CAPTAIN HAWK: “Ghosts of the Sea”

ALBUM

Το απέραντο της θάλασσας με τα αιώνια μυστικά και τις εκπλήξεις που μπορεί να κρύβει, θα αποτελεί μόνιμα μια πηγή έλξης και δημιουργίας. Έχοντας τα ιδανικά προαπαιτούμενα για τον αέναο καλπασμό της φαντασίας, δεν είναι περίεργο το γεγονός πως η νέα απόπειρα της Ελίνας Εγγλέζου και του Μπάμπη Κατσιώνη γεννήθηκε σε αυτή την ευρύχωρη προοπτική.

Τέσσερα χρόνια λοιπόν μετά το “Goditha – The Rock Opera”, το νέο ταξίδι διεξάγεται πάνω στα κύματα. Ένα φιλόδοξο ταξίδι για πλούτη και θησαυρούς εκτρέπεται από μια καταιγίδα και μια σειρά άλλων γεγονότων, που φέρνουν με τη σειρά τους εκπλήξεις, ανατροπές και συγκρούσεις. Όσο φιλόδοξο είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο της θάλασσας για θησαυρούς, άλλο τόσο φιλόδοξη είναι και η απόπειρα να αναπαραστήσεις μουσικά όλη αυτή την περιπέτεια, έχοντας τους ήχους σαν όπλο να διεγείρουν όλες τις αισθήσεις και να μεταφέρουν τον ακροατή μακριά από τη στεγνή πραγματικότητα.

Το “Ghosts of the Sea” είναι ένα αμιγώς “ευρωπαϊκό” άλμπουμ σε ύφος. Με τα αρχέγονα υλικά της όπερας και της κλασικής μουσικής, που έχουν σφυρηλατηθεί μέσα από τα χρόνια από τόσους πρεσβευτές του σκληρού ήχου, οι πυξίδες του χειρισμού μιας τέτοιας απόπειρας στα χέρια της Εγγλέζου και του Κατσιώνη οδηγούν στο ηχητικό αντίστοιχο μιας κινηματογραφικής περιπέτειας όπου ο μύθος και η πραγματικότητα μοιράζονται την αλήθεια. Με τη μουσική να βασίζεται αισθητά στις σταθερές διαχρονικές συμβάσεις του συμφωνικού metal, αναδύονται συχνά, ανάλογα με τις μεταστροφές της υπόθεσης και διάφορες folk εντυπώσεις. Φυσικά η συνολική εντύπωση της απόπειρας αποδίδεται με τη λεπτομερή δουλειά που έχει γίνει στις φωνές. Το επιτελείο των τραγουδιστών που συμμετέχουν στην ανάπλαση της ιστορίας είναι πραγματικά εντυπωσιακό: οι Yiannis Papanikolaou (Diviner), Stratis Steele (Endomain), Marios Karanastasis (The Silent Wedding), Christos Kounelis (Disharmony), Mike Livas (Silent Winter), Iliana Tsakiraki (Enemy of Reality), Fany Melfi (Septic Flesh, Belphegor) έχουν βάλει τις προσωπικές τους πολύχρωμες δυναμικές, εμπλουτίζοντας τους επιμέρους χαρακτήρες της ιστορίας και προσδίνοντας μια απαραίτητη θεατρικότητα στο ταξίδι αυτό.

Σε ποιους απευθύνεται λοιπόν κυρίως το νέο περιπετειώδες έργο των Εγγλέζου-Κατσιώνη; Μια σχεδόν κινηματογραφική περιπέτεια με θάλασσες και θησαυρούς επιφυλάσσει στην πραγματικότητα έναν πιο εκλεπτυσμένο και ορχηστρικό ήχο από το πειρατικό metal των Running Wild για παράδειγμα. Με χορωδίες, εναλλαγές ρόλων και φωνητικών, πλήθος οργάνων και παραδοσιακών ήχων, το άλμπουμ με τον πλουραλισμό του θα συγκινήσει ευκολότερα τους ακροατές που βρίσκουν καταφύγιο στο σύμπαν των Avantasia, των Ayreon, των Rhapsody και άλλων ανάλογων εγχειρημάτων. Η ποικιλία στις διαθέσεις, τους ήχους και τα χρώματα εξασφαλίζουν το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια της μουσικής αφήγησης.

Όσοι λοιπόν αρέσκονται στα ελκυστικά μουσικά παραμύθια, μπορούν άφοβα να επιβιβαστούν μαζί με το υπόλοιπο πλήρωμα του Captain Hawk. Έχοντας ένα αίσιο φινάλε το οποίο χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερο ενάντια σε μια εποχή με πολλά μαύρα σύννεφα πάνω μας, η διαδρομή ισορροπημένη, πλούσια σε συγκινήσεις, μεγαλειώδης και θεατρική, προσφέρει μια ψυχαγωγία που κρύβει κάτι από την εποχή της αθωότητας.

Είδος: Symphonic Metal
Εταιρεία: Symmetric Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2 Απριλίου 2024

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 934 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.