HOLLENTOR: “Escaping Myself”

ALBUM

Η Apopka είναι μια κωμόπολη στο Orange County της Florida. Μια άγνωστη μεταλλική καρδιά χτυπά ζωηρά σε αυτές τις άγνωστες συντεταγμένες, που ακούει στο όνομα, Glen Poland. Οι Hollentor είναι στην πραγματικότητα ένα αποκλειστικά δικό του project, που ενισχύεται σημαντικά από την παρουσία πολύ εκλεκτών φίλων, και ο εμπνευστής του χτυπά με απόλυτη καλλιτεχνική ελευθερία, όταν το νιώθει με όλη την ψυχή του.

Με το ολόφρεσκο “Escaping Myself”, ο Poland επιστρέφει μετά την πρώτη, ομώνυμη απόπειρα του project, του 2017. Έχει γράψει ξανά όλη τη μουσική και τους στίχους, και παίζει τις περισσότερες κιθάρες στο άλμπουμ. Οχτώ τραγούδια αποτελούν το συνολικό μενού του δίσκου, και αυτό είναι άλλη μια ξεκάθαρη ένδειξη της πρόθεση του δημιουργού να διατηρήσει τα δεδομένα σε μια αίσθηση της παλιάς σχολής του κλασικού ήχου, ύφους, χρονικής διάρκειας και γενικής αισθητικής.

Η μεγάλη έκπληξη σε αυτή την μάλλον άγνωστη και περιθωριακή κυκλοφορία είναι τα ονόματα των υπόλοιπων συντελεστών που σιγοντάρουν (όσο μπορεί να συμφιλιωθεί αυτή η λέξη με το ειδικό τους βάρος) την απόπειρα του Poland. Ας αρχίσουμε από τους αδερφούς Drover, δημιουργούς της power metal μπάντας Eidolon, στις αρχές των 90’s. Ο κιθαρίστας Glen Drover, που είχε το πέρασμά του από τον King Diamond, τους Megadeth, και τους Testament, αποτελεί τον πολύτιμο συνεργάτη του καπετάνιου, όντας ο μηχανικός ήχου στο στούντιο και αναλαμβάνοντας τη μίξη και το mastering. Ο αδερφός του, Swan, γνωστός από τη θητεία του στο drum kit των Megadeth, έχει αναλάβει τα τύμπανα, με συνεργάτη σε ένα πολυτελές rhythm section, τον πολύ Rudy Sarzo. Μια από τις περιζήτητες ντίβες της εξάχορδης στα 80’s, ο σπουδαίος George Lynch έχει προσθέσει κάποια leads στα τραγούδια, ενώ στον ερμηνευτικό θρόνο του άλμπουμ κάθεται ο Tim Ripper Owens.

Η μουσική του Poland έχει την προφανή φιλοδοξία και το καταφέρνει εξαιρετικά να αποτελεί τον ορισμό του κλασικού heavy metal. Όλα λειτουργούν και κατευθύνονται σε αυτό τον προορισμό. Το άλμπουμ έχει μια ενιαία αισθητική που δεν αποκλίνει στιγμή, δεν υπάρχουν ακουστικά αποσπάσματα, και μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις. Με τραγούδια που στηρίζονται σε στακάτα ριφ, κυρίως mid tempo ρυθμούς και μια υποβλητική, σκοτεινή διάθεση, οι Hollentor τιμούν το αιώνιο ταξίδι του αρχέγονου metal, προσεγγίζοντας ταυτόχρονα και έναν ήχο που αποφεύγει κάθε υποψία νεωτερισμού. Και τα οχτώ τραγούδια είναι άμεσα, προσιτά, ελκυστικά στο αυτί του κλασικού metal ακροατή, μεταφέροντας αυτή την αίσθηση του οικείου, αλλά έχοντας και μια δύναμη και αγνή έκφραση. Ο Ripper κινείται ταιριαστά στις πιο μεσαίες φωνητικές περιοχές του με νεύρο και τσαμπουκά, απόλυτα κουμπωμένος στο ύφος των τραγουδιών. Μαζί με τα ριφ του Poland, τα εμβόλιμα θέματα του Lynch, που τρυπώνουν να αυξήσουν την ένταση των στιγμών, και σε κάποιες στιγμές τις διπλές φωνητικές γραμμές, συναρμολογείται μια ευπρόσδεκτη χρονομηχανή για κάθε πρόθυμο ταξιδιώτη αυτού του ήχου.

Με τέσσερα τραγούδια βαφτισμένα στη φωτιά, ο δίσκος μπορεί να μην περιέχει τον εξόφθαλμο ύμνο, έχει όμως πολλά ισορροπημένα εθιστικά μεταλλικά δολώματα, και το έμπειρο αυτί του χώρου θα ξεχωρίσει γρήγορα τα στολίδια του, με το “M18 Devour” να με γυρίζει πολύ εύκολα ξανά πάνω του.

Έχουμε αναμφισβήτητα να κάνουμε με μια πράξη νοσταλγίας που αποφεύγει να είναι παρωχημένη γιατί γίνεται με μεράκι, αγάπη, πάθος αλλά και γνώση για το ύφος αυτό. Και φυσικά ενσαρκώνεται από μια dream team, που πολλοί άλλοι θα έβλεπαν μόνο στον ύπνο τους.

Είδος: Heavy Metal
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 9 Μαΐου 2022

Facebook: https://www.facebook.com/HollentorMetal
Youtube: https://www.youtube.com/channel/UC0Mdx4J-DdJgHHbYRbFx9nQ

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1182 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.