Το “Uncertain Joys” είναι το πέμπτο άλμπουμ του τρίο από το Hertfordshire. Πλέον η μπάντα που αισίως μετράει 20 χρόνια ενεργούς παρουσίας, συνεχίζει ως τρίο μετά την αποχώρηση του drummer Josh Morgan το 2020. Αν και έχουν μεσολαβήσει ήδη 8 χρόνια από την κυκλοφορία του τέταρτου δίσκου τους, το συγκρότημα δείχνει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση από συνθετικής άποψης.
Ό,τι τους καθιέρωσε και εμπορικά και καλλιτεχνικά, περιλαμβάνεται στο “Uncertain Joys”. Τα πιασάρικα ρεφρέν, τα εύπεπτα riffs, οι ραφιναρισμένες μπασογραμμές, τα στακάτα drums. Αυτό έπαιζαν, αυτό παίζουν και αυτό θα εξακολουθήσουν να παίζουν και στο μέλλον. Εάν ήταν να αλλάξουν κάτι ή να πειραματιστούν, θα το είχαν κάνει προ πολλού. Όχι ότι προσωπικά με χαλάει κάτι τέτοιο. Ακούγοντας τη μουσική τους, είναι σαν να παρακολουθείς αγγλική ταινία δράσης, και φυσικά ο Guy Ritchie είναι ο πρώτος που σου έρχεται στο μυαλό, για ευνόητους λόγους.
Πρόκειται για ένα άλμπουμ τιγκαρισμένο σε αυτό που αποκαλούμε βρετανίλα, ένα κράμα punk-garage-rock n roll. Ανέκαθεν σε αυτό το στυλ μουσικής οι Βρετανοί διακρινόντουσαν. Ας όψονται οι Sex Pistols.
Στο “Uncertain Joys” περιλαμβάνονται 12 συνθέσεις, και φυσικά κάποιες ξεχωρίζουν ήδη από τις πρώτες ακροάσεις. Ειδικά το αλά Beastie Boys, “Fight” αλλά και το “Influencer killed the Rock Star”, καθαρόαιμο Subways το δεύτερο, με τους στίχους να εστιάζουν και να κριτικάρουν τις ψεύτικες πληροφορίες που μεταδίδονται από το ίντερνετ, σου «καρφώνονται» κατευθείαν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το “The Devil and Me”, κάτι σαν φόρος τιμής στους The Cramps, τουλάχιστον ως προς την εισαγωγή. Εκρηκτικό είναι και το ξεκίνημα του δίσκου, με το “Kill my Cool”, ενώ το single “Love Waiting on you”, πάντρεμα indie-rock και electronic-pop, ίσως και να είναι το κομμάτι που θα τους «μπάσει» τόσο σε rock, όσο κα σε dance club. Το ομότιτλο “Uncertain Joys”, έχει μια dance-pop αισθητική, και η αλήθεια είναι ότι ακούγεται κάπως παράταιρο συγκρινόμενο με τα υπόλοιπα.
Το “Incantation” που ακολουθεί, θυμίζει αρκετά Franz Ferdinand, ενώ το “Black Wax”, είναι από τα πλέον δυναμικά, με τις κιθάρες να βασίζονται εν πολλοίς στις αντίστοιχες των Muse. Οι τόνοι πέφτουν κάπως με το “Lavender Amelie”, που βρίσκεται στα μισά του άλμπουμ, ενώ το επτάλεπτο “Futures”, με το οποίο πέφτουν οι “τίτλοι τέλους”, αποτελεί προφανώς το μεγάλο στοίχημα του άλμπουμ και την καλύτερη παρακαταθήκη για τα επόμενα δισκογραφικά τους βήματα. Έχουν μέλλον, το δηλώνουν και χαιρόμαστε πολύ για αυτό.
Είναι οι “The Subways”, από τις μπάντες εκείνες που δεν θα σε “ξετρελάνουν” αλλά ούτε θα σε απογοητεύσουν. Θα τους ακούσεις, θα περάσεις όμορφα με τη μουσική τους και θα θυμάσαι με γλυκιά νοσταλγία την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, όταν πρωτοεμφανίστηκαν, σε μια περίοδο που ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας, είχε περισσότερη αισιοδοξία και αυτό αποτυπωνόταν στο σύνολο των εκδηλώσεων της κοινωνικής ζωής. Έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε ,δυστυχώς. Αλλά, θα αλλάξουν πάλι, ευτυχώς.
Είδος: Indie rock/post punk/garage rock
Εταιρεία: Alcopop! Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13 Ιανουαρίου 2023
Website: https://www.thesubways.net/
Facebook: https://www.facebook.com/thesubways/
