Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως ο Ιρλανδός ανήκει σε εκείνη την προνομιούχο κάστα ερμηνευτών που είχε το προνόμιο να “γεράσει” εύηχα και ανθεκτικά. Λίγο η προικισμένη φύση του, ίσως λίγο περισσότερο η καλή ζωή του και η φροντίδα της φωνής του, οδηγούν σε έναν Robin σχεδόν άφθαρτο, αειθαλή.
Ο Robin υπήρξε πάντα μια ξεχωριστή φωνή στον ευρύτερο χώρο του μελωδικού hard rock. Με την αφετηρία τους στις αρχές των 80’s με τους μάλλον άσημους Grand Prix, εκτιμήθηκε δεόντως όταν βρέθηκε στο στρατόπεδο του μεγάλου Michael Schenker, από το 1986 ως το 1993. Το ειδικό βάρος της παρουσίας του επικυρώθηκε τότε από τη μετονομασία σε McAuley Schenker Group, αλλά εξαργυρώθηκε και σε μια σεβαστή επιτυχία της μπάντας σε πιο mainstream ακροατήρια. Όπως ένα μεγάλο μέρος της δεδομένης σκηνής, πέρασε από πολλά κύματα και τα τελευταία χρόνια δοκιμάζει την τύχη του σε διάφορες μπάντες, συνήθως κάτω από την ομπρέλα της Frontiers. Έχοντας στο πλευρό του την ίδια ομάδα μουσικών με το προηγούμενο προσωπικό του άλμπουμ, “Standing on the Edge” του 2021, ο Ιρλανδός παραμένει σε ασφαλή ύδατα.
Πλαισιωμένος λοιπόν με τους ίδιους Ιταλούς μουσικούς, κατά την προσφιλή τακτική της εταιρείας του, έχοντας επικεφαλής τον συνήθη ύποπτο Alessandro Del Vecchio, που παίζει μπάσο, keyboards και έχει κάνει την παραγωγή, μας δίνει αυτή την πρόσφατη επικύρωση της “Ζωντάνιάς” του. Ο εξαιρετικός κιθαρίστας Andrea Seveso και ο ντράμερ Nicholas Papapicco αποδεικνύονται παραπάνω από επαρκείς για τα δικά του ζητούμενα.
Έντεκα τραγούδια που έχουν αυτή την απόλυτη φύση του δυναμικού hard rock, που ρέπει μάλλον περισσότερο προς την παράδοση παρά το AOR, φροντίζουν να έχουν συχνά μέσα τους και μια πιο ενισχυμένη δόση από ριφ που παραπέμπουν σε κλασικό metal. Η λογική και η τακτική βέβαια είναι, με σημαιοφόρο τις φωνητικές γραμμές και τις ανάλογα δελεαστικές μελωδίες, να κερδηθεί ο ακροατής άμεσα από αυτές. Σε αυτό λοιπόν το σύνολο των συνθέσεων, ο McAuley έχει φροντίσει να διατηρηθεί μια λειτουργική ισορροπία ανάμεσα στα πρωταγωνιστικά του τραγούδια και το υπόλοιπο υλικό, καθώς η διαφορά είναι συνήθως μικρή.
Από το μοντέρνο “Feel like Hell” με το εθιστικό ριφ, το όμορφο mid tempo “Bless me Father”, στο ομότιτλο που ανοίγει εντυπωσιακά το άλμπουμ, και την μπαλάντα “Can’t Go On”, απέναντι στο δυναμικό “Stronger Than Before” και το χαρακτηριστικό “When the Time Has Come”, μοιάζει σαν το πρώτο μέρος του άλμπουμ να έχει μαζέψει περισσότερα όπλα.
Ίσως συγκριτικά με τη δουλειά τους στους Black Swan, να ακούγεται κάπως πιο επαναληπτικός, αλλά είναι καθαρά άλλο ένα άλμπουμ για τους φίλους της σπουδαίας φωνής του Ιρλανδού, που θα περάσουν όμορφα ακολουθώντας την στα νέα τραγούδια, χωρίς να ζοριστούν που θα λείψει η συγκλονιστική εμπειρία.
Ο Robin McAuley είναι σίγουρα Alive, με κάθε ένδειξη αξιοπρέπειας. Ίσως να λείπει μόνο το And Kicking…
Είδος: Hard rock
Εταιρεία: Frontiers Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 17 Φεβρουαρίου 2023
Website: http://www.robinmcauley.com/
Facebook: https://www.facebook.com/RobinMcAuleyRock
