ALEC JOHN SUCH: Ο αρχικός μπασίστας των Bon Jovi πέθανε σε ηλικία 70 ετών

NEWS

Την είδηση ​​του θανάτου του Alec John Such έκανε γνωστό ο ηγέτης του γκρουπ, Jon Bon Jovi, ο οποίος έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του νωρίτερα σήμερα (Κυριακή 5 Ιουνίου) : “Είμαστε συντετριμμένοι με την είδηση ​​του θανάτου του αγαπητού μας φίλου Alec John Such. Ήταν μοναδικός. Ως ιδρυτικό μέλος των BON JOVI, ο Alec ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του συγκροτήματος. … Για να είμαι ειλικρινής, βρήκαμε τον δρόμο μας με τη βοήθειά του. Ήταν παιδικός φίλος του Tico (Torres) και έφερε τον Ritchie (Sambora) να μας δει να παίζουμε. Ο Alec ήταν πάντα άγριος και γεμάτος ζωή. Σήμερα αυτές οι ιδιαίτερες αναμνήσεις φέρνουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου και ένα δάκρυ στα μάτια μου. Θα μας λείψει πολύ.”

Ο John Such, ο οποίος έπαιζε επίσης σε ένα άλλο συγκρότημα με τον Sambora, τους THE MESSAGE, πριν ενταχθεί τελικά στους BON JOVI, παρέμεινε στη μπάντα μέχρι την αποχώρησή του το 1994. Αντικαταστάθηκε από τον μπασίστα Hugh McDonald, ο οποίος έγινε επίσημο μέλος του συγκροτήματος το 2016.

Ο John Such μπήκε στο Rock And Roll Hall Of Fame το 2018 μαζί με το υπόλοιπο συγκρότημα των BON JOVI. Τότε, είπε στην ομιλία : “Όταν ο Jon Bon Jovi με κάλεσε και μου ζήτησε να μπω στην μπάντα του πριν από πολλά χρόνια, σύντομα συνειδητοποίησα πόσο σοβαρός ήταν και είχε ένα όραμα στο οποίο ήθελε να μας φέρει. , και είμαι πολύ χαρούμενος που ήμουν μέρος αυτού του οράματος”.

Και συνέχισε: “Αυτοί οι τύποι είναι οι καλύτεροι. Περάσαμε τόσες υπέροχες στιγμές μαζί και δεν θα ήμουνα εδώ αν δεν ήταν αυτοί οι τύποι. Να τους αγαπάς μέχρι θανάτου και να τους αγαπάς πάντα.”

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1112 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.