“Η επανάληψη της ακρόασης γίνεται συνήθεια. Για κάποιους ίσως κι εθισμός”.
Αυτός ήταν ο επίλογος στο πρόσφατο review του Παναγιώτη Σπυρόπουλου για το album “Ahead” των δικών μας Dead Sidewalkers. Αποφάσισα λοιπόν την Κυριακή 19/6 να παρευρεθώ στο release party για τον δίσκο, στον ιδιαίτερο χώρο των Underground Music Studios στο Περιστέρι. Ιδιαίτερη όντως επιλογή ένα στούντιο για έναν τέτοιο λόγο, η οποία εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε σωστή.
Το live ήταν προγραμματισμένο να ανοίξουν οι Πατρινοί Trailer Park Girl, κάτι που όμως δε συνέβη καθώς κάποιο απροσδόκητο πρόβλημα δεν επέτρεψε τη συμμετοχή τους. Παρ’όλα αυτά γύρω στις 10μ.μ. οι Dead Sidewalkers πήραν τις θέσεις τους μπροστά στους λιγοστούς ομολογουμένως παρευρισκόμενους. Κάποιοι θεώρησαν την Κυριακή ως “απαγορευτική” για να δουν ένα live, κάποιοι άλλοι πίστεψαν πως το Περιστέρι, σαν άλλη Κύπρος, κείται μακράν και τέλος κάποιοι απλά βαρέθηκαν να πάρουν τα πόδια για να παρακολουθήσουν μια underground μπάντα να ιδρώνει για πάρτη της (μας).
Οι DS όμως έπαιξαν χωρίς φόβο αλλά με περίσσιο πάθος τα 15 τραγούδια του setlist τους, αποδίδοντας με ενέργεια το punk garage rock στυλ γύρω από το οποίο “περιστρέφονται”. Ως “παλιές καραβάνες” του χώρου οι Χάρης Γκελεστάθης (φωνητικά), Σπύρος Δουλγερίδης (τύμπανα/φωνητικά), Κωνσταντίνος Κοπανάκης (κιθάρα) και Γιάννης Ανδρέου (μπάσο), έδειξαν πως είναι μια πολύ “δεμένη” μπάντα και πως τα 2 χρόνια απουσίας από τα συναυλιακά δρώμενα τους έχει δώσει ένα επιπλέον κίνητρο να αποδώσουν ζωντανά το νέο τους υλικό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε η άψογη συνεργασία του Χάρη με τον Σπύρο, με τον δεύτερο να ιδρώνει τη φανέλα και κυριολεκτικά. Εξάλλου, πρέπει να έχεις πρόβλημα ακοής αν δεν κουνηθείς ακούγοντας live τα “Pathfinder”, “Last Bullet” και “Black Tattoo Girl” για να αναφέρω κάποια κομμάτια ενδεικτικά.
Μπορεί αυτό το live report να είναι ένα από τα πλέον μικρά κείμενα που έχω γράψει, μπορεί το κοινό να μην ήταν αριθμητικά το επιθυμητό, όμως το ευχάριστο συναίσθημα του να βλέπεις μια μπάντα να παίζει τα τραγούδια της στον χώρο όπου αυτά “γεννιούνται” ήταν έντονο, και η προσδοκία να ξαναδώ την ίδια μπάντα ζωντανά ακόμη εντονότερη. Ραντεβού λοιπόν, όπως πληροφορήθηκα, τον Σεπτέμβριο στο Bad Tooth στο κέντρο της Αθήνας.
Κλείνοντας θα επαναλάβω κάτι το οποίο λέω συχνά: Στηρίζουμε την underground σκηνή όσο περισσότερο μπορούμε. Ένα μέρος της ανταμοιβής στον κόπο κάθε μπάντας, είναι τα πρόσωπα των ακροατών μετά από μια ζωντανή τους εμφάνιση. Αυτά τα πρόσωπα που είχαμε δηλαδή όσοι βρεθήκαμε στα Underground Studios την προηγούμενη Κυριακή.
