WHITESNAKE: “Έτοιμοι και πρόθυμοι από το 1980”

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 31 ΜΑΙΟΥ

Το “Ready an’ Willing” είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού hard rock συγκροτήματος Whitesnake, που κυκλοφόρησε στις 31 Μαΐου 1980. Ήταν το πρώτο άλμπουμ του γκρουπ στο οποίο συμμετείχαν ο τραγουδιστής David Coverdale , ο Jon Lord και ο πρώην συμπαίκτης τους στους   Deep Purple, Ian Paice, στα ντραμς. Έφτασε στο Νο. 6 στο UK Albums Chart, και ήταν επίσης το πρώτο του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε εκτός Ηνωμένου Βασιλείου, φτάνοντας στο Νο. 32 στη Νορβηγία και στο Νο. 90 στις ΗΠΑ.

Ο δίσκος περιείχε δύο από τις πιο γνωστές  επιτυχίες του συγκροτήματος στο Ηνωμένο Βασίλειο, εκείνη τη χρονιά: το “Fool for Your Loving” είχε φτάσει στο Νο. 13 στα charts στις 26 Απριλίου 1980, και το ομώνυμο κομμάτι, “Ready an’ Willing (Sweet Satisfaction)” ανέβηκε  στο Νο. 43 τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Στις 2 Αυγούστου 1980, το “Fool for Your Loving” έφτασε στο Νο. 53 του Billboard Hot 100. Το τραγούδι θα επαναηχογραφηθεί αργότερα για το άλμπουμ “Slip of the Tongue”, του 1989. Το κομμάτι “Blindman”, που προερχόταν από το πρώτο σόλο άλμπουμ του David Coverdale, White Snake, ηχογραφήθηκε ξανά για αυτό το άλμπουμ.

Η παραγωγή έγινε από τον σπουδαίο Martin Birch, που ανέδειξε τις ιδανικές αναλογίες για το μοναδικό hard blues rock, που αποτέλεσε τη σημαία του γκρουπ για την πρώτη, ιστορική του περίοδο.

1948– Γεννιέται στο Redditch του Worcestershire, ο John Henry Bonham, γνωστός και ως “Bonzo”. Άρχισε ντραμς σε ηλικία πέντε ετών, έλαβε ένα snare drum στην ηλικία των 10 ετών και ένα πλήρες σετ ντραμς στην ηλικία των 15. Έπαιξε με πολλά τοπικά συγκροτήματα τόσο στο σχολείο όσο και μετά από αυτό, συμμετέχοντας τελικά σε δύο διαφορετικά συγκροτήματα με τον Robert Plant. Μετά τη διάλυση των Yardbirds το 1968, ο Bonham ενώθηκε με τον  Plant, τον κιθαρίστα Jimmy Page και τον μπασίστα John Paul Jones για να σχηματίσουν τους Led Zeppelin. Τα υπόλοιπα είναι μια ολόχρυση ιστορία.

Ο μακροχρόνιος εθισμός του στο αλκοόλ στάθηκε μοιραίος: μετά τα μεσάνυχτα της 25ης Σεπτεμβρίου του 1980, ο Bonham αποκοιμήθηκε μεθυσμένος. Κάποιος τον πήγε στο κρεβάτι και τον έβαλε στο πλάι. Ο διευθυντής περιοδείας των Led Zeppelin Benji LeFevre και ο μπασίστας John Paul Jones τον βρήκαν να μην ανταποκρίνεται το επόμενο απόγευμα. Ο Bonham ήταν τελικά νεκρός σε ηλικία 32 ετών. Αυτό ήταν και το τέλος των Led Zeppelin.

1994– Το “Sometime Anywhere” είναι το ένατο άλμπουμ του αυστραλιανού εναλλακτικού rock συγκροτήματος The Church, που κυκλοφόρησε από την Arista.

