Oι Heavy Load ανήκουν αναμφισβήτητα στους μουσικούς μας ήρωες. Αυτούς που σφυρηλάτησαν στα χρόνια της δόξας μουσικούς ύμνους, ικανούς να μας συντροφεύουν δεκαετίες αργότερα. Ως γνώστες της αρχαίας τέχνης έφεραν την τέλεια καταιγίδα στα στερεοφωνικά μας με το εξαιρετικό πρόσφατο album τους ‘Riders of the Ancient Storm’, το οποίο δικαιωματικά κατέκτησε μια θέση στο TOP-20 των συντακτών του περιοδικού για τη χρονιά που μόλις έφυγε. Τα αδέρφια Ragne και Styrbjörn Wahlquist με μεγάλη θέρμη και ευγένεια απαντούν στις ερωτήσεις μας, παραχωρώντας μας μια επικά χειμαρρώδη συνέντευξη που βρίθει από πληροφορίες, ιστορικές αναφορές, μελλοντικά σχέδια αλλά και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Καλή σας απόλαυση!
Καλησπέρα από την Ελλάδα! Έχετε πολλούς χαιρετισμούς από την ομάδα του Soundcheck! Είναι μεγάλη μας τιμή, να σας έχουμε μαζί μας!
Ragne: Η τιμή είναι δική μας. Σας ευχαριστούμε που αφιερώνετε χρόνο για τους Heavy Load.
Συγχαρητήρια για την κυκλοφορία του ‘Riders of the Ancient Storm’. Είναι ένα εξαιρετικό comeback album! Ποια είναι η ανάδραση που έχετε λάβει έως τώρα;
Ragne: Η υποδοχή ήταν φανταστική. Ένας μεγάλος αριθμός κριτικών που έχουμε λάβει, με κάνει να θέλω να χορέψω από χαρά, συγγνώμη, εννοώ φυσικά να κάνω headbang από χαρά. Θα ήθελα επίσης να προσφέρω ένα μεγάλο κέρας γεμάτο από αφρισμένο υδρόμελο σε όσους αφιέρωσαν χρόνο για να ακούσουν τη δουλειά μας. Ευχαριστώ. Επιπλέον, ήμασταν το νούμερο ένα στη λίστα των album βινυλίων με τις μεγαλύτερες πωλήσεις την 46η εβδομάδα στη Σουηδία, και πρέπει να πω ότι ήταν κάτι απροσδόκητο και απολύτως φανταστικό.
Styrbjörn: Η υποδοχή ήταν πολλές φορές εξαιρετική και μας συγκίνησε βαθιά.
Το ‘Riders of the Ancient Storm’ κυκλοφόρησε 40 χρόνια μετά το ‘Stronger Than Evil’, και η αλήθεια είναι ότι στέκεται στο ίδιο ύψος με αυτό το album. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε. Αλήθεια πως τα καταφέρατε;
Ragne: Η σύντομη απάντηση είναι ότι το κάναμε με τον ίδιο τρόπο που κάναμε πάντα. Παίξαμε με όλη μας την καρδιά και δώσαμε σε κάθε τραγούδι τον χρόνο και την αγάπη που νιώθαμε ότι χρειαζόταν. Μια διαφορά είναι ότι πλέον έχουμε περισσότερη εμπειρία να δουλεύουμε στο studio. Στα δύο προηγούμενα Thunderload studio, δουλέψαμε με μεγάλο αριθμό διαφορετικών συγκροτημάτων / καλλιτεχνών κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1980 και του 1990. Το βρήκα απίστευτα ικανοποιητικό και μας οδήγησε στο να γνωρίζουμε καλύτερα πώς να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, τόσο μουσικά όσο και στο θέμα της ηχογράφησης. Μια κάπως μεγαλύτερη απάντηση: Είναι σημαντικό ότι ο Styrbjörn παίζει ακριβώς στα ίδια τύμπανα με τότε, και κατάφερα να αποκαταστήσω τους δύο παλιούς μου ενισχυτές Marshall 50 watt. Στα αυτιά μου, δεν υπάρχει τίποτα που να ακούγεται σαν αυτά. Πλήρης