NO REMORSE FESTIVAL Vol.12 (ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ-ΑΝΑΠΛΙΩΤΗΣ)

INTERVIEWS

Harley Davidson. Ένας μύθος, που στην πορεία των χρόνων από την παρουσίασή της, μετετράπη δεδομένα σε κάτι παραπάνω από μια μηχανή, κάτι πολύ παράταιρο από όλες τις άλλες που είχαν την ίδια ιδιότητα. Όσοι την ερωτεύτηκαν, την αγάπησαν και «υπέγραψαν σύμφωνο συμβίωσης» μαζί της εφ’ όρου ζωής, ανήγαγαν την σχέση αυτή σε έναν ιδιαίτερο τρόπο βίωσης της καθημερινότητας, μία νοοτροπία ακολουθούμενη και παράγουσα ισχυρές σχέσεις φιλίας, κοινές δραστηριότητες και τρόπους επικοινωνίας με τους υπόλοιπους «ομόθρησκους».

Η rock και η metal μουσική, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα γίνονταν μέλος της εξίσωσης, μιας ασυμβίβαστης, πολλές φορές, νοοτροπίας ζωής, πηγάζουσας και από την ίδια την φύση τους ως μουσικά είδη. Από τις φωτογραφίες με μηχανές των Thin Lizzy στα ’70s, την φωτογράφιση της Joan Jett στο εξώφυλλο του “Outlaw Biker Magazine”, μέχρι την εισαγωγή στα live των Judas Priest της μηχανής του Halford ή του εικαζόμενου πρωτοπόρου στην αφομοίωση της εν λόγω κουλτούρας στο punk και το heavy metal (που γέννησε και τον όρο “Biker Metal”), του «τεράστιου» Lemmy, frontman των Motörhead.

Κι επειδή συνήθως μακρηγορείς όταν «καταπιάνεσαι» με κάτι που αγαπάς, ήρθε ο καιρός, στην σύγχρονη πραγματικότητα, να «(ξανα)αναβιώσει ζωντανά» αυτή η σχέση σε ένα festival μουσικής, διαφορετικό και ασύγκριτο με όλα τα άλλα. Το Soundcheck.network συνομίλησε με τον Πρόεδρο του Harley Davidson Club Hellas, Δήμο Αναπλιώτη και τον Γιώργο Διαμαντή (μουσικό και διοργανωτή του festival), για το “No Remorse Festival Vol.12”, που πραγματοποιείται πάνω από 10 χρόνια.

Καλώς ήρθατε στο Soundcheck.Network! Είναι μεγάλη, προσωπική χαρά να συζητάω για αυτό που θα δούμε και θα ζήσουμε στις 20 και 21 Μαΐου, που πηγάζει από μία κοινή αγάπη. Ας ξεκινήσουμε λίγο από την αρχή όμως. Δήμο, πες μας λίγα πράγματα (ξέρω όπως έγραψα και στον πρόλογο ότι μπορείς να μιλάς για ώρες) για την ιστορία και τις δραστηριότητες του Harley Davidson Club Hellas.

Δ.Α.: Η Ελληνική Λέσχη Φίλων Μοτοσυκλέτας Harley Davidson, ή αλλιώς το “Hellas” όπως είναι ευρύτερα γνωστό στο χώρο του μοτοσυκλετισμού, διανύει αισίως το 32ο έτος λειτουργίας της. Σκοπός της δημιουργίας της είναι η οργάνωση της κοινότητας των Ελλήνων ιδιοκτητών Harley Davidson και γενικά η προώθηση της ομαδικότητας, του μοτοσυκλετισμού, του τουρισμού και της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό. Μέσα στους σκοπούς του σωματείου, ιδιαίτερη θέση έχουν η φιλανθρωπική δραστηριότητα και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων του μοτοσυκλετιστή. Η δυναμική του Hellas δεν περιορίζεται στα στενά όρια της χώρας μας. Το Club έγινε από πολύ νωρίς (από το 1993) μέλος της Πανευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Λεσχών Harley Davidson (Federation of Harley Davidson Clubs Europe) που είναι γνωστή με τη λέξη “Federation”. Κορυφαία εκδήλωσή της είναι η Ετήσια Πανευρωπαϊκή Συγκέντρωση Μοτοσυκλετιστών Harley Davidson, γνωστή σε όλη την Ευρώπη με τον τίτλο “SuperRally”. Στην Ελλάδα έχουμε διοργανώσει με τεράστια επιτυχία δύο “Super Rally”, στην Ηγουμενίτσα και στην Πάτρα και ετοιμαζόμαστε για το επόμενο που θα πραγματοποιηθεί στην Ηγουμενίτσα και πάλι το 2023. Το τετραήμερο στην Πάτρα είχε παγκόσμια απήχηση, καθώς κατά τη διάρκειά του σημειώθηκε ένα ρεκόρ Guinness, καθώς 2.404 Harley Davidson σχημάτισαν την μεγαλύτερη καταγεγραμμένη με ακρίβεια παρέλαση και πέρασαν πάνω από την Γέφυρα του Ρίου – Αντιρρίου, προσελκύοντας τα media από την Ελλάδα και το εξωτερικό που ενδιαφέρθηκαν να καλύψουν την μοναδική αυτή στιγμή. Επίσης έχουμε διοργανώσει τρία “President Meeting”, με τα ΔΣ όλων των λεσχών της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας, με απώτερο σκοπό την προώθηση του μοτοσυκλετικού τουρισμού, που αδιαμφισβήτητα ταιριάζει στην Χώρα μας.

