Ο William Rory Gallagher ήταν Ιρλανδός κιθαρίστας των blues και του rock, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και παραγωγός. Λόγω του δεξιοτεχνικού του παιχνιδιού, αλλά και της σχετικής έλλειψης φήμης σε σύγκριση με κάποιους άλλους, έχει χαρακτηριστεί ως “ο μεγαλύτερος κιθαρίστας που δεν έχεις ακούσει ποτέ”, και επηρέασε έντονα άλλους σπουδαίους ήρωες της εξάχορδης όπως ο Brian May και ο Eric Clapton. Ο Gallagher κατατάχθηκε ως ο 57ος καλύτερος κιθαρίστας όλων των εποχών από το περιοδικό Rolling Stone.
Ο Gallagher γεννήθηκε στο Ballyshannon της κομητείας Donegal το 1948. Η οικογένεια μετακόμισε στο Derry City, όπου ο μικρότερος αδελφός του Donald γεννήθηκε το 1949. Ο Donald θα λειτουργούσε ως μάνατζερ του Rory στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του. Ο Gallagher αρχικά προσελκύθηκε από το μουσικό είδος του skiffle αφού άκουσε τον Lonnie Donegan στο ραδιόφωνο. Ο Donegan διασκεύαζε συχνά blues και folk ερμηνευτές από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Βασιζόταν εξ ολοκλήρου στα ραδιοφωνικά προγράμματα και στην τηλεόραση. Περιστασιακά, το BBC έπαιζε μερικά blues τραγούδια και σιγά σιγά βρήκε μερικά βιβλία τραγουδιών για κιθάρα, όπου υπήρχαν τα ονόματα των πραγματικών συνθετών των κομματιών αυτών.
Ενώ ήταν ακόμη στο σχολείο, παίζοντας τραγούδια των Buddy Holly και Eddie Cochran, ανακάλυψε τη μεγαλύτερη επιρροή του στον Muddy Waters. Άρχισε να πειραματίζεται με τη folk, blues και rock μουσική. Ανίκανος να βρει ή να αντέξει οικονομικά να αγοράσει μουσικά άλμπουμ, ο Gallagher έμενε ξύπνιος μέχρι αργά για να ακούσει το Radio Luxembourg και το AFN όπου το ραδιόφωνο τον έφερε σε μοναδική επαφή με τους πραγματικούς τραγουδοποιούς και μουσικούς που τον συγκίνησαν περισσότερο.
Μετά τη διάλυση του πρώτου σχήματος στο οποίο συμμετείχε, των Taste, ο Gallagher περιόδευσε με το όνομά του, προσλαμβάνοντας τον πρώην μπασίστα των Deep Joy, Gerry McAvoy για να παίξει στο ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του, “Rory Gallagher”.
Ήταν η αρχή μιας εικοσαετούς μουσικής σχέσης μεταξύ του Gallagher και του McAvoy, ενώ το άλλο, τρίτο μέλος του συγκροτήματος ήταν ο ντράμερ Wilgar Campbell. Η δεκαετία του 1970 ήταν η πιο παραγωγική περίοδος του Gallagher. Κυκλοφόρησε δέκα άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένων δύο ζωντανών άλμπουμ, το “Live in Europe” και το “Irish Tour ’74”.
Τα άλμπουμ του έχουν πουλήσει πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Η δημοτικότητα και η παραγωγικότητά του μειώθηκαν τη δεκαετία του 1980 λόγω αλλαγών στη μουσική βιομηχανία και κακής υγείας. Ο Gallagher έκανε μεταμόσχευση ήπατος το 1995, αλλά πέθανε από επιπλοκές αργότερα την ίδια χρονιά σαν σήμερα, στο Λονδίνο σε ηλικία 47 ετών.
1963– Γεννιέται ο Christopher Lee DeGarmo, γνωστός σαν Chris DeGarmo, κιθαρίστας, βασικός συνθέτης και στιχουργός, και απαραίτητος συνοδοιπόρος του τραγουδιστή Geoff Tate στη διάρκεια που οι Queensryche μεσουράνησαν με μια σειρά από καινοτόμα άλμπουμ. Έχει πια αποσυρθεί από τη μουσική βιομηχανία, εργάζεται σαν επαγγελματίας πιλότος ιδιωτικού τζετ, γράφει περιστασιακά μουσική με την κόρη του Rylie DeGarmo, ενώ έχει συνεργαστεί με τους Dredg και τους Alice In Chains.