ένταση σε όλα χωρίς κάποιο πλαίσιο, είναι ο δικός μου τρόπος για τον ήχο μου. Παίζω τις ίδιες κιθάρες όπως πριν, αλλά έχω προσθέσει τη δική μου κιθάρα τη Wahlgaard. Αυτή είναι που χρησιμοποιώ στα τραγούδια «Slave No More» και «Raven Is Calling». Τα μικρόφωνα της είναι χειροποίητα σύμφωνα με τα ίδια πρότυπα που έχουν τα δύο παλιά μου μικρόφωνα Gibson Paf. Ο συνδυασμός αυτών των μικροφώνων της κιθάρας και του παλιού ενισχυτή Marshall των 50 watt, είναι αυτό που προτιμώ. Αυτό συνέβαινε πάντα. Θέλαμε επίσης να το κάνουμε, όπως το κάναμε στις ηχογραφήσεις των album τη δεκαετία του 1980, δηλαδή να δουλέψουμε σε ένα αναλογικό studio. Επιπλέον, θέλαμε καλλιτεχνική ελευθερία. Από τη δεκαετία του 1970 και μέχρι την πλημμύρα του δεύτερου studio μας, την Πρωτοχρονιά του 2001, οι Heavy Load είχαν το δικό τους studio. Αρχικά ήταν ένας χώρος προβών που με τον καιρό εξελίχθηκε σε studio. Αργότερα μετακομίσαμε στη Solna όπου φτιάξαμε ένα μεγαλύτερο studio, το δεύτερο κατά σειρά. Aυτά τα studio, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν το σπίτι των Heavy Load. Τώρα χρειαζόμασταν πλέον ένα νέο σπίτι. Σε μια μονοκατοικία ιδιοκτησίας μου, δημιουργήσαμε ένα studio που είναι πλήρως εξοπλισμένο με αναλογικό εξοπλισμό. Έχουμε ένα μείκτη 40 καναλιών από τη δεκαετία του ’70 με φανταστικό ήχο, ένα μαγνητόφωνο 32 καναλιών σε κασέτα 2″ αλλά και μια κασέτα 24 καναλιών σε 2″. Στη συνέχεια μιξάρουμε σε ταινία ¼” και το master προκύπτει από αυτή τη μείξη. Ταυτόχρονα, έχουμε ένα πλήρως ανεπτυγμένο ψηφιακό σύστημα που χρησιμοποιούμε όταν γράφουμε τα τραγούδια μας και κάνουμε demo από αυτά. Τέλος, τα ηχογραφούμε εξολοκλήρου σε μαγνητόφωνο 32 καναλιών. Διαθέτουμε πραγματικά μικρόφωνα λυχνιών παλαιότερων μοντέλων για τα φωνητικά, ακουστική κιθάρα και μικρόφωνα δωματίου για τα τύμπανα. Το δωμάτιο των τυμπάνων δεν έχει υγρασία και είναι κατασκευασμένο με ξύλο για να δώσει ένα ζεστό, φυσικό και ακουστικό χρωματισμό στον ήχο των τυμπάνων. Ο οποίος ήχος γίνεται ‘ευάερος’, μεγαλειώδης και δυναμικός. Απαιτεί βέβαια έναν μουσικό που να μπορεί να χειριστεί και να εκμεταλλευτεί τον ήχο, έναν μουσικό δυναμικό στον τρόπο που παίζει το όργανο. Ο Styrbjörn έχει όλες αυτές τις ικανότητες. Το ίδιο κάνουμε και με την ηλεκτρική κιθάρα. Το ηχείο βρίσκεται σε ένα ευάερο δωμάτιο που συντονίζεται με τους τόνους. Αποφεύγουμε τα δωμάτια με υγρασία. Ρωτάω τον εαυτό μου «Ποιος μπαίνει στην ντουλάπα να τραγουδήσει και να παίξει;», «Όχι, όλοι θέλουν να τραγουδήσουν στο μπάνιο». Η κατασκευή του νέου studio πήρε πολύ χρόνο, αλλά το κάναμε όπως το θέλαμε. Εδώ ηχογραφήθηκε το ‘Riders of the Ancient Storm’, παρόλο που κάποια τραγούδια είναι εν μέρει ηχογραφημένα στο παλιό studio. Tο «Walhalla Warriors» ηχογραφήθηκε και μιξαρίστηκε στο Thundlerload Studio το οποίο καταστράφηκε από την πλημμύρα στη Solna.