Θεωρώ δεν απατώμαι για την αδιάσειστη σχέση μεταξύ της rock και metal μουσικής και της H-D; Νομίζω είσαι πλέον ειδικός να διαψεύσεις ή επιβεβαιώσεις αυτήν την σχέση, όπως την βιώνεις μέσα από τις δραστηριότητές σας.

Δ.Α.: Αποτελεί πραγματικά αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας ενός μοτοσυκλετιστή η μουσική που ακούει. Είναι τρόπος ζωής. Ακόμα και οι άνθρωποι εκτός φάσης δεν μπορούν να φανταστούν έναν υποτιθέμενο ‘’Easy Rider’’…. να ακούει λαϊκά. Η rock μουσική είναι στερεότυπο και όχι λανθασμένα, για έναν αναβατή Harley Davidson. Διασκεδάζουμε αλλά και θρηνούμε με την rock (και τα «παρακλάδια» της), και αυτό αποτελεί γεγονός, τόσο για την λέσχη, όσο και για τα μέλη μας προσωπικά.

Από πού θεωρείς πηγάζει η μοιραία, νομοτελειακή και ισχυρή στο χρόνο αυτή σχέση;

Δ.Α.: Όπως σου προανέφερα, υπάρχει μια στερεοτυπική σχέση μεταξύ της rock και της Harley κουλτούρας. Ουσιαστικά αποτελεί έναν φαύλο κύκλο στη ζωή του κάθε αναβατή, με καταβολές από τις προ-Χολιγουντιανές underground ταινίες, όπως το “Easy Rider”, όπου το soundtrack του έχει απίστευτα «διαμάντια». Το πρώτο βήμα του κάθε πιτσιρικά στα 12, 13, 14 του, είναι η μουσική. Από κει και πέρα ξεκινούν οι εμμονές, τα «κολλήματα», τα οποία τον οδηγούν στο να διαλέξει ή να «ριζώσει» μέσα του, ένας συγκεκριμένος τρόπος ζωής. Αυτό το ρίζωμα δεν φεύγει, ό,τι δουλειά και αν κάνεις, όσες σπουδές και να έχεις… απλά ψάχνει την κατάλληλη αφορμή για να βγει στην επιφάνεια. Έτσι, έχουμε αξιόλογους ανθρώπους, που κάνουν το παιδικό τους όνειρό τους πραγματικότητα, ταξιδεύοντας πάνω σε μία Harley και ακούγοντας πέρα από προκαταλήψεις, τη μουσική που τους εκφράζει…το rock.

Είναι κάποιες από τις “mother-bands” των tribute που συμμετέχουν στο festival που είναι αγαπημένες σου και τί άλλο σε συναρπάζει μουσικά από τον rock και metal ήχο;

Δ.Α.: Όλες είναι αγαπημένες. Από το κλασικό rock έως το «βαρύ μέταλλο»….. Κυριολεκτώ! Ο λόγος είναι πως δεν υπάρχει γάμος ή κηδεία που να μην γιορτάσουμε ή να μην αποχαιρετήσουμε χωρίς να ακουστεί μια αγαπημένη rock μελωδία.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου …. η ποικιλία της rock μουσικής, από το εμβληματικό “Dark side of the moon”, τους Lynyrd Skynyrd (ψάξε να βρεις την υποδοχή που τους κάναμε το 2012 στο Yου Τube), τους ZZ- Top, Iron Maiden, Metallica, AC/DC, Motorhead (που μάλιστα ο πρώτος drummer, Lucas Fox έχει στενό δεσμό με τη λέσχη μας), μέχρι τους δικούς μας Nightstalker, Lord13 και βέβαια τους Planet of Zeus, με συναρπάζει ένα πράγμα. Ότι είναι αυτό που είναι! Αυθεντικός ήχος που χτυπάει το «μέταλλο» στην καρδιά, θυμίζοντάς μας, το παιδί μέσα μας….

