HAUNT: “Dreamers”

ALBUM

Εάν υπάρχει μία heavy metal μπάντα στις μέρες μας που να εκπλήσσει με τις δισκογραφικές της επιδόσεις και όχι μόνο, τότε αυτή είναι σίγουρα οι Haunt. Οι Αμερικανοί heavy metallers από το 2017 που ιδρύθηκαν, δουλεύουν ασταμάτητα, χωρίς “ανάσα”, μοιάζουν να έχουν πατήσει το γκάζι και να έχουν “ξεχάσει” το φρένο, κυκλοφορώντας το αδιανόητο νούμερο των 10 album σε μόλις 7 χρόνια παρουσίας στην σκηνή. Το σημαντικότερο δε, δεν είναι ο αριθμός των δίσκων, αλλά περισσότερο η απαράλλαχτη ποιότητα των κυκλοφοριών τους, όσο και η αστείρευτη έμπνευση τους. Το νέο τους πόνημα υπό τον τίτλο “Dreamers”, διαθέτει όλη εκείνη την heavy metal “ουσία” των Haunt και αποτελεί ακόμη μία απόδειξη της εξαιρετικής φόρμας της μπάντας.

Οι Αμερικανοί έδειξαν εξαρχής τις ηχητικές προθέσεις τους, έχοντας κατασταλάξει στο ‘80s heavy metal και δεν δείχνουν διατεθειμένοι να αλλάξουν “ρότα”, όσο τα χρόνια περνούν. Αντίθετα, μοιάζουν ακόμη πιο αφοσιωμένοι στην αρχική ηχητική “ιδέα” τους, με τις όποιες μικροβελτιώσεις να “ωριμάζουν” τον ήχο τους και όχι να “λοξοδρομούν”. Το “Dreamers” δεν φαίνεται να ξεφεύγει από τον πρωταρχικό ηχητικό “στόχο” της μπάντας, αλλά ξεδιπλώνει μαεστρικά όλες εκείνες τις ‘80s heavy metal επιρροές των Haunt, που στην τελική διαμόρφωσαν τον ήχο τους. Οι Αμερικανοί συνεχίζουν απτόητοι να “πυροβολούν” τους οπαδούς τους με πηγαίο ‘80s heavy metal, που άλλοτε διακρίνεται για την μελωδικότητα και τον λυρισμό του και άλλοτε για την “πρωτόγονη” δυναμική του. Ακόμη και στο δέκατο κατά σειρά album τους, δεν φαίνεται να τους “γοητεύουν” οι ηχητικοί πειραματισμοί και η εμπορικότητα, ούτε ο “φτιασιδωμένος” ήχος, αλλά περισσότερο “ερεθίζονται” με τον αγνό και αυθεντικό ‘80s heavy metal ήχο και το feeling που διαπερνά σαν “ρίγη” την σπονδυλική σου στήλη. Το “Dreamers” έχει όλα εκείνα τα ηχητικά “συστατικά” και την ουσία της μουσικής των Haunt, που σαν άλλο μαγικό “φίλτρο” του “δρυίδη” Trevor William Church “δυναμώνει” το heavy metal των Αμερικανών, αντί να επέρχεται η “κόπωση” και ο “κορεσμός”. Αντίθετα, σε κάθε album, οι Haunt μοιάζουν ακόμη πιο ακμαίοι ηχητικά, με την ίδια ενέργεια και πάθος, με την ίδια heavy metal “δίψα” και την ίδια ηχητική ποιότητα, όπως τότε που έκαναν τα πρώτα τους βήματα στην σκηνή. Ο Church έχει καταφέρει να κρατήσει το heavy metal “ηθικό” της μπάντας ψηλά, να πλαισιωθεί από μουσικούς με τις ίδιες “ανησυχίες” και την ίδια “σπίθα” στα μάτια, ακούραστους “εργάτες”, που θα αναζητούν την ηχητική “τελειότητα”, χωρίς “εκπτώσεις” στην ποιότητα. Το “Dreamers” αποδεικνύει ότι οι Haunt ουδέποτε “έχασαν” το ηχητικό “μονοπάτι” που διάλεξαν να διαβούν, αλλά συνεχίζουν με αστείρευτη έμπνευση και “μανία”, να βρίσκονται στο σωστό heavy metal “δρόμο”. Ναι, πραγματικά οι Αμερικανοί, έχουν την ικανότητα να σε “στοιχειώσουν” ηχητικά, με την καλοπροαίρετη και καλοδεχούμενη “εμμονή” τους στο ‘80s heavy metal.

