωρώ πως το “Tea for One” είναι ένα «κλικ» καλύτερο. Tο “Since I’ve Been Loving You” έχει ερωτικούς στίχους. Στο “Tea for One” οι στίχοι μιλούν για τη μοναξιά που αισθανόταν ο Plant, όταν η μπάντα βρισκόταν σε περιοδείες. Εξαιρετική σύνθεση, με τη θεϊκή φωνή του Plant και τις μελαγχολικές μελωδίες του Jimmy στην ηλεκτρική. Το κομμάτι δεν παίχτηκε ποτέ ζωντανά από τους Led Zeppelin, παρά μόνο μια φορά το 1996, στην Ιαπωνία σε live των Plant / Page με τη συνοδεία ορχήστρας.
Η μπάντα ξεκίνησε περιοδεία στις ΗΠΑ την 1η Απριλίου για την προώθηση του νέου δίσκου. Σε περίπου τέσσερις μήνες, έδωσαν 44 συναυλίες στη Βόρεια Αμερική σχεδόν όλες sold out (μέσος όρος εισιτηρίων πάνω από 70.000). Στα live μόνο τα κομμάτια “Achilles Last Stand” και “Nobody’s Fault but Mine” από το νέο δίσκο, ήταν μέρος του προγράμματος.
Στις συναυλίες τους γινόταν χαμός… συλλήψεις, τραυματισμοί, ταραχές και ξύλο «μετά μουσικής». Στις 23 Ιουλίου, στο “Days On the Green Festival” στην Καλιφόρνια, συνελήφθησαν ο Bonham (drums), ο μάνατζερ Peter Grant και ο υπεύθυνος ασφαλείας του συγκροτήματος, γιατί ενεπλάκησαν σε φασαρίες. Την επόμενη μέρα η μπάντα έπαιξε για τελευταία φορά στις ΗΠΑ. Μετά τη συναυλία ο Plant ενημερώθηκε από τους οικείους του, για το χαμό του γιου του 5 ετών από ίωση. Το τραγικό γεγονός οδήγησε στη μη ολοκλήρωση της περιοδείας, με την ακύρωση επτά συναυλιών όπως ήταν αναμενόμενο.
Ο δίσκος “Presence” είναι ένας παρεξηγημένος δίσκος. Είναι ο μοναδικός σε πωλήσεις λιγότερες από 5 εκατομμύρια αντίτυπα στις ΗΠΑ και έλαβε μέτριες κριτικές. Πιστεύω, όχι γιατί ήταν μέτριος δίσκος, αλλά γιατί συγκρίθηκε με τους προηγούμενους. Επιπλέον, γιατί επισκιάστηκε από το live “The Song Remains the Same” (κυκλοφόρησε 6 μήνες μετά – τον Οκτώβριο του 1976). Εκπληκτικός δίσκος, από τα καλύτερα live όλων των εποχών, με τους Led Zeppelin να παίζουν με τεράστια δύναμη και να επιβεβαιώνουν ότι είναι η κορυφαία μπάντα στον κόσμο.
Παρ’ όλα αυτά το “Presence” έφτασε στην κορυφή των βρετανικών charts και έγινε πλατινένιος, αλλά και στο Νο1 των αμερικανικών charts και βραβεύτηκε ως τρεις φορές πλατινένιος. Αποτελεί τη στροφή των Led Zeppelin στο «σκληρό» ήχο με στοιχεία hard rock, στον οποίο δίσκο δεν υπάρχει ούτε ένα ακουστικό κομμάτι και ο ήχος πλήκτρων δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Ωστόσο ήταν το προτελευταίο στούντιο άλμπουμ, ως τη διάλυσή τους το 1980.
Κείμενο: Κώστας Νασόπουλος