Είναι όλο το υλικό του ‘Riders of the Ancient Storm’ καινούριο ή υπάρχουν ιδέες από το παρελθόν;
Ragne: Το μεγαλύτερο μέρος του προέρχεται από την περίοδο 2016-2023, αλλά ταυτόχρονα, υπάρχουν πράγματα από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Ορισμένα στοιχεία στο «Angel Dark» προέρχονται από ένα τραγούδι που παίζαμε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με το όνομα «Heavenly Sky». Το «Walhalla Warriors» παίχτηκε εν μέρει το 1987, αν θυμάμαι καλά. Τα έγχορδα σε αυτό αποδίδονται από ένα κουαρτέτο εγχόρδων που ηχογραφήσαμε δύο φορές, έτσι είναι σαν ένα διπλό κουαρτέτο. Είναι το μόνο τραγούδι που έχει αληθινά έγχορδα. Τα πιο πρόσφατα τραγούδια που γράψαμε είναι τα «We Rock the World», «Raven Is Calling» και «Slave No More».
Πραγματικά απόλαυσα τον ήχο αυτού του album. Ποιες άλλες μεθόδους και εξοπλισμό χρησιμοποιήσατε για να το καταφέρετε;
Ragne: Είναι τόσο υπέροχο που σου αρέσει ο ήχος. Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα ηχητικό τοπίο με βάθος, πλάτος και διαφάνεια. Θα πρέπει να ακούγεται ότι παίζουν άνθρωποι και τι ακριβώς παίζουν. Νομίζω ότι έχουμε φτάσει πολύ κοντά σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Προσωπικά, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το αποτέλεσμα της συμπίεσης της στερεοφωνικής εικόνας περισσότερο από ότι πρέπει. Εάν η μίξη είναι καλά ισορροπημένη, ίσως είναι καλύτερα να μην συμπιέσετε καθόλου τη στερεοφωνική εικόνα. Το μειονέκτημα της μη συμπίεσης της στερεοφωνικής εικόνας είναι ότι το επίπεδο της μουσικής μπορεί να γίνει αντιληπτό ως χαμηλότερο. Φυσικά, ο πλήρης όγκος στο βινύλιο είναι πλήρης όγκος ανεξάρτητα από τη συμπίεση ή όχι. Αλλά με ισχυρή συμπίεση, υπάρχει περισσότερη ενέργεια όπως το σπρώξιμο ενός τοίχου, και αυτό μπορεί να είναι συναρπαστικό. Κάποιος μπορεί να πει ότι με αυτό τον τρόπο όλα γίνονται πιο δυνατά από όλα τα υπόλοιπα. Το τίμημα είναι ότι το ηχητικό τοπίο χάνει βάθος, πλάτος και διαφάνεια — αυτό που θέλουμε δηλαδή. Όσον αφορά τον εξοπλισμό, ισχύουν όλα όσα ανέφερα προηγουμένως.
Styrbjörn: Όταν ακούω πολλά από τα πρόσφατα album, απογοητεύομαι πολύ από το γεγονός ότι δεν μπορείτε να ακούσετε τα μεμονωμένα όργανα λόγω της συμπίεσης. Τα όργανα είναι συχνά ένας τοίχος θολής ενέργειας το μόνο πράγμα που μπορείτε να ακούσετε σωστά είναι τα φωνητικά. Επιπλέον, όλα είναι λίγο πολύ ηχογραφημένα σε μονοφωνικό. Μερικές φορές δεν μπορείτε να ακούσετε καθόλου τα πιατίνια των drums. Ίσως ο drummer ξέχασε να τα φέρει στο studio. Συχνά το ταμπούρο ακούγεται σαν κουβάς από πλαστικό. Ίσως ξέχασε επίσης να φέρει και τα ταμπούρα του.