Παράλληλα το “Dreamers”, αποτελεί και μία ωδή στην συνθετική “φόρμα” που βρίσκονται οι Αμερικανοί. Οι Haunt καταφέρνουν σε κάθε album, να ακούγονται το ίδιο “φρέσκοι” και εμπνευσμένοι, με την ίδια απαράμιλλη συνθετική ποιότητα, χωρίς να μοιάζουν “βαρετοί” και “κουραστικοί” και χωρίς να χάνουν την ουσία των ‘80s. Το ίδιο feeling που κατόρθωσε να κερδίσει την “εύνοια” σου από το ντεμπούτο της μπάντας, το ίδιο και απαράλλαχτο ‘80s heavy metal feeling διακρίνεις και στο δέκατο album των Αμερικανών. Στα 8 κομμάτια του “Dreamers”, θα μπορέσεις και εσύ να γίνεις “μάρτυρας” της συνθετικής ευστροφίας του Church, αυτής της μουσικής “διάνοιας”, που μπορεί με απίστευτη μαεστρία να εναλλάσσει ρυθμό και ήχους, ακόμη και μέσα στο ίδιο κομμάτι. Εδώ, που οι συνθέσεις ξεχωρίζουν πότε για την ατμοσφαιρική τους διάθεση και πότε για την άκρατη heavy metal δυναμική τους. Οι εναλλαγές ατμοσφαιρικών vibes με τα διαπεραστικά, καταιγιστικά heavy riff, δίνουν έναν πιο επιβλητικό χαρακτήρα στο δίσκο, ενώ τα περίτεχνα solo και τα πιασάρικα ρεφρέν, “ζωντανεύουν” το album. Το “Dreamers” μοιάζει να έχει την δική του “ψυχή”, την δική του έντονη “προσωπικότητα”, και όλα αυτά λόγω της συνθετικής ευφυΐας του Trevor William Church. Το νέο album των Haunt δεν μοιάζει να έχει “οκνές” ή αδιάφορες μουσικές στιγμές, αλλά αποτελεί ολόκληρο μία ‘80s heavy metal πανδαισία. Από τα ατμοσφαιρικά “Send Me An Angel” και “Dreamers”, στα “διπρόσωπα” “Serenade” και “Steel Mountains” και από εκεί στα εκρηκτικά “Locked Out”, “Return To Sender”, “Visions” και “One Chance”, ο νέος δίσκος των Αμερικανών “σκοτώνει” πραγματικά. Ειδικά οι ατμοσφαιρικές εισαγωγές των “Serenade” και “Steel Mountains”, που οδηγούνται στα αδυσώπητα heavy riff, μοιάζουν με απανωτά χαστούκια στο ζαλισμένο “κουφάρι” σου. Από την άλλη, αυτές οι ‘80s synth “πινελιές” του “Send Me An Angel”, δίνουν μια πιο προσιτή “διάθεση” στο κομμάτι. Είναι δεδομένο λοιπόν, ότι οι Haunt βρίσκονται στην καλύτερη τους φόρμα, με το “Dreamers” να “οργιάζει” συνθετικά και να αποτελεί όχι άδικα, μία από τις κορυφαίες συνθετικές στιγμές της μπάντας.

Για δέκατη φορά μέσα σε επτά χρόνια, οι Haunt δημιουργούν έναν δίσκο αδιαμφισβήτητης ηχητικής και συνθετικής ‘80s heavy metal ποιότητας. Το “Dreamers” ξεχωρίζει τόσο για την ηχητική αφοσίωσή του, όσο και για την συνθετική ευφυΐα του. Οι Αμερικανοί δεν “λοξοδρομούν”, δεν προδίδουν τα heavy metal “πιστεύω” τους και μας χαρίζουν ακόμη 8 στιγμές απαράμιλλης ‘80s heavy metal μαγείας. Το “Dreamers”, όπως και όλες οι δουλειές των Haunt, θα πρέπει να αποτελούν τα “ιερά βιβλία” του heavy metal, σε μια εποχή που οι “αιρετικοί” πληθαίνουν. Συνιστάται ανεπιφύλακτα, στους old school οπαδούς και σε όσους γουστάρουν αυθεντικό, ατόφιο heavy metal. Σίγουρα από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς, στον χώρο του.

Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη Κυκλοφορία
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 1 Μαρτίου 2024

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Άγγελος Χόντζιας 619 Articles
Γεννημένος τη χρυσή δεκαετία του heavy metal, δεν θα μπορούσε να μην τον συγκινήσει ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας. Ξεκινώντας από το ελληνικό ροκ σε μικρή ηλικία, έφτασε να ακολουθήσει οτιδήποτε κλασικό από το rock, hard rock, το heavy metal, το power metal, το epic, το progressive και το doom metal. Τα χόμπι του είναι η μουσική και το ποδόσφαιρο, ενώ τα τελευταία χρόνια υπηρετεί τη μουσική και από τη θέση του αρθρογράφου.