MARK KNOPFLER: “One Deep River”

ALBUM

Mark Knopfler

Μπαίνοντας σε μία δίνη σκέψεων για το ποιο θα μπορούσε να αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμα της πολύ-δεκαετούς καριέρας ενός από τους σημαντικότερους τροβαδούρους της rock μουσικής, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το πώς θα εξέφραζε ο οιοσδήποτε μια σαφή και γεμάτη αυτοπεποίθηση απάντηση.

Το δέκατο, προσωπικό πόνημα του Mark Knopfler, “One Deep River” μας «συστήνεται» πάνω από τριάντα χρόνια μετά το τελευταίο του με τους Dire Straits, και σχεδόν πενήντα από το πρωτόλειό τους δημιούργημα.

«Πλασμένο» και «σμιλεμένο» σε δώδεκα συνθέσεις, μάλλον επιτήδεια «αποπέμποντας», στη συντριπτική τους πλειοψηφία, στοιχεία και συνιστώσες του «συγκροτηματικού» παρελθόντος του, έρχεται να μας προσφέρει άλλη μία «εσωστρεφή» και συνάμα αριστουργηματική πλευρά του καλλιτέχνη.

Ενός τέτοιου, που μοναδικά και εξόχως δεσποζόντως στέκει στο πέρασμα του χρόνου και στα ενδόμυχα όσων τον έχουν λατρέψει ή τους έχει συντροφεύσει ή/και «σημαδέψει», σε κάποιες στιγμές της ζωής τους. «Οξύμωρα» αλλά και λυτρωτικά ως καταφαίνεται και στο “Sweeter Than the Rain”, μιας εξωπραγματικής ομορφιάς κατάθεση ενός ακόμη «κομματιού της καλλιτεχνικής του ψυχής», που προοδευτικά ομορφαίνει και σε κερδίζει μόνιμα και επανειλημμένα.

Είτε νομίσεις ότι κάπου στο “One Deep River” συναντάς τον Bob Dylan, είτε τις blues, blues-rock καταβολές του, όπως στα “Two Pairs of Hands” και “Scavengers Yard”, ο Knopfler «θα σου κλείσει το μάτι», ειλικρινά, «εκκωφαντικά», με τη μοναδική του ικανότητα να επιτυγχάνει (αλλά όχι μόνο) να καταλαβαίνει ακόμα και κάποιος που τον έχει ακούσει μόνο μια φορά, ποιος του απευθύνεται πίσω από το μικρόφωνο. Μα κυρίως, θαρρείς μειδιώντας, αν μπορούσες να τον κάνεις εικόνα, για την απλότητα και την ευκολία που σχεδόν θεόσταλτα είχε πάντα, να μας ταξιδεύει και να ομορφαίνει τις στιγμές που ακολουθούσαν το play….

Με έναν επιβλητικό λυρισμό, που αυτήν την φορά, κυριεύει και άγεται με εικόνα την γέφυρα του Newcastle, που κοσμεί το εξώφυλλο του «όψιμου ποταμού συναισθημάτων».

Με τα “Smart Money”, “Before My Train Comes”, “Janine”, “Tunnel 13” και “One Deep River”, εισιτήρια μαγευτικών διαδρομών ή με το «παιχνιδιάρικο», “Ahead of the Game”, ό,τι πιο κοντά μάλλον στο μακρύ παρελθόν, ο ακροατής είναι «καταδικασμένος» σε μια ….. διαδρομή τραίνου, που κινούμενο και ρεμβάζοντας στα παράθυρά του, συνδέεται με λογιών σημαντικές και εξεχόντως όμορφες, προσωπικές στιγμές, σε έναν προορισμό που μονόδρομα αποτελεί η μουσική σχέση ακροατή με τον τροβαδούρο των δεκαετιών ή σίγουρα των επόμενων, αν τον γνώριζε εσχάτως.

Δεν χρειάζεται να έχεις ακούσει κάποιον έτερο δίσκο του Knopfler για να συμπεράνεις ότι το “One Deep River” αποτελεί έναν από τους καλύτερούς του. Αρκεί να κλείσεις τα μάτια και να «βυθιστείς» στα συναισθήματα και την ομορφιά που, χαρισματικά, μπορεί να σου προσφέρει.

Ανασκευάζοντας και ανατρέχοντας στην εισαγωγή αυτού εδώ του δισκοσχολιασμού, φρονώ δεν υπάρχει λόγος για αναζήτηση επιτευγμάτων μιας πεντηκονταετούς ήδη πορείας, γεμάτης τέτοια, μαζί με πάμπολλες επιτυχίες. Η ουσία όλων των ανωτέρω, παραμένει στη γλυκύτητα, αμεσότητα και ειλικρίνεια της φωνής του εξέχοντος αυτού τροβαδούρου, μα και στο ταλέντο και την μοναδική στο είδος ικανότητα, να δημιουργεί στιγμές απλοϊκού, μα ασύλληπτου και δυσπρόσιτου, για τους πολλούς, μεγαλείου….

“One Deep River” tracklist:
Two Pairs of Hands
Ahead of the Game
Smart Money
Scavengers Yard
Black Tie Jobs
Tunnel 13
Janine
Watch Me Gone
Sweeter Than the Rain
Before My Train Comes
This One’s Not Going to End Well
One Deep River

Είδος: Rock / Blues
Δισκογραφική Εταιρεία: British Grove Records / EMI
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 12 Απριλίου 2024

Ο Mark Knopfler στο διαδίκτυο:
Official Page
Facebook
Instagram
YouTube Channel

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 518 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».