Έχετε «στήσει» μία σκηνή και διαθέτετε έναν χώρο, που πιστεύω δεν έχει (τουλάχιστον) να ζηλέψει πολλά από κάποια από τις σκηνές που λαμβάνουν χώρα μουσικά δρώμενα; Για να μην πω ότι υπερέχει σε σχέση με κάποιες. Μίλησέ μας λίγο για την ιδέα που τη «γέννησε» και τους «κόπους» δημιουργίας της.

Δ.Α.: Εγώ θα πω ότι υπερέχει σε σχέση με όλες τις άλλες…. Κάθε ηχείο και κάθε φωτισμός, ακόμα και το πάτωμα, έχει στηθεί από τα χέρια των μελών μας, με ιδιαίτερη φροντίδα, μεράκι αλλά κυρίως με αγάπη, γιατί αυτό που βλέπεις εσύ ως «σκηνή», εμείς το λέμε ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ! Δεν είναι για να περνάνε καλά οι άλλοι…. Είναι για να περνάμε καλά εμείς πρωτίστως…. Και αυτός είναι ο λόγος που στήθηκε μια σκηνή μέσα στο clubhouse.

Γιώργο, σαν μουσικός ο ίδιος και διοργανωτής του festival, πόσο διευκολύνεσαι από ένα stage και χώρο σαν αυτόν του club;

Γ.Δ.: Ο χώρος αλλά και το stage του Harley Davidson Club Hellas, μας διευκολύνει αρκετά. Είναι νομίζω ιδανικός για ένα event σαν το “No Remorse festival” και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα υπόλοιπα live clubs των Αθηνών, και αυτό είναι κοινή αντίληψη των “No Remorse Motorhead Tribute Band” (Βασίλης Κότος, Αλέξης Αλεξίου, Γιώργος Διαμαντής), που το συνδιοργανώνουμε.

Δώδεκα «εκδόσεις» του και πάνω από 10 χρόνια παρουσίας και «ζωής», σημαίνει δεδομένη επιτυχία ώστε να συνεχίζεται. Πώς ξεκίνησε σαν ιδέα και που οφείλεται θεωρείς η διαχρονικότητά του;

Γ.Δ.: Η ιδέα ξεκίνησε από την θέληση μάς να ενώσουμε τα συγκροτήματα που κάνουν tribute στις αγαπημένες τους μπάντες. Από εκεί και πέρα η διαχρονικότητα οφείλεται σίγουρα στην ιδέα αυτή που νομίζω βοηθά όχι μόνο τις tribute bands, αλλά γενικά και τη rock/metal σκηνή στην Ελλάδα, μιας και σε αυτές τις μπάντες συμμετέχουν μουσικοί που έχουν σχήματα διασκευών αλλά και original υλικού. Επίσης έχει παίξει σημαντικό ρόλο η επιμονή μάς να υπάρχει και να πετύχει κάτι τέτοιο, πάντα με την καλύτερη δυνατή οργάνωση, και φυσικά οι μουσικοί και ο κόσμος που το στηρίζουν με την συμμετοχή και παρουσία τους, αντίστοιχα, 10 χρόνια τώρα.

Το line up, από μουσικής απόψεως και κάλυψης εύρους μουσικών ιδιωμάτων της rock/metal μουσικής, φαίνεται «ονειρικό». Πες μας κάποια tips που το κοινό πρέπει να γνωρίζει για κάποιες από αυτές, που θα δει;

Γ.Δ.: Το επίπεδο των συγκροτημάτων που συμμετέχουν στο “No Remorse Festival” είναι πάντα υψηλό. Έτσι και φέτος που γιορτάζουμε τα 10 χρόνια ως φεστιβάλ, έχουμε οκτώ πολύ δυνατά συγκροτήματα, κορυφαία θα έλεγα το καθένα στο είδος του, με άρτιους τεχνικά μουσικούς, που δίνουν όλο τους τον εαυτό για αυτό που κάνουν, με πολύ προσεγμένο ήχο, τα πιο γνωστά κομμάτια από τις μπάντες που κάνουν αφιέρωμα, σε έναν πολύ όμορφο και φιλόξενο χώρο όπως είναι το Harley Davidson Club Hellas, και με τιμή εισιτήριου που σέβεται τον κόσμο και τις ανάγκες της εποχής (12€ με μπύρα και 10€ προπώληση), οπότε δεν πρέπει να λείψει κανείς!

