ROCK IN DIO Vol. 11 (13/5/23) Κύτταρο

LIVE REPORT

Rock 'n' Roll Children - “Rock in Dio Vol.11”

Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς

Για άλλη μια φορά ό δρόμος με έβγαλε στο Κύτταρο για να παρακολουθήσω το “Rock in Dio Vol.11”. Μια συναυλία που πλέον είναι θεσμός και είναι δεδομένο το sold out. Όπως είπε και ο Μανώλης Τσίγκος, κάθε χρόνο οι Rock ‘n’ Roll Children (μια μπάντα που σίγουρα είναι κάτι παραπάνω από ένα απλά Dio Tribute Band) σκέφτονται αν θα συνεχίσουν και κάθε χρόνο δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να ευχαριστήσουν το κόσμο που γέμισε το Κύτταρο. Φέτος τα έσοδα της βραδιάς θα διατεθούν ως δωρεά στο σύλλογο υποστήριξης και ενημέρωσης για τον καρκίνο της παιδικής και εφηβικής ηλικίας ΚΑΡΚΙΝΑΚΙ. Οπότε ότι και να πούμε για αυτήν τη μπάντα είναι λίγο, αφού επιτελούν στα αλήθεια ιερό έργο.

Πέρα όμως από τη στήριξη που δίνουν σε ανθρώπους που έχουν προβλήματα, το “Rock in Dio” αποτελεί μια γιορτή για την Ελληνική σκηνή και ένα από τους πυλώνες της. Φέτος, είδαμε γύρω στους 20 guest μουσικούς, από όλο το φάσμα της Ελληνικής σκηνής, οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και πάνω απ’ όλα το ευχαριστήθηκαν οι ίδιοι, και έτσι στήθηκε αυτό το μεγαλειώδες πάρτι που δεν νομίζω να υπάρχει όμοιό του πουθενά στο «γαλαξία». Και φυσικά αυτό οφείλεται και στον κόσμο που κατέκλυσε το μαγαζί. «Δεν έπεφτε καρφίτσα». Από την αρχή, η αγάπη από το κοινό ήταν δεδομένη, το headbanging δεν σταμάτησε ποτέ και όλοι τραγούδησαν όσο πιο δυνατά μπορούσαν τα περίπου 35 κομμάτια που παίχθηκαν. 4 ώρες μετά την έναρξη και στο παραδοσιακά τελευταίο “Heaven and Hell” παίζει να μας άκουσε μέχρι και ο ίδιος ο Dio.

Οι ίδιοι οι Rock ‘n’ Roll Children για άλλη μια φορά «πιάσανε» απίστευτη απόδοση, παίζοντας πολλές φορές εντυπωσιακά, κοντά στις πρωτότυπες συνθέσεις και όλα τα παιδιά είναι απίστευτοι μουσικοί. Ο Γιάννης Παπανικολάου πέρα από εξαιρετικός frontman, τόσο τα αστεία του όσο και οι στιχομυθίες με το γιατρό, μας διασκέδασαν αφάνταστα, ενώ έχει και μια πραγματικά εξαιρετική φωνή. Αυτό που κάνει, να τραγουδάει τόσα τραγούδια σε μια συναυλία, είναι πολύ δύσκολο. Άλλο να τραγουδάς ένα κομμάτι από μια συγκεκριμένη περίοδο και άλλο να λες κομμάτια από διαφορετικές περιόδους και συγκροτήματα του Ronnie James Dio. Φυσικά και οι τραγουδιστές που συνόδεψαν το συγκρότημα μας έκαναν να ανατριχιάσουμε, ο Gus Drax και η Ειρήνη Κετικίδη «παίξανε παπάδες» με την κιθάρα τους. Περισσότερα από τον Σταύρο που για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ήρθε μαζί μου στη συναυλία, και πολλά μπράβο σε όσους συμμετείχαν στη διοργάνωση και βοήθησαν με οποιαδήποτε τρόπο.

Για το metal, για τον Ronnie James Dio και πάνω απ’ όλα για τα ΠΑΙΔΙΑ!

Νίκος Αναστασιάδης (Rock ‘n’ Roll Children)


Γράφει ο Σταύρος Βλάχος

Οι σκέψεις που γυρνούσαν στο μυαλό μου, όσον αφορούσε στα δευτερεύοντα του δρωμένου που θα λάμβανε χώρα στο Κύτταρο, αφού αδιαπραγμάτευτος πρωταγωνιστής θα ήταν τα παιδιά, είχαν να κάνουν με το τί θα μπορούσα να βιώσω «δυνατότερο» από την περυσινή, πρωτόγνωρη και όμορφη εμπειρία, συναισθηματικά μάλιστα φορτισμένη. Το Σάββατο βράδυ έδωσε αδιάσειστη και απόλυτη απάντηση.

