Ήταν Ιανουάριος του 2008 στο Underworld στα Εξάρχεια, σε μια αξέχαστη συναυλία των Δανών Θεών του doom, Saturnus, όταν ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με τους Decemberance. Αντισυμβατική η εικόνα τους, με τον ντράμερ στα φωνητικά, φαινόταν εξαρχής μπάντα, η οποία δεν έδειχνε διατεθειμένη να σε κερδίσει με αλληλεπίδραση και άλλα τέτοια “γραφικά”. Επικεντρωμένη στο έργο της, έδωσε με εσωστρέφεια το καλύτερο δυνατό performance, τιμώντας με τον κατάλληλο τρόπο τις απαιτητικές συνθέσεις της.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο “Implosions”, το οποίο αποτελεί την τρίτη, ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά των Αθηναίων. Ταγμένοι στο εγκεφαλικό doom, τις αργόσυρτες κιθάρες και την κηδειακή ατμόσφαιρα, οι Decemberance επιχειρούν μέσα σε 71 λεπτά να επανασυστηθούν στο κοινό, έξι χρόνια μετά το τελευταίο τους δισκογραφικό πόνημα, το “Conceiving Hell”. To “Implosions” αποτελείται από τρεις μακροσκελέστατες συνθέσεις, μπολιασμένες με την εποποιία της κληρονομιάς του doom που προφανώς και αφορούν, κατά κύριο λόγο, τους οπαδούς του συγκεκριμένου ιδιώματος.
Ο δίσκος ξεκινάει με το 24λεπτο “Scaffold”, επενδύοντας στα διαχρονικά συστατικά του ήχου της μπάντας. Βαριές κιθάρες, άλλοτε σε funeral ρυθμούς, άλλοτε σε πιο έντονους, χωρίς ποτέ να αποκλίνουν από τα προστάγματα του doom. Μετά το οχτάλεπτο, οι ακουστικές κιθάρες και το τσέλο(σήμα κατατεθέν της μπάντας) παίρνουν ρόλο πρωταγωνιστή αποσυμπιέζοντας από την ένταση του ξεκινήματος. Συνεπικουρούμενα από τα περιπετειώδη jazz και εξέχως εύστοχα περάσματα του μπάσου, χτίζουν σταδιακά μία λυτρωτική, οργασμική έξοδο, όπου η μπάντα χρησιμοποιεί όλα τα όπλα που έχει στη φαρέτρα της. Το post-doom φινάλε, με τα samples με τα ανατριχιαστικά λόγια από τον “Nομοταγή Πολίτη” του Ερρίκου Θαλασσινού, δε θα μπορούσε να περιγράφει αλλιώς, παρά ως ένας ηχητικός θρίαμβος, που αποδεικνύει για πολλοστή φορά το εξαιρετικό γούστο των μελών των Decemberance.
Το “Blue Thread” είναι 9λεπτη, instrumental σύνθεση, βασισμένη εξ ολοκλήρου στη μελωδία του πιάνου και στην οδύνη του τσέλο. Βαθιά εσωστρέφεια, καταθλιπτικό mood, άκρως ρομαντικό και υπέροχα μελωδικό σε παραπέμπει στην πρώιμη περίοδο των My Dying Bride. Δρα καθαρτικά, μετά τον εφιάλτη που έλαβε χώρα στο “Scaffold”
Στo κύκνειο άσμα του δίσκου, το 37λεπτο “Shrouds”, το αρχέγονο doom παίρνει ξανά τα σκήπτρα, και έπειτα από τη μίνιμαλ εισαγωγή, εξαπολύει μια άνευ προηγουμένου doom/death επίθεση, που η αλήθεια ήταν ότι χρειαζόταν το “Implosions” σε εκείνο το σημείο. Εξαιρετική ριφολογία, τόσο στα επιθετικά μέρη , όσο και στο mid tempo κομμάτι, που ακολουθεί μετά το δεκάλεπτο. Έπεται μια ληθαργική παρένθεση, όπου οι δυσαρμονίες στην κιθάρα και οι ambient/progressive πινελιές σε τοποθετούν σε ένα θελκτικό εφιάλτη, με πρωταγωνιστές τόσο τους Deathspell Omega, όσο και τους Pink Floyd. O δίσκος καταλήγει, όπως θα του άρμοζε, με έναν έξoxo επίλογο, που άλλοτε ποντάρει στην επιθετικότητα και άλλοτε προσπαθεί να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον μέσα από την εσωστρέφεια.
Το “Implosions” δεν είναι ένας δίσκος που αφορά τους πολλούς. Οι Decemberance δεν είναι μπάντα που αφορά τους πολλούς. Αν σε κουράζουν τα μακροσκελή τραγούδια, αν θέλγεσαι από τα πιασάρικα ρεφρέν και το ροκσταριλίκι, τότε πιθανόν αυτός ο δίσκος να μη σου “μιλήσει”. Αν είσαι οπαδός του doom/death metal, έχεις εντρυφήσει στους “Peaceville Three” των αρχών της δεκαετίας του 90 και οι ορίζοντες σου ανοίγονται πέρα από τα στεγανά του metal, τότε το “Implosions” των Decemberance είναι ένας δίσκος που θα σε συντροφεύσει για καιρό, αποκαλύπτοντας σου ακρόαση με την ακρόαση περισσότερα από τα μυστικά του.
Είδος: Doom Metal/ Death Metal/ Funeral Doom
Εταιρεία: Razorbleed Productions
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Mάρτίου 2023
Κείμενο: Μανώλης Δασκαλάκης