Μετά το εμπορικά αποτυχημένο άλμπουμ του 1992 “Priest=Aura”, ο κιθαρίστας και ιδρυτής Peter Koppes είχε φύγει, αφήνοντας το συγκρότημα με δύο μόνο αρχικά μέλη, τον Steve Kilbey και τον Marty Willson-Piper, και τον ντράμερ του προηγούμενου άλμπουμ, Jay Dee Daugherty. Με το μέλλον του γκρουπ αβέβαιο, τα μέλη πήραν άδεια για να επικεντρωθούν σε άλλα έργα, ενώ ο Koppes άρχισε να ακολουθεί σόλο καριέρα με το νέο του συγκρότημα, The Well, το οποίο περιλάμβανε το πρώην μέλος του συγκροτήματος Richard Ploog. Ο Kilbey ξεκίνησε μια συνεργασία με τον Jack Frost και τον Grant McLennan (των The Go-Betweens) και ο Willson-Piper επέστρεψε στο στούντιο με το βρετανικό συγκρότημα All About Eve, για να ηχογραφήσει το άλμπουμ τους “Ultraviolet”.

Η Arista Records αποφάσισε να τιμήσει το συμβόλαιό της με το συγκρότημα και να τους υποστηρίξει για  άλλο ένα άλμπουμ, παρά την απώλεια του Koppes, και έτσι οι Kilbey και Willson-Piper άρχισαν να γράφουν νέο υλικό. Όταν έγινε σαφές ότι ούτε ο ντράμερ Daugherty θα επέστρεφε στο σχήμα, οι υπόλοιποι δύο βρήκαν την ευκαιρία να προσεγγίσουν τη μουσική τους από νέες οπτικές γωνίες, εγκαταλείποντας τους μακροχρόνιους τυπικούς ρόλους και τα στιλιστικά τους στοιχεία με μια στροφή στην πλευρά του πειραματισμού, του αυθορμητισμού και της electronica.

1995– Το “Blues for Greeny” είναι το δέκατο σόλο στούντιο του Ιρλανδού κιθαρίστα και τραγουδιστή Gary Moore, που κυκλοφόρησε από την Charisma. Είναι ένας φόρος τιμής στον Peter Green, κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Fleetwood Mac. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε χρησιμοποιώντας την ίδια κιθάρα  Les Paul Standard του 1959 που χρησιμοποιήθηκε για την ηχογράφηση των αρχικών κομματιών. Ο Green  δάνεισε και μετά πούλησε την κιθάρα στον Moore, μετά την αποχώρησή του από τους Fleetwood Mac.

1999– Το “Colony” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του σουηδικού metal συγκροτήματος In Flames, που κυκλοφόρησε από τη Nuclear Blast Records.

Είναι το πρώτο άλμπουμ των  In Flames που περιλαμβάνει την κλασική σύνθεση του συγκροτήματος. Ο Björn Gelotte μεταπήδησε στην κιθάρα για να αντικαταστήσει τον Glenn Ljungström, και ο Daniel Svensson κάλυψε τη θέση του ντράμερ που έμεινε κενή από τον Gelotte. Ο Peter Iwers έγινε ο νέος μπασίστας, αντικαθιστώντας τον Johan Larsson. Με τους Anders Fridén και Jesper Strömblad να παραμένουν στα φωνητικά και στη ρυθμική κιθάρα αντίστοιχα, αυτή η σύνθεση έμεινε σταθερή μέχρι το 2010.

Το άλμπουμ πραγματεύεται διάφορες πτυχές της θρησκείας, της κοινωνίας και της πνευματικότητας, και ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Metal Hammer ένα από τα 20 κορυφαία άλμπουμ εκείνης της χρονιάς.

2010– Το “We ‘re Here Because We ‘re Here” είναι το όγδοο άλμπουμ του βρετανικού rock συγκροτήματος Anathema,και κυκλοφόρησε από την Kscope. Ο αρχικός τίτλος του άλμπουμ ήταν “Horizons”, και η μίξη του έγινε από τον Steven Wilson των Porcupine Tree.

Ο Ville Valo του συγκροτήματος HIM ηχογράφησε τα δεύτερα φωνητικά για το τραγούδι “Angels Walk Among Us”. Ο τίτλος του άλμπουμ προέρχεται από ένα ομώνυμο τραγούδι που τραγουδήθηκε στα συμμαχικά χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου με τη μελωδία του “Auld Lang Syne”.

Είναι το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο συμμετέχει ο κημπορντίστας Les Smith, καθώς και το πρώτο που περιλαμβάνει τον τραγουδιστή Lee Douglas ως επίσημο μέλος του συγκροτήματος.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 878 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.