MILLENNIUM: “The Sign Of Evil”

ALBUM

Μόλις δύο μήνες πριν, στο τελευταίο Up The Hammers festival, εμείς οι φίλοι του κλασικού heavy metal/NWOBHM, είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε εν δράσει μία μπάντα που έζησε και ανδρώθηκε μουσικά στα ‘80s. Οι Βρετανοί Millennium μπορεί να έθεσαν τις βάσεις για μια λαμπρή πορεία στο χώρο του NWOBHM με το ομώνυμο ντεμπούτο τους, όμως όπως και πολλές άλλες μπάντες της εποχής δεν είχαν την ανάλογη συνέχεια, αφήνοντας “λειψή” την προσπάθειά τους. 33 χρόνια μετά και με το σαράκι της μουσικής να τους κατατρώει, επέστρεψαν δισκογραφικά με το “Awakening”, ενώ σχεδόν 40 χρόνια μετά το “Millennium”, οι Βρετανοί βετεράνοι του heavy metal δείχνουν να αρπάζουν από τα μαλλιά την δεύτερη ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε και με τον τέταρτο δίσκο τους “The Sign Of Evil”, βάζουν πλώρη για την νέα τους εποχή. Πόση ’80-ίλα μπορείτε να αντέξετε εν έτη 2023; Προσοχή, γιατί το “The Sign Of Evil” είναι ένα “ναρκοπέδιο” old school heavy metal.

Αυτό που χαρακτηρίζει τους Millennium και συνάμα το νέο τους album, είναι ότι ουσιαστικά δεν “έφυγαν” ποτέ από τα ‘80s. Οι Βρετανοί metallers αρνούνται να απαρνηθούν τον κλασικό NWOBHM ήχο με τον οποίο “μεγάλωσαν” μουσικά, και η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται κιόλας να τον απαρνηθούν όταν καταφέρνουν και κυκλοφορούν τέτοιους δίσκους που αναβλύζουν ‘80s καυτό ατσάλι. Από την άλλη, οι βετεράνοι metallers δεν δείχνουν “πρόθυμοι” να προσθέσουν νέα στοιχεία στον ήχο τους, πιο μοντέρνα και πιο “εμπορικά”, ώστε να αγγίξουν και το σημερινό κοινό, όμως αν συνεχίζουν να “βομβαρδίζουν” τους old school οπαδούς με τόσο ποιοτικό κλασικό heavy metal, μάλλον πολύ γρήγορα θα ξεχαστεί το γεγονός ότι δεν παρασύρονται από τις μοντέρνες “σειρήνες”. Αυτό όμως που κάνει την διαφορά με το ντεμπούτο τους και τα ‘80s, είναι ότι το “The Sign Of Evil” ακούγεται πιο ογκώδες, πιο στιβαρό και πιο δεμένο ηχητικά. Οι Millennium δείχνουν ότι θέλουν να συνεχίσουν ηχητικά από εκεί που σταμάτησαν, να τιμήσουν το χώρο στον οποίο ανδρώθηκαν μουσικά και να μην τον “μπασταρδέψουν” με μοντέρνες φόρμες, κρατώντας τον αγνό, αναλλοίωτο από το πέρασμα των χρόνων, με απώτερο ίσως σκοπό να αναδείξουν την γοητεία του κλασικού στη νέα γενιά μεταλλάδων. Το “The Sign Of Evil” είναι σίγουρα ένας δίσκος, που από την κορυφή ως τα νύχια φωνάζει ‘80s heavy metal/NWOBHM και μοιάζει με ένα καλοστημένο “βιβλίο” γεμάτο μνήμες από το χρυσό παρελθόν της σκληρής μουσικής.

Όσον αφορά το συνθετικό κομμάτι, οι Millennium δεν χρειάστηκε να ψάξουν πολύ μακριά ή πολύ βαθιά. Άλλωστε τα “Awakening” και “A New World” δεν είναι και τόσο παλιά, ενώ το ομώνυμο ντεμπούτο τους έρχεται δίπλα σου μόνο με ένα κλικ. Οι Βρετανοί metallers, και σε αυτό το album, δείχνουν να ακολουθούν την πεπατημένη με κλασικά heavy/NWOBHM riff, με άλλοτε μελωδικά και άλλοτε κοφτερά solo και με κομμάτια που μοιάζουν να ξεπηδούν από την χρυσή δεκαετία του heavy metal. Προφανώς και θα βρεις γνωστά riff, από αυτά που έχεις ακούσει από τα μεγαθήρια του χώρου όπως Iron Maiden, Judas Priest, Saxon, Dio/Rainbow όμως σίγουρα θα ξεχωρίσεις την χαρακτηριστική χροιά των Millennium που διέπει συνολικά το δίσκο. Οι αθεόφοβοι δεν πείραξαν ούτε την ατμόσφαιρα του album, διατηρώντας την κοντά στα στάνταρ των ‘80s μόνο που στο “The Sign Of Evil” φαντάζει πλέον πιο γεμάτη, πιο ταιριαστή στο όλο εγχείρημα. Τα δέκα κομμάτια του δίσκου, είτε στιχουργικά είτε μουσικά, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ύμνους των ‘80s, ενώ κάλλιστα θα μπορούσες να τα ξεχωρίσεις από το σωρό των σημερινών heavy metal τραγουδιών. Η μπάντα φαίνεται πλέον πιο σίγουρη, πιο δεμένη και οι ερμηνείες του Mark Duffy είναι παραπάνω από εξαιρετικές αναδεικνύοντας τα δυνατά σημεία του κάθε κομματιού. Είμαι βέβαιος ότι θα αναγνωρίσεις τις Maiden-ικές φόρμες στα “There Is A Devil”, “Thy Kingdom Come” και “Hell On Earth”, την Rainbow/Dio διάθεση στο “Hell Is My Home”, το heavy metal ύφος των Priest στα “Virus” και “No Redemption” και την δυναμική των Saxon στα “The Sign Of Evil” και “Nightmares”. Από την άλλη, σίγουρα θα ξεχωρίσεις τα “There Is A Devil”, “Thy Kingdom Come”, “Hell On Earth”, “No Redemption” και “Nightmares”, ως τα επόμενα heavy metal “αστεράκια” σου που δύσκολα θα ξεκολλήσουν από την playlist σου για αρκετό καιρό. Το “The Sign Of Evil” μπορεί να δώσει στους Millennium εκείνη την χαμένη αίγλη που αναζητούν.

Για να φτάσει το “The Sign Of Evil” να αποτελεί σημείο αναφοράς των Βρετανών metallers, βοήθησε πάρα πολύ και η καλοδουλεμένη παραγωγή. Το album ακούγεται πιο συγκροτημένο, πιο ογκώδες, πιο στιβαρό, η ατμόσφαιρα αλλάζει από κομμάτι σε κομμάτι ώστε να το ολοκληρώνει, ενώ και η αλληλουχία των τραγουδιών είναι τέτοια που σε καθηλώνει και δεν κάνει το δίσκο βαρετό όσο περνά η ώρα. Αυτό που καταφέρνουν οι Millennium στο τέταρτο πόνημα τους, είναι να δημιουργήσουν ένα ώριμο και μεστό album, που θα σου μείνει και δεν θα ξεχαστεί γρήγορα. Και αυτή η ισορροπία κλασικού heavy metal ήχου, διαχρονικών συνθέσεων και συγκροτημένης παραγωγής, είναι το μεγάλο όπλο του “The Sign Of Evil”.

Τελικά το “The Sign Of Evil” δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως το album-σημείο αναφοράς των Millennium. Θες ηχητικά, θες συνθετικά, θες από άποψη παραγωγής, ο νέος δίσκος των Βρετανών θρύλων αγγίζει το άριστα και εδραιώνει την μπάντα στη συνείδηση των old school οπαδών. Μπορεί το “Millennium” να τους έβαλε στο heavy metal χάρτη, το “The Sign Of Evil” όμως είναι το album που αναδεικνύει ολοκληρωμένα την heavy metal ιδέα των Millennium. Εάν ψάχνεις ένα δίσκο που ακουμπάει την τελειότητα των ‘80s, τότε το “The Sign Of Evil” είναι μία πολύ καλή επιλογή. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες στο χώρο του, ίσως να έχει θέση στις λίστες με τα καλύτερα album της χρονιάς. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι πρέπει να βρίσκεται σε κάθε old school δισκοθήκη. Ακούστε το και θα με θυμηθείτε.

Είδος: Heavy Metal/NWOBHM
Δισκογραφική: No Remorse Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 19 Μαΐου 2023

Facebook: https://www.facebook.com/Millenniumheavymetal

Avatar photo
About Άγγελος Χόντζιας 617 Articles
Γεννημένος τη χρυσή δεκαετία του heavy metal, δεν θα μπορούσε να μην τον συγκινήσει ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας. Ξεκινώντας από το ελληνικό ροκ σε μικρή ηλικία, έφτασε να ακολουθήσει οτιδήποτε κλασικό από το rock, hard rock, το heavy metal, το power metal, το epic, το progressive και το doom metal. Τα χόμπι του είναι η μουσική και το ποδόσφαιρο, ενώ τα τελευταία χρόνια υπηρετεί τη μουσική και από τη θέση του αρθρογράφου.