NON SERVIAM: “We Are Nothing But Your Krill”

MINI ALBUM

Σε μια από τις “περιπλανήσεις” μου στους δαιδαλώδεις “διαδρόμους” του διαδικτύου, ένα παράξενα απόκοσμο, μέσα στην απλότητά του, εξώφυλλο με “έλκει” να κάνω μια στάση αναζητώντας περισσότερες λεπτομέρειες. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στις ταινίες τρόμου, όπου ο πρωταγωνιστής διαβλέπει πως οδεύει προς κάτι δυσοίωνο και παρόλα αυτά τολμά και συνεχίζει, έτσι κι εδώ, ενώ η εικόνα προϊδεάζει για έναν άγνωστο ηχητικό “εφιάλτη”, κάνω το βήμα και προχωράω.

Μαθαίνω ότι οι Non Serviam προέρχονται από τη Γαλλία και αποτελούν ένα project που πειραματίζεται, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτός ο όρος για ένα μουσικό συγκρότημα. Μαθαίνω πως έχουν μια συνέπεια κυκλοφοριών ήδη από το 2014 με αρκετά mini album και πως ένα τέτοιο είναι και το “We Are Nothing But Your Krill”. Τέλος διαβάζω πως ο ήχος τους είναι ένα αμάλγαμα από avant-garde, industrial, black metal ηχόχρωμα ή όπως ορθά κοφτά γράφουν και οι ίδιοι στο bandcamp τους: “Electronihilisme, sludge industriel, anonymat et misanthropie. Fuck off and die”.

Μετά από όλες αυτές τις πληροφορίες, πατάω το play γεμάτος επιφύλαξη μιας και δε φημίζομαι για τις καινοτόμες ακουστικές μου επιλογές αλλά συνάμα και με έκδηλη περιέργεια, για να ανακαλύψω τι αποζητά αυτό το ανθρωπόμορφο γουρούνι του εξωφύλλου που με κοιτάζει επίμονα. Πολιτική και δυστοπία, μισανθρωπισμός και σκοτάδι πάνε χέρι-χέρι και βάλλουν κατά πάντων, και με αυτό τον τρόπο ο σκοπός των Γάλλων φαίνεται να φέρνει αποτέλεσμα από τις πρώτες κιόλας νότες.

Το ομώνυμο “We Are Nothing But Your Krill” με το επαναλαμβανόμενο μοτίβο, κάνει σαφή αναφορά στο πως κάποιοι ολίγοι αντιμετωπίζουν την ανθρωπότητα. Όπως συμβαίνει και με κάθε μέλος του ζωοπλαγκτονικού πληθυσμού της θάλασσας στον οποίο ανήκει και το Κριλ. Ακριβώς στον πάτο της τροφικής αλυσίδας της. Την εισαγωγή διαδέχεται ο ηχητικός “όλεθρος” του “O My Whale” με την industrial meets black meets crust “ανάσα” του να δημιουργεί τις πρώτες ανατριχίλες στον ανυποψίαστο σβέρκο σου. Ακούγοντας το album είναι σαν να έχεις εισέλθει στις κατακόμβες με τα πολυάριθμα δωμάτια της ταινίας “Saw” με τον Jigsaw στο κατόπι σου.

Κι όμως η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που παράγουν οι Non Serviam δεν είναι παιχνίδι. Τραγούδια σαν το “Ne Me Quitte Pas” φροντίζουν έτσι ώστε αυτό να γίνει πλήρως κατανοητό. Στο έπος “La Lune Dont Mon Âme Est Pleine (Part I)”, που ηχητικά σχεδόν μου έφερε στο μυαλό τους Karma To Burn του ντεμπούτου τους, χρησιμοποιούν στίχους από το ποίημα “Chasses Lasses” του νομπελίστα Βέλγου ποιητή Maurice Maeterlinck. Δεν έχει καμία σημασία που δε γνωρίζεις τη γλώσσα. Ούτε που θα καταλάβεις πως πέρασαν επτά λεπτά στο καθηλωτικά ατμοσφαιρικό “Soleil Dans Trou Blanc”. Το αρχικά ξένο στα αυτιά μου, “Vengeance Sauvage” ήρθε για να μου θυμίσει πως μια παρελθοντική συνεργασία των δικών μας Rotting Christ με τη Diamanda Galas μου είχε δημιουργήσει αντίστοιχο ρίγος. Το δε, κλείσιμο με το bonus κομμάτι “Kick Them to the Guitar” με τη συμμετοχή μελών από τους Agoraphobic Nosebleed, φαντάζει ως ο ιδανικός επίλογος καθώς και μια “δήλωση” αυτού που είναι οι Non Serviam. Μία extreme metal “κοινοπραξία” με άπειρη πειραματική extravaganza στο DNA της.

Καθώς ακούγονται οι τελευταίες νότες αυτού του album, το ανθρωπόμορφο γουρούνι του εξωφύλλου αφαιρεί τη μάσκα του για να διαπιστώσω πως τόση ώρα κοιτούσα τον καθρέπτη. Όσο άνθρωπος κι αν νιώθεις ανόητε, οι Γάλλοι έριξαν άπλετο σκοτάδι στο φως σου.

Είδος: Avant-Garde/Industrial Black metal/Experimental
Δισκογραφική: Trepanation Recordings
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 5 Αυγούστου 2022

Official website: https://nonserviamband.noblogs.org/
Bandcamp: https://non-serviam.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/NonServiamCircle/
Instagram: https://www.instagram.com/nonserviamcircle/

Avatar photo
About Νίκος Κορέτσης 500 Articles
Γεννήθηκε τη χρονιά που ο Dio δημιουργούσε ποίηση, τραγουδώντας “The world is full of kings and queens, who blind your eyes and steal your dreams…it’s Heaven and Hell”, “σφυρηλατήθηκε” μουσικά ακούγοντας τον Araya να ουρλιάζει “War ensemble” και συνέχισε την ενήλικη πλέον ζωή του διερωτώμενος “How did it come to this? Narcosynthesis” πατώντας στα χνάρια του αείμνηστου Dane. Διανύοντας πλέον την 4η δεκαετία της ζωής του, δηλώνει πιστός υπηρέτης του heavy metal και ανοιχτός σε νέα μουσικά μονοπάτια (με μέτρο), συνδυάζοντας αυτά τα δύο με καλή παρέα και τη συνοδεία άφθονης μπύρας. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει γιατρός, καθώς προσπαθεί με χειρουργικές κινήσεις να αποφεύγει τις κακοτοπιές που εμφανίζονται στη ζωή του, έχοντας στην κατοχή του το καλύτερο “ιατρικό εργαλείο” που ονομάζεται “ΜΟΥΣΙΚΗ”.