ELDRITCH: “Innervoid”

ALBUM

Αν είσαι προληπτικός και ετοιμάζεις το 13ο άλμπουμ σου, με τον frontman της μπάντας να έχει αποχωρήσει μετά από 30 χρόνια μιας παρουσίας που έχει σημαδέψει τη συνολική ταυτότητα του γκρουπ, τότε σίγουρα οι ανασφάλειες και οι αναστολές είναι μεγάλες. Αυτό ακριβώς συνέβη με τους αγαπημένους Ιταλούς Eldritch που είδαν τον μόνιμο τραγουδιστή τους Terence Holler να φεύγει τον Μάιο του 2022.

Η απόπειρα αντικατάστασης του Holler μόνο εύκολη δεν αποδείχτηκε και η τελική επιλογή πέρασε από πολλά κύματα. Τον Σεπτέμβριο το 2022 είχαμε δει το γκρουπ ζωντανά, στα πλαίσια του “Horns Up Festival” στα Τρίκαλα, κάνοντας μάλιστα και μια συνέντευξη μαζί τους εφ όλης της ύλης. Πίσω από το μικρόφωνο εκείνο το βράδυ βρισκόταν ο νεαρός Marco Biagioli, και ήταν φανερό τόσο στη συνέντευξη, όσο και σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, πως ο αρχηγός Eugene Simone ήταν ακόμα προβληματισμένος. Ήταν άλλωστε ξεκάθαρο από τις δηλώσεις τους πως ο Marco βρισκόταν στη μπάντα υπό δοκιμή, έστω και αν ήταν εξαιρετικός εκείνο το βράδυ. Ο χρόνος κύλισε και τον περασμένο Μάρτιο το γκρουπ ανακοίνωσε με κάθε επισημότητα τον νέο του τραγουδιστή, που είναι τελικά ο Alex Carusso. Η σχετική ανακοίνωση περιείχε και τη δέσμευση του για νέο άλμπουμ μέσα στο χρόνο, κάτι που όπως διαπιστώνουμε πια, τηρήθηκε πιστά.

Όλα τα παραπάνω σφραγίζουν την ιδιαίτερη σημασία που έχει το “Innervoid” για τους βετεράνους power progsters, μετά τη σημαντική αυτή περιπέτεια. Όλα τα φώτα λοιπόν αναπόφευκτα πέφτουν πάνω στον Carusso και την πρώτη του δουλειά με τη μπάντα. Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν από την αρχή πως ο νέος δεν αφήνει πολλά περιθώρια δεύτερων σκέψεων με τη συνολική του παράσταση στο “Innervoid”. Έχοντας άνετα το εύρος να καλύψει τις γνώριμες περιοχές δράσης των Ιταλών, φέρνει και το ανάλογο χρώμα να αναδείξει εκείνες τις μελωδίες που χαρακτηρίζουν την τακτική γραφή τους, αλλά και τη δύναμη να ακουστεί πραγματικός, να επιπλέει πειστικά πάνω από όλα.

Οι Ιταλοί είναι αξιοθαύμαστοι για την σταθερότητα να προσφέρουν πάντα δουλειές που στην μικρότερη των προσδοκιών, βρίσκονται αγκαλιά με την αξιοπρέπεια. Έτσι και στο κρίσιμο 13ο βήμα τους, έχοντας και λίγο χρόνο παραπάνω, φρόντισαν ξανά να σμιλεύσουν τα τραγούδια τους με προσοχή. Με αυτή τη συγκεντρωτική διάθεση που τους χαρακτηρίζει, μπορούν να απλωθούν σε ταχύτητες, διαφορετικές όψεις τραχύτητας και να φλερτάρουν με διάφορες όψεις του μοντέρνου σκληρού ήχου, κάτω από την ομπρέλα της μπάντας. Και αν ίσως εξοκείλουν κάπου σε τραγούδια όπως στο “From the Scars” ή το “Black Bedlam” με κάποια υπέρ του δέοντος σύντομα pop περάσματα, τόσο η πλούσια εξέλιξη όσο και το υπόλοιπο περιεχόμενο του δίσκου με πιο συναισθηματικές στιγμές, σαν το “To the End”, έχουν ήδη ρίξει γέφυρες μέχρι εκεί. Άλλωστε και όσοι βρίσκονται στην αναμονή για τις πιο επίμονες στιγμές τους, θα τις έχουν, συμπαγείς, τεχνικές και επιβλητικές, στα “Handful of Sand” και “Forgotten Disciple”. Την ίδια στιγμή, εγώ μάλλον θα επιμείνω ξανά στο “Elegy of Lust”, με τις υπέροχες φωνητικές γραμμές που αφήνουν τον νεοφερμένο Carusso να λάμψει ακόμα περισσότερο.

Οι Eldritch πέρασαν με επιτυχία τον ύφαλο. Προτάσσοντας ένα μπουκέτο νέων τραγουδιών που θα κρατήσουν με σοβαρούς λόγους τον ακροατή αυτού του ήχου, δεν άφησαν αυτή τη δύσκολη και ριζική αλλαγή στη σύνθεση να τους σημαδέψει και να αναδυθεί στο αποτέλεσμα. Κρατώντας σταθερή τη σχέση συναισθήματος, τεχνικής και δύναμης που είχαν πάντα, και συστήνοντας μια νέα πλούσια φωνή, είναι βέβαιο πως έβαλαν ήδη πολλές καρδιές φίλων στις θέσεις τους.

Είδος: Progressive Metal
Εταιρεία: Scarlet Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 17 Νοεμβρίου 2023

Website: https://www.eldritchweb.com/
Facebook: https://www.facebook.com/Eldritchband/

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 894 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.