1968– Το “In-A-Gadda-Da-Vida” είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού rock συγκροτήματος Iron Butterfly, που κυκλοφόρησε από την ATCO Records. Είναι περισσότερο γνωστό για το ομώνυμο κομμάτι του, μια σύνθεση 17 λεπτών που καταλαμβάνει ολόκληρη την δεύτερη πλευρά του βινυλίου.
Το άλμπουμ έφτασε στο νούμερο 4 στο chart άλμπουμ του Billboard. Πούλησε περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια αντίτυπα μέσα στον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας του, ξεπερνώντας κάθε δίσκο στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής μέχρι εκείνη την εποχή, και πέτυχε παγκόσμιες πωλήσεις άνω των 30 εκατομμυρίων αντιτύπων. Ήταν το άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις για το έτος 1969 στις ΗΠΑ, αν και το Billboard δεν δίνει ακριβή στοιχεία πωλήσεων. Για αρκετά χρόνια ήταν το αντικείμενο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στον κατάλογο της Atlantic Records. Από το πολυδιασκευασμένο ομώνυμο τραγούδι, εμείς θα κρατήσουμε τη μυθική εκδοχή των Slayer το 1987.
1980– Το “Cultösaurus Erectus” είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος Blue Öyster Cult, που κυκλοφόρησε από την Columbia . Μετά από ένα πείραμα με έναν πιο εκλεπτυσμένο ήχο στο άλμπουμ “Mirrors” (που κυκλοφόρησε την προηγούμενη χρονιά), αυτή η ηχογράφηση σηματοδότησε την επιστροφή στον παλιότερο, πιο ωμό ήχο της μπάντας. Αποτελεί ακόμα την πρώτη συνεργασία του συγκροτήματος με τον Βρετανό παραγωγό Martin Birch (Deep Purple, Rainbow, Whitesnake, Fleetwood Mac, Black Sabbath, Iron Maiden), ο οποίος θα έκανε την παραγωγή και στο επόμενο άλμπουμ του συγκροτήματος, “Fire of Unknown Origin”, ένα χρόνο αργότερα.
Το άλμπουμ πούλησε περισσότερο από τον προκάτοχό του και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι Blue Öyster Cult εξακολουθούσαν να γεμίζουν μεγάλους χώρους. Η περιοδεία που το προώθησε βρήκε το συγκρότημα να συμμετάσχει στις Ηνωμένες Πολιτείες με τους Black Sabbath στην περίφημη περιοδεία “Black and Blue”.
Το εξώφυλλο του άλμπουμ περιλαμβάνει το κεντρικό μέρος του πίνακα “Behemoth’s World “του Βρετανού καλλιτέχνη Richard Clifton-Dey.
1983– Το “Heavy Metal Maniac” είναι το πρώτο στούντιο άλμπουμ του καναδικού heavy metal συγκροτήματος Exciter, που κυκλοφόρησε μέσω της Shrapnel Records. Έχοντας ηχογραφηθεί αρχικά σαν demo, η εταιρεία που το άκουσε, το βρήκε εξαιρετικό και το κυκλοφόρησε. Η μουσική του είναι εμφανώς επηρεασμένη από τους Motorhead και τους Priest αλλά περιέχει και punk στοιχεία. Το άλμπουμ επανεκδόθηκε από τη Megaforce Records το 2005.
1989– Το “Hear & Now” είναι το έκτο στούντιο άλμπουμ του Αμερικανού rock μουσικού Billy Squier, που κυκλοφόρησε από την Capitol Records. Περιλαμβάνει την τελευταία του επιτυχία στο Billboard Hot 100, “Don’t Say You Love Me”, καθώς και κάποια αγαπημένα στους ακροατές του και στο ραδιόφωνο, τραγούιδα όπως τα “Don’t Let Me Go”, “Stronger” και “Tied Up”, με τα δύο τελευταία να έχουν γραφτεί μαζί με τον Desmond Child.
Το “Hear & Now” θεωρήθηκε και παραμένει ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του Squier για τους φίλους του, με τους περισσότερους να το αποκαλούν το καλύτερο του από την εποχή του “ Don’t Say No” του 1981. Παρά την ευνοϊκή υποδοχή στον δίσκο, η δημοτικότητά του συνέχισε να μειώνεται και δεν κατάφερε να κάνει μια σημαντική επιστροφή.
