THE DARK SIDE OF THE MOON: “Metamorphosis”

ALBUM

Πίσω από το μάλλον κλισέ και αιώνια κατειλημμένο όνομα βρίσκεται ένα φρέσκο σχήμα που μάλλον αυτή τη στιγμή θα αντιμετωπίσουμε σαν ένα project, περιμένοντας αν θα υπάρχει συνέχεια. Με έδρα λοιπόν τη Γερμανία συναντάμε αυτή τη σύμπραξη μουσικών: η τραγουδίστρια των Ad Infinitum, Melissa Bonny, ο κιθαρίστας των Feuerschwanz, Hans Platz, η συμπαίκτριά του στο γκρουπ και αρπίστρια Jenny Diehl, και ο ντράμερ των Amaranthe, Morten Lowe Sorensen, αποτελούν τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Ουσιαστικά, ο υπαινιγμός έχει να κάνει με την αλλαγή της εκδοχής τραγουδιών από διάφορα scores σειρών ταινιών ή άλλων οπτικών παραγωγών. Η ιδέα, σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες των πρωταγωνιστών, προέκυψε εντελώς συγκυριακά, όταν η Melissa και ο Hans είχαν βάλει ένα στοίχημα, και ο χαμένος, που ήταν η Melissa, προκλήθηκε από τον Hans να ηχογραφήσει μια metal εκδοχή του τραγουδιού “Jenny of Oldstones”, που είχε γίνει γνωστό από τη σειρά Game of Thrones. Όταν οι υπεύθυνοι της Napalm Records άκουσαν το αποτέλεσμα, πρότειναν άμεσα τη δημιουργία ενός ολόκληρου άλμπουμ με ανάλογες επιλογές, γι’ αυτό και ο τίτλος “Μεταμόρφωση” συνοδεύει το δίσκο της μουσικής αυτής ομάδας.

Ενώ ένα ενδιαφέρον remake του “Legends Never Die”, από τους Against the Current για το παγκόσμιο πρωτάθλημα League of Legends 2017, μας υποδέχεται με μια άμεση μελωδικότητα και συνολικό ήχο που μας μεταφέρει στα χωράφια του female fronted metal, ακολουθεί μια αυθεντική σύνθεση του γκρουπ, το “The Gates of Time”, και δεν ξέρω πια αν είναι η ιδέα μου, αλλά ακούγεται περισσότερο εφαρμοσμένο και δικό τους, ενώ παραμένει στο κλίμα ενός κινηματογραφικού υπαινιγμού.

Μια ευχάριστη έκπληξη έχουμε στον επικό folk ύμνο “Misty Mountains”, με τη συμμετοχή του Tom S. Englund των Evergrey, που μαζί με τη φορτισμένη ερμηνεία της Melissa, αναγεννούν το τραγούδι από το “The Hobbit: An Unexpected Journey”. Στο θέμα από τον Harry Potter, το “Double Trouble”, η βιολονίστρια Rusanda Panfili κλέβει εντελώς την παράσταση με κάποια εκπληκτικά περάσματα, σε ένα αρκετά εκκεντρικό εκτελεστικά τρόπο απόδοσης του τραγουδιού.

Στο mid tempo “First Light” επιστρέφουμε σε αυθεντικό υλικό της μπάντας, χωρίς όμως ξανά να χάνουμε το ύφος και τον ανάλογο χώρο, με τις μελωδίες να παραμένουν ικανοποιητικές και την μάλλον υπέρμετρη συνθετική ασφάλεια να είναι ίσως το σημείο που χωλαίνει. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει και στο “New Horizons”, μια απόλυτα “θεμιτή” power ballad, με τις ενισχύσεις της Fabienne Erni των Eluveitie στα φωνητικά, ένα τραγούδι που ολοκληρώνει και την παρουσία αυθεντικού υλικού στο άλμπουμ.

Ένα βιντεοπαιχνίδι, το The Witcher 3: Wild Hunt, προσφέρει την έμπνευση για τη μετάλλαξη του “The Wolven Storm (Priscilla’s Song), όπου από ένα γυμνό πρωτότυπο μινιμαλιστικό τραγούδι προκύπτει ένα συμφωνικού metal περιγραφικό έργο, με επιτακτικά ριφ, υμνικά ρεφρέν, ακόμα και growls. Το “May It Be” φέρει τη βαριά κληρονομιά της ερμηνείας από τη θρυλική Enya, στο φινάλε του The Lord Of The Rings-The Fellowship Of The Ring, και ξανά από τη λιτή αρχική μορφή προκύπτει άλλη μια πλούσια απόπειρα, και ένα ντουέτο της Melissa με την Charlotte Wessels, πρώην τραγουδίστρια των Delain, με κάποιες αισθητά φορτισμένες στιγμές.

Το folk έπος του “If I Had a Heart” από τη σειρά “Vikings” ρετουσάρεται με όση μυθική υπόσταση του χρειάζεται, αποκτά μια ιδανική metal υποβολή, κάποιους tribal ρυθμούς, η Melissa μπαίνει στο πετσί του τραγουδιού, και κάπως έτσι συναντιέμαι με το αγαπημένο μου τραγούδι ολόκληρου του άλμπουμ, μια αληθινή ανύψωση. Αντίθετα, μάλλον θα προσπερνώ συχνά το “The Hanging Tree”, μια λαογραφική ιστορία δολοφονίας, καθώς είναι μάλλον η πιο αδύναμη απόπειρα και με ένα επαναλαμβανόμενο μέτριο ρεφρέν, με προέλευση από την ταινία The Hunger Games: Mockingjay-Part 1.

Το άλμπουμ κλείνει με τον υπαίτιο όλων αυτών, το τίμημα του αρχικού στοιχήματος, το “Jenny Of Oldstones”, που σβήνει τον δυναμισμό του σε έναν λυρικό επίλογο, ρίχνοντας ιδανικά την αυλαία. Αν και η συνολική προσέγγιση, τόσο στο πρωτότυπο υλικό, όσο και στα διασκευασμένα μέρη, είναι ασφαλής και αισθητά mainstream, ανεξάρτητα από την απόσταση των αρχικών εκτελέσεων, δεν γίνεται να παραβλέψει κανείς την εξαιρετική δουλειά που έγινε με αυτά τα δεδομένα, και τον πλούτο των νέων εκτελέσεων.

Αν είστε από τους τύπους που αρέσκεστε να ανακαλείτε αγαπημένα  ηρωικά θέματα της μικρής και μεγάλης οθόνης και ο συγκεκριμένος ήχος συμφωνικού, female fronted, και μοντέρνου κλασικού metal σας ταιριάζει, θα απολαύσετε σίγουρα αυτή την απόπειρα, που πετυχαίνει τον στόχο της άμεσης ψυχαγωγίας.

Είδος: Female Fronted/Symphonic Metal
Εταιρεία: Napalm Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 12 Μάιου 2023

Website: https://www.darksideofficial.com/
Facebook: https://www.facebook.com/tdsotmofficial

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1182 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.