Τελικά (αποδείχθηκε ακόμα μία φορά), τα σημαντικότερα, βιωματικότερα και πιο ελκυστικά, μόνιμα «χαραγμένα» στη μνήμη μουσικά «αποτυπώματα», δεν έχουν να κάνουν με την τελειότητά τους, όσο κι αν αυτή παραμένει υποκειμενική, αλλά με τις συνιστώσες που τα δημιουργούν και δεν παύουν να είναι πάντα, οι άνθρωποι, τα συναισθήματα, αλλά και οι συγκυρίες υπό τις οποίες ο καθένας γίνεται μέλος της «μαγικής», κάθε φορά, ολότητας.

Τί κι αν οι Rock ‘n’ Roll Children μας παρουσίασαν πέρυσι ένα τέλειο αποτέλεσμα, εδραζόμενο στο μεράκι τους και τον επαγγελματισμό τους, μοιάζοντας σαν κάτι βατό, το ασύλληπτο που καταφέρνουν επί έντεκα, πλέον, χρόνια. Τί κι αν οι συγκυρίες φέτος, όπως ιώσεις και ασθένειες (Χριστιάννα Χατζημιχάλη, ELYSION – Μαρκέλλα Παναγιώτου, NOSTOS / ex-SOCRATES) τους έβγαλαν από «τα νερά τους» και τους οδήγησαν στο να μπερδέψουν προσωρινά setlist και καλεσμένους, πρώτα ο μελλοντικός πατέρας (Με το καλό Αρχηγέ μου, θα έπρεπε να σε ξεκουράσουν περισσότερο χθες!!) και εν συνεχεία ο γιατρός Τσίγκος. Ουδεμία σημασία είχε και στον τελευταίο παρευρισκόμενο, όταν η ειλικρίνεια, η «καθαρή» ψυχή τους, αλλά και η πραγματική, επαγγελματική τελειότητα πάνω στην οποία είχαν δομήσει και την χθεσινή βραδιά, μας αντάμειψε στο έπακρον, μετριοπαθής παραμένων.

Λίγα λεπτά μετά τις 21.40, και η εκπρόσωπος του Karkinaki, βγήκε να μας ευχαριστήσει και να μας θυμίσει ότι υπάρχουν κάποιοι σπουδαίοι ήρωες, που παράλληλα με τις υπόλοιπες ζωές τριγύρω τους, κερδίζουν καθημερινά τις δικές τους μάχες.

Ένα τέταρτο περίπου πριν τις 10, και μετά την εισαγωγή του προέδρου του fan club του τεράστιου τραγουδιστή, η μπάντα εμφανίσθηκε για να μας εισάγει στο Vol.11, αυτής της χρόνιας, κοπιαστικής προσπάθειας. Οι κάρτες tarot δεν ξέρω τί θα έδειχναν, αλλά «η γυναίκα τους», μας «έμπασε δυνατά» σε μία ακόμα βραδιά αφιέρωμα στον σπουδαιότερο όλων.

Vicky Bee

Η τριάδα εισόδου είχε ακόμα “Children of the Sea” και “Man on the Silver Mountain”, πριν στο
“Last in Line” και αργότερα στο “Starstruck”, οι σπουδαίες φωνές των Αγγελική Ροσσολάτου και Vicky Bee αντίστοιχα, μας φέρουν εν όψει déjà vu, όσων είχαμε ζήσει στον ίδιο χώρο μία εβδομάδα πριν. Είχε μεσολαβήσει η «καταιγιστική» παρουσία της Ειρήνης Κετικίδη, που «οργίασε» στο Neon Knights.

Ειρήνη Κετικίδη

Οι σπουδαίες φωνές συνέχιζαν να διαδέχονται η μία την άλλη, με μέλη συγκροτημάτων αλλά και εκπληκτικές vocal coaches, ενώ και ο εξαιρετικός κιθαρίστας Gus Drax (Suicidal Angels), έδωσε ξεχωριστή νότα και «αίγλη» στο φετινό event.

Ο γιατρός ήταν συγκινητικός και συγκινημένος, καθώς ξεδιπλωνόντουσαν μπροστά μας τα ατελείωτα αριστουργήματα του ανυπέρβλητου «κοντού», του «μουστάκια» και του Ritchie, αλλά και συνάμα καθώς η ζωντανή ιστορία αλλά και μέλλον της Ελληνικής σκηνής, έβαζε το δικό της «λιθαράκι» σε μία εξίσου συγκινητική βραδιά.

Ο πιτσιρικάς δεξιά στα σκαλάκια (που μπήκε πριν κι από εμένα που ήμουν από τους πρώτους στην αναμονή), μαζί με μία νεαρή κορασίδα που υπομονετικά απολαμβάνανε το show, ένα κατάμεστο Κύτταρο, η ανιδιοτελής προσφορά ακόμα μία φορά του ιστορικού χώρου και αρκετές ακόμα νεαρές παρουσίες, υπήρξαν από τις ομορφότερες στιγμές της βραδιάς. Όπως και η γλυκιά μικρή δεσποινίδα, που στους ώμους του πατέρα της έφτασε στη σκηνή, την ανέβασε ο Γιάννης και ομόρφυνε ασύλληπτα το “Don’t Talk to Strangers”.

Rock ‘n’ Roll Children – Gus Drax & “Young Guest”

Η βραδιά πλησίαζε στο τέλος της και το “Catch the Rainbow” ήρθε να μας μυήσει ακόμα μία φορά στη μαγεία αυτού και των δημιουργών του. Προσωπικά, αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες στιγμές (με δεδομένα το προσωπικό γούστο και ότι ουδείς φυσικά υστέρησε), το ανωτέρω (όπως πάντα) σίγουρα θα ήταν μέσα, μαζί με την εξωπραγματική παρουσία του Βασίλη Αξιώτη, τους guest κιθαρίστες, αλλά και τα προσωπικά αγαπημένα “Don’t Talk to Strangers”, “All the Fools Sailed Away”, “Die Young”, αλλά και το “Rainbow in the Dark”, που συνέδραμε με την φωνή και τη δυναμικότητά της η Πηνελόπη Αναστασοπούλου.

Πηνελόπη Αναστασοπούλου (Mama Sings Fire)

Ρυθμός, sing along «από τα λίγα», ακόμα και mosh pits, δεν έλειψαν από το συνολικό σκηνικό. Από πιο δυναμικές (όπως και αυτή με το Billy Vass, στο “We Rock”), σε πιο ταξιδιάρικες, αλλά και εξαιρετικά συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές, όπως η αφιέρωση του γιατρού στον Κώστα Παπαδόπουλο (DJ στον Αλχημιστή, στη γειτονιά μας), του συγκινημένου Μάριου Καραναστάση στον πρόωρα αδικοχαμένο αδερφό του, αλλά και όσους έφυγαν νωρίς, στο συγκλονιστικό “Die Young”.

Billy Vass (TERRA 1NCΩGNITA, Vass / Katsionis)

Το “Rock in Dio Vol.10”, το πρώτο που παρέστην, με βρήκε σαν παρηγοριά δέκα ημέρες πριν τη «φυγή» της ιερότερης αξίας σε αυτόν τον πλανήτη, που σήμερα γιορτάζει. Το “Vol.11” μέτρησε βασανιστικά τον πρώτο χρόνο και θα το κάνει, να είμαστε καλά, και τα επόμενα. Με τα ανωτέρω όμως που διεμείφθησαν, απέδειξε πόσα κοινά υπάρχουν μεταξύ κάποιων αγνώστων μεταξύ τους, μουσικών συνοδοιπόρων, πόσο η μουσική αυτού του σπουδαίου καλλιτέχνη (όπως και πολλών άλλων) μας γεμίζει δύναμη στη ζωή, την ομορφαίνει ακόμα και δεκαετίες μετά, αλλά και γίνεται φάρος βοηθείας, στους πραγματικούς ήρωες αυτής.

Rock ‘n’ Roll Children setlist (“Rock in Dio Vol.11”):
Tarot Woman
Children of the Sea
Man on the Silver Mountain
Last in Line (Αγγελική Ροσσολάτου)
Neon Knights (Ειρήνη Κετικίδη)
Starstruck (Vicky Bee)
Temple of the King (Δημήτρης Γασπαράτος)
I (Νίκος Μελάς)
Hide in the Rainbow
Naked in the Rain (Γιώργος Φασκιώτης)
Kill the King (Ρεβέκκα Γεωργιάδου)
The Devil You Know
Long Live Rock ‘n’ Roll (Παναγιώτης Γιαννής)
Self Portrait (Γιάννης Βογιατζής)
Holy Diver
Gates of Babylon (Ηλιάνα Τσακιράκη, Gus Drax)
If You Don’t Like Rock ‘n’ Roll (Δημήτρης Καλαντζής)
Falling Off The Edge of the World
Lonely is the Word (Μάριος Καραναστάσης)
Stargazer (Βασίλης Αξιώτης)
Egypt
Rainbow in the Dark (Πηνελόπη Αναστασοπούλου)
Night People
Don’t Talk to Strangers (Gus Drax)
All the Fools Sailed Away (Άννα Μαρίνου)
One Night in the City
Mob Rules (Φώφη Ρούσσου)
The Sign of the Southern Cross (Μάριος Καραναστάσης)
We Rock (Billy Vass)
Catch the Rainbow
Die Young
Rock ‘n’ Roll Children
Heaven and Hell (All Guests on Stage)

Γιώργος Φασκιώτης (ex – Mystery)
Γιάννης Βογιατζής (Need, Bejeesus, Yakuza Six, Blue Receiver)
Ηλιάνα Τσακιράκη (Enemy of Reality) – Gus Drax (Suicidal Angels, Black Fate, Sunburst)
Βασίλης Αξιώτης (Solo Artist, Persona Non Grata)
Πηνελόπη Αναστασοπούλου (Mama Sings Fire)
Gus Drax (Suicidal Angels, Black Fate, Sunburst)
Rock ‘n’ Roll Children
Avatar photo
About Soundcheck Partner 293 Articles
Souncheck.network