Είσαι μουσικός και ο ίδιος, και μέλος των No Remorse, tribute μπάντας των Motörhead. Φέτος όμως θα συμμετάσχεις με τους Rising Force (Yngwie Malmsteen Tribute Band). «Απαιτητική», από μουσικής και εκτελεστικής απόψεως, η απόδοση του «πρωτοτύπου», δεν είναι; Έχω μία πληροφορία όμως, ότι υπάρχει το “background”.

Γ.Δ.: Οι Rising Force (Yngwie Malmsteen Tribute Band) είναι ένα σχήμα νεοσύστατο, με πολλές απαιτήσεις οι οποίες όμως καλύπτονται πλήρως μιας και αποτελείται από πολύ έμπειρους και πολύ καλούς μουσικούς. Τον Τάσο Βρετάκη (Bass), τον Λευτέρη Τζίτζη (Keyboards), τον «τεράστιο» Mark Cross (Drums), που είναι γνωστός για τις συμμετοχές του σε κορυφαία συγκροτήματα όπως Scorpions, Helloween κ.α., αλλά και τον Αχιλλέα Διαμαντή (Guitar), ο οποίος κέρδισε υποτροφία σε διαγωνισμό κιθαριστικού περιοδικού για να σπουδάσει στην Αμερική, από τον ίδιο τον Malmsteen, που τον άκουσε να παίζει θέματά του στα τέλη της δεκαετίας του ’80, γυρνώντας από εκεί μερικά χρόνια μετά, ως ολοκληρωμένος μουσικός, μια ιστορία που την γνωρίζουν λίγοι!

Άσχετα από την σχέση που περιεγράφηκε εκτενώς νωρίτερα, μεταξύ της H-D και της rock/metal μουσικής, προφανώς και ανεξάρτητες προτιμήσεις σε αυτές, δείχνουν τον δρόμο προς το νούμερο 50, της οδού Αγίας Παρασκευής στο Περιστέρι εκείνο το διήμερο. Η κοινή ανάγκη άλλωστε για επαναφορά στα συναυλιακά δρώμενα, μετά πλέον των δύο ετών, είναι μεγάλη.

Γ.Δ.: Όντως η απουσία των δύο τελευταίων ετών «δείχνει» πιο έντονα τον δρόμο προς το Harley Davidson Club Hellas (Αγ. Παρασκευής 50, Περιστέρι), μιας και ο κόσμος αλλά και εμείς οι μουσικοί, το έχουμε ανάγκη.

Οι τελευταίες γραμμές προς τους αναγνώστες μας, ανήκουν σε εσάς….

Δ.Α.: Σας ευχαριστούμε! Περιμείνουμε εσάς και τους αναγνώστες σας σε ένα δυνατό rock-metal διήμερο, να πιούμε τις μπύρες μας και να περάσουμε καλά….Με την γνωστή φιλοξενία του Hellas.

Γ.Δ.: Σας περιμένουμε λοιπόν όλους την Παρασκευή 20 και το Σάββατο 21 Μαΐου από τις 21.00 και μετά, στο “No Remorse Festival Vol.12”, να γιορτάσουμε τα 10 χρόνια του πρώτου και μοναδικού tribute festival στην Ελλάδα, με τις καλύτερες μπάντες, στον πάντα φιλόξενο και υπέροχο χώρο του Harley Davidson Club Hellas, του οποίου τα μέλη θέλουμε να ευχαριστήσουμε για την υποστήριξη του φεστιβάλ.

Παρασκευή 20 Μαΐου, Metal Night
Rising Force (Yngwie Malmsteen Tribute)
Remaiden (Iron Maiden Tribute)
Too fast for Crüe (Mötley Crüe Tribute)
Rhoads of Revelation (Randy Rhoads/Ozzy Osbourne Tribute)

Σάββατο 21 Μαΐου, Classic Rock Night

Straw hats (Original material)
Nick Sansis Stratosphere (Thin Lizzy Tribute)
Makis Tsigantes & Classic Rock band (Eric Clapton Tribute)
The Λunatics (Pink Floyd Tribute)

Είσοδος 12€ (με μπύρα)
Presale 10€
Doors 21:00 Live 21:30

FB event: https://www.facebook.com/profile.php?id=100045481184206

Φωτογραφίες: OCPpro.Team -Obscura Camera Photo Projects

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 428 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».