WHEEL: “Charismatic Leaders”

ALBUM

Ψάχνοντας φιλόδοξα για χαρισματικούς ηγέτες, έφτασαν οι Αγγλο-Φινλανδοί στο τρίτο τους άλμπουμ. Έχοντας μια σταθερή και δικαιολογημένη αύξηση υπόληψης το progressive metal τρίο γνωρίζει πια πώς να διατηρεί τα υψηλά του στάνταρ, αλλά και να αποκαλύπτει διακριτικές διαφοροποιήσεις εξέλιξης και έξυπνες εκπλήξεις.

Αυτό σημαίνει πως η μπάντα έχει κερδίσει από τα αποδυτήρια το δεδομένο κοινό της, προσφέροντας για άλλη μια φορά ένα πολύ ομοιογενές άλμπουμ, στη διάρκεια του οποίου επιπλέουν όλα τα χαρακτηριστικά για τα οποία τους μνημονεύουμε και αναγνωρίζουμε. Το πρώτο και σημαντικότερο είναι πως, αποφεύγοντας τεχνάσματα που συχνά στο χώρο του progressive metal δίνουν περισσότερο χώρο στην σημασία της εφεύρεσης της φόρμουλας και λιγότερο στη σύνθεση, επιμένουν σχολαστικά στην αυτόνομη δύναμη της σύνθεσης και της μελωδίας.

Όσο λοιπόν εξακολουθούν να εκμεταλλεύονται αυτό το χάρισμα της ουσιαστικής οργανικής εξέλιξης και περιπλάνησης που έχουν στα συνήθως μακροσκελή τραγούδια τους, υπάρχει πάντα αυτός ο δυνατός, λειτουργικός δεσμός με τις σπουδαίες και εμπνευσμένες φωνητικές μελωδίες του τραγουδιστή/κιθαρίστα James Lascelles. Ταυτόχρονα, η ρυθμική χάρη που τόσο φυσικά διατηρεί η μπάντα στις μεταβάσεις των συνθέσεων, δένει κόμπο τα τραγούδια σε μια απλωμένη σοφία και ουσία, χωρίς ποτέ να ακουστούν ξεβιδωμένα και ανούσια. Θεωρώ πως η σπουδαιότερη επιτυχία τους είναι πως έχουν μια καταπληκτική μαεστρία να τοποθετούν επίπεδα από ριφ και θέματα, να παρεμβάλουν ουσιαστικά σόλο περάσματα που αφουγκράζονται τη φύση των τραγουδιών, και έτσι, ακόμα και μέσα στην απλωμένη χρονική διάρκεια των περισσότερων τραγουδιών, να μην αφήνουν ποτέ τη δεδομένη κορνίζα ύφους και έκφρασης του τραγουδιού.

Πέρα από το σύντομο εμβόλιμο, απόκοσμο  instrumental “Caught in the Afterglow” που μόλις ξεπερνά το ένα λεπτό, το άλμπουμ αποτελείται από έξι τραγούδια. Η υποδοχή γίνεται με το εντυπωσιακά επιθετικό “Empire” που αποτέλεσε και την προφανή επιλογή του video single για την προώθηση του “Charismatic Leaders”. Ίσως ένα από τα δυνατότερα τραγούδια των Wheel ως σήμερα, ακούγεται με την καλοφτιαγμένη του ευθύτητα μια ιδανική πρόταση για ένα πιθανό prog rock/metal ραδιοφωνικό single. Βαδίζοντας σταθερά στο μονοπάτι των σκεπτόμενων, ενδοσκοπικών επιλογών, το “Empire” αναφέρεται στις αυτοκρατορίες των μέσων ενημέρωσης και την επίδραση που έχουν στην ευρύτερη κοινωνία. Είναι μια ξεκάθαρη, επίκαιρη και αναγκαία δήλωση και έκρηξη οργής και αγανάκτησης που ψάχνει την κάθαρση. Στην ίδια χρονική λογική με αυτό, το συναισθηματικό “Disciple”, αποκαλύπτει μια απρόσμενη περιεκτικότητα θεμάτων στη συνεργασία της κιθάρας και των φωνητικών.

Στα τέσσερα κυρίως πιάτα του άλμπουμ, σε διαδρομές που ξεκινούν από τα επτά λεπτά και προσεγγίζουν σχεδόν τα έντεκα, έχουμε τη συνολική εικόνα των σημερινών Wheel που περιγράψαμε. Πάνω σε αυτή τη συνεργασία ή και μονομαχία των εκφραστικών και ευαίσθητων φωνητικών του Lascelles, και τους τοίχους από ριφ, που κάθονται στο συμπαγές rhythm section, οι Wheel μπορούν τόσο εύστοχα και λειτουργικά να αναδείξουν τα κατάλληλα χρώματα χωρίς να στερηθούν τη δύναμη, το ρυθμό, την αισθητική του σκληρού ήχου. Προσωπικές προτιμήσεις είναι σίγουρα η άμεση, ελκυστική φύση του υπέροχου “Porcelain”, και η εθιστική ακολουθία των ριφ του “Submission” Που σε παρασύρει.

Μοιάζει να έχει φτάσει η στιγμή να παύσουν οι τόσες αναγωγές στους Tool από όσους επιχειρούν να σκιαγραφήσουν και να αποκρυπτογραφήσουν τις δομές τους. Ακόμα και αν σε δεδομένες στιγμές η δυαδική χημεία ενέργειας και μελωδίας υπενθυμίζει ανάλογες εντυπώσεις των Porcupine Tree, το “Charismatic Leaders” είναι ένα έργο με αμέτρητες σοφές λεπτομέρειες, σημαντικές προσεγγίσεις και σκέψεις, ειλικρινή συναισθήματα και έναν καταπληκτικό ιστό μουσικών επιπέδων.

Αιώνες μετά την σπουδαία ανακάλυψη του τροχού, ο σύγχρονος ακροατής έχει σήμερα μια εξαιρετική και εμπνευσμένη ευκαιρία να ανακαλύψει τους Wheel.  

Είδος: Progressive Metal
Εταιρεία: InsideOutMusic
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 3 Μάϊου 2024

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1147 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.