MOODY BLUES: Έφυγε από τη ζωή και ο Mike Pinder

NEWS

Ο Mike Pinder, κημπορντίστας και ιδρυτικό μέλος των βρετανικών prog θρύλων Moody Blues, πέθανε σε ηλικία 82 ετών, όπως επιβεβαιώθηκε από την οικογένειά του και τον συμπαίκτη τους στους Moody Blues John Lodge.

Ο Pinder ήταν το τελευταίο επιζών ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος. Ο ντράμερ Graeme Edge πέθανε το 2021, ο τραγουδιστής και φλαουτίστας Ray Thomas πέθανε το 2018, με τον αρχικό κιθαρίστα Denny Laine να πέθανε πέρυσι. Ο Clint Warwick, ο αρχικός μπασίστας, πέθανε το 2004.

Η οικογένειά του ανέφερε σε δήλωση, “Ο Michael Thomas Pinder πέθανε την Τετάρτη, 24 Απριλίου 2024  στο σπίτι του στη Βόρεια Καλιφόρνια, περιτριγυρισμένος από την αφοσιωμένη οικογένειά του. Η οικογένεια του Mike θα ήθελε να μοιραστεί με τους έμπιστους φίλους και τους αφοσιωμένους θαυμαστές του πως έφυγε ειρηνικά. Οι τελευταίες του μέρες ήταν γεμάτες μουσική, περικυκλωμένος από την αγάπη της οικογένειάς του. Ο Mike έζησε τη ζωή του με ένα παιδικό θαύμα, περπατώντας σε μια βαθιά ενδοσκοπική διαδρομή που ένωνε το μυαλό και την καρδιά. Δημιουργούσε τη μουσική του και το μήνυμα που μοιράστηκε με τον κόσμο από αυτό το πνευματικά βασισμένο χώρο, και όπως έλεγε πάντα, “κράτα το κεφάλι σου πάνω από τα σύννεφα, αλλά πάτησε τα πόδια σου στη γη”. Η αυθεντική του ουσία ανύψωσε όλους όσους έμπαιναν μέσα. Η επαφή μαζί του, οι στίχοι, η φιλοσοφία και το όραμά του για την ανθρωπότητα και τη θέση μας στον κόσμο θα αγγίξουν τις επόμενες γενιές”.

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1154 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.