Ξέρω ότι υπάρχει διασύνδεση μεταξύ των στίχων και της νουβέλας “Wahlgaard Saga”, η οποία έχει γραφτεί από τον Ragne. Αυτή η ιδέα μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα! Ragne, μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα περισσότερο για το κυρίως θέμα και τη συγγραφική διαδικασία αυτού του βιβλίου;
Ragne: Προς το παρόν, έχω γράψει τρία μέρη περίπου 700 σελίδων το καθένα. Ορισμένοι ειδικοί του κλάδου λένε ότι ο αριθμός των σελίδων σε κάθε μέρος είναι πάρα πολλές και μου πρότειναν να χωρίσω κάθε βιβλίο σε δύο μέρη. Επομένως, η πρώτη έκδοση καλύπτει τις αρχικές 300 σελίδες του πρώτου βιβλίου. Σχετικά με την ιστορία: Για όσους έζησαν σε ένα παρελθόν τόσο μακρινό που δεν γνωρίζουμε τα ονόματά τους, οι διαδρομές ήταν οι ίδιες και παραμένουν τόσο επίκαιρες όσο θα είναι αύριο. Χθες, σήμερα και αύριο, όλα είναι ίδια στον κύκλο της ζωής. Αρκετά από τα τραγούδια στο ‘Riders of the Ancient Storm’ απεικονίζουν σκηνές που διαδραματίζονται στο ‘Wahlgaard Saga’. Τα «Walhalla Warriors», «Raven is Calling», «Angel Dark» και «Sail Away» κάνουν ακριβώς αυτό. Ταυτόχρονα, βλέπω συνδέσεις με παλαιότερα τραγούδια όπως «The Guitar is My Sword», «Stronger than Evil», «Roar of the North» και «Sons of the Northern Light». Εκ των υστέρων, είναι σαφές σε εμένα ότι μεγάλο μέρος της μουσικής μας φέρει το ίδιο μήνυμα με το ‘Wahlgaard Saga’. Ήδη από νωρίς, το ενδιαφέρον μου για την ιστορία και τους πολιτισμούς πιθανότατα είχε σημαντικό αντίκτυπο σε όσα έγραψα τόσο στη μουσική όσο και στους στίχους. Το ‘Wahlgaard Saga’ έχει ένα βαθύτερο νόημα από τον πιο εμφανή αγώνα για την αναζήτηση μιας χαμένης αδελφής. Η αναζήτηση της χαμένης αδερφής είναι το κύριο νήμα και μου αρέσει η ιδέα μιας οικογένειας που ενώνεται σε μια κοινή «αναζήτηση» και ό,τι συνεπάγεται σε ταξίδια και συναντήσεις με ξένες δυνάμεις και πολιτισμούς. Δεν θέλω να εμβαθύνω περισσότερο, αλλά ας αφήσουμε τον αναγνώστη να ανακαλύψει το βαθύτερο νόημα με τον καιρό. Ωστόσο, μπορώ να πω ότι έχω μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία γενικά και ιδιαίτερα για τη ζωή των Βίκινγκς. Έχουμε πολλά να μάθουμε από την ιστορία. Την εποχή που ζούμε τώρα, όπου βλέπουμε τον πλανήτη Γη, τον κόσμο, ως κάτι που υπάρχει για να το εκμεταλλευόμαστε χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη όλα όσα περιλαμβάνει ο κόσμος, τη βιώνω ως ανισόρροπη. Η ανθρωπότητα είναι μέρος του συνόλου. Συνολικά, εννοώ οτιδήποτε περιλαμβάνει τον πλανήτη Γη. Υπάρχουμε χάρη σε οτιδήποτε άλλο μας περιβάλλει. Ζούμε όμως σαν να υπάρχει μόνο για χάρη μας. Το πώς μπορούμε να ζούμε σε ισορροπία με τη φύση της οποίας είμαστε μέρος και ταυτόχρονα να έχουμε συνεχή ανάπτυξη, είναι ένα άκρως επίκαιρο ερώτημα. Δεν έχω την απάντηση. Ίσως η απάντηση να βρεθεί στην ιστορία μας. Από αυτή μαθαίνουμε τα λάθη που έχουν κάνει οι προηγούμενοι πολιτισμοί. Στο εξώφυλλο του βιβλίου το έχω διατυπώσει ως εξής: Τέσσερα αδέρφια κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βρουν την απαχθείσα αδερφή τους. Οι μάχες, οι συγκρούσεις και οι συναντήσεις με το άγνωστο οδηγούν στο να μην μένει κανείς ίδιος όταν το ταξίδι τελειώνει. Ίσως η αγάπη να περιμένει στο επόμενο λιμάνι, ή ίσως κάτι στην πιο κρυφή γωνιά της ψυχής περιμένει να ξυπνήσει. Μπορεί το μονοπάτι προς την ευτυχία να περιμένει τους γενναίους ή μήπως είναι μια απεριόριστη οργή μανίας που περιμένει — στην οποία τσεκούρια και σπαθιά τραγουδούν το τραγούδι του metal. Το δάσος, οι θάλασσες και τα όντα τους, άνθρωποι και ζώα, υπάρχουν σε μια αλληλεπίδραση που οδηγεί στο θάνατο για κάποιους και στη βαθύτερη φιλία για άλλους. Η αιματοχυσία, τα όργια και η χειραγώγηση είναι για κάποιους ο δρόμος προς την εξουσία, προς μια ευτυχία που εξαφανίζει τα πάντα. Για άλλους, ο δρόμος προς την ευτυχία βρίσκεται στο να πλέεις στον ωκεανό της ζωής με αυτούς που αγαπάς και να έχεις την αντοχή να είσαι πιο δυνατός από το κακό — να έχεις το θάρρος να αντιμετωπίσεις το σκοτάδι που κατοικεί βαθιά στις πιο εσωτερικές εσοχές της ψυχής και στη συνέχεια ανοιχτή την καρδιά σου σε μια νέα αυγή.
Ήσασταν από τους πρώτους που ασχοληθήκατε με την ιστορία της χώρας σας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εξώφυλλο του ‘Death Or Glory’ όπου ο Βίκινγκ πολεμιστής μάχεται απέναντι σε μια πολική αρκούδα, και φυσικά αρκετοί από τους στίχους σας. Πολλοί σας θεωρούν τους γεννήτορες του ‘Viking metal’. Πως νιώθετε σχετικά μ’ αυτό;
Ragne: Θα άφηνα σε άλλους για να κρίνουν την πιθανή συμβολή των Heavy Load στο Viking Metal. Αν με οποιονδήποτε τρόπο έχουμε συμβάλει σε ένα συγκεκριμένο στυλ μουσικής ή αλλιώς, προφανώς με κάνει πολύ χαρούμενο. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος συγκροτημάτων, μουσικών και συνθετών — όλοι συνεισφέρουν και επηρεάζουν ο ένας τον άλλον περισσότερο ή λιγότερο. Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι είναι δύσκολο να αποδοθεί ένα συγκεκριμένο είδος, στυλ ή θεματολογία σε οποιοδήποτε συγκεκριμένο άτομο ή ομάδα. Ανεξάρτητα από αυτό, δημιουργούμε τη μουσική μας όπως κάνουμε πάντα, με όλη μας την καρδιά και με τρόπο που σημαίνει ότι υπερασπιζόμαστε αυτό που κάνουμε. Μόνο τότε αποκτά νόημα. Όταν νιώθουμε ότι «τώρα είναι καλά», ότι εγώ ο ίδιος συγκινούμαι από αυτό που κάνουμε, υπάρχει πιθανότητα οι άλλοι να εκτιμήσουν αυτό που κάνουμε, έτσι σκέφτομαι τη μουσική και τους στίχους για τους Heavy Load.
Styrbjörn: Γράψαμε τραγούδια και στίχους εμπνευσμένα από τους Βίκινγκς πολλά χρόνια πριν ηχογραφήσουμε το «Son of the Northern Light» που εμπεριέχεται στο πρώτο μας album ‘Full Speed at High Level’ (1978). Από τότε που ήμασταν παιδιά, η επιρροή των Βίκινγκ ήταν πολύ ισχυρή για εμάς. Με τους ανθρώπους του παρελθόντος μοιραζόμαστε τις αιώνιες ανθρώπινες προκλήσεις και τη μοίρα του να έχεις εκδιωχθεί στην ύπαρξη χωρίς να το έχεις ζητήσει. Αυτό το ισχυρό αίσθημα σύνδεσης είναι ιδιαίτερα εμφανές στο τραγούδι μας «Roar of the North» στο ‘Stronger than Evil’ (1983).
Κατά την άποψη μου είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζουμε το παρελθόν μας και να αναφερόμαστε σ’ αυτό. Πολύ φοβάμαι όμως ότι η νέα εποχή που ανατέλλει, αυτή της τεχνολογίας της ‘Τεχνητής Νοημοσύνης (Α.Ι.)’, θα καταστήσει την παραπάνω άποψη ξεπερασμένη. Τι πιστεύετε για όλα τα παραπάνω;
Ragne: Σε κάποιο βαθμό, νομίζω ότι έχεις δίκιο. Όμως, είμαι πεπεισμένος ότι μόνο οι άνθρωποι μπορούν να αγγίξουν αληθινά τους άλλους ανθρώπους. Όταν δηλαδή παίζει ή τραγουδάει κάποιος, προκύπτει κάτι μοναδικό και είναι διαφορετικό κάθε φορά που αποδίδεται κάτι. Σε μια συναυλία, υπάρχει μια αλληλεπίδραση με το κοινό που επηρεάζει την παράσταση. Είναι σαν μια ανταλλαγή συναισθημάτων όπου η μουσική και οι στίχοι, η ίδια η παράσταση, είναι το αποτέλεσμα αυτής της αλληλεπίδρασης. Στην πραγματικότητα, είναι κάτι ακόμη περισσότερο. Η συναυλία δημιουργείται μαζί με το κοινό. Πιστεύω ότι ένα μηχάνημα δεν μπορεί να αντικαταστήσει έναν άνθρωπο στη δημιουργία ή την απόδοση «πραγματικής» μουσικής. Ακόμα και όταν ακούτε μουσική, εννοώ σε ένα μέσο, όπως το βινύλιο ή το CD, υπάρχει ένα παρόμοιο «φαινόμενο» ή λειτουργία. Το μήνυμα της μουσικής και των στίχων προκύπτει στη συνάντηση με τον ακροατή. Η τέχνη υπάρχει σε ένα επίπεδο όπου όλοι συναντιόμαστε σε έναν κόσμο που ασχολείται με τις εσωτερικές μας εμπειρίες. Κάποιες από αυτές τις συναντήσεις είναι πολύ ελκυστικές. Η μουσική, πιστεύω, έχει την ικανότητα να αγγίζει την εσωτερική συναισθηματική ζωή κάποιου όσο τίποτα άλλο. Αυτό ακριβώς είναι που την κάνει τόσο φανταστικά υπέροχη. Στη συνάντηση της τέχνης με τον ακροατή / παρατηρητή προκύπτει κάτι που μπορεί να αγγίξει. Στη συνάντηση, το περιεχόμενο αποκτά νέο νόημα και ο ακροατής είναι συνδημιουργός αυτού του νοήματος. Χωρίς αυτή τη συνάντηση, τίποτα δεν έχει νόημα. Επομένως, οι ακροατές μας έχουν βασικό ρόλο στη δημιουργία μας. Χωρίς το κοινό οι Heavy Load δεν είναι τίποτα. Τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς από το να δημιουργεί με ειλικρίνεια στίχους και μουσική από καρδιάς και να εννοεί πραγματικά αυτό που κάνει; Κάθε λέξη και νότα, κάθε παύση και κάθε ρυθμός είναι εκεί γιατί σημαίνουν κάτι. Πιστεύω ότι μια μηχανή δεν μπορεί να αντικαταστήσει έναν άνθρωπο σε αυτή τη δημιουργία και την απόδοση. Δεν με ενδιαφέρει να δημιουργώ και να παίζω μουσική μόνο και μόνο για να παίζω, αλλά για μένα είναι σημαντικό οτιδήποτε κάνουμε να σημαίνει πραγματικά κάτι για μένα. Διαφορετικά, θα προτιμούσα να κάνω κάτι άλλο, κάτι όπου νιώθω μια πραγματική αίσθηση σκοπού με όλη μου την καρδιά. Αλλά σε όλη μου τη ζωή, η καρδιά μου χτυπούσε για τους στίχους και τη μουσική. Παραδωμένος σε αυτό που κάνουμε μαζί στους Heavy Load. Η προσέγγισή μου μπορεί να φαίνεται υπερβολική σε κάποιους, αλλά έτσι θα είναι. Δεν ξέρω άλλο τρόπο να βρω χαρά και αγάπη σε αυτό που κάνω. Έτσι το κάναμε πάντα, και υποθέτω ότι έτσι κάνουν όλοι. Όλοι, εκτός από ένα AI, μπορεί ένα AI σύστημα να βρει νόημα σε αυτό που κάνει; Αν ο αποστολέας δεν «εννοεί» τίποτα, αποτελεί αυτό τελικά τέχνη; Αν μια γάτα περπατάει στα πλήκτρα του πιάνου, έχουμε ένα όργανο που βγάζει ήχο, αλλά δεν είναι τέχνη, ούτε μουσική, κατά τη γνώμη μου. Όταν οι άνθρωποι χτυπούν τα πόδια τους για να ακολουθήσουν έναν συγκεκριμένο ρυθμό, αυτό είναι μουσική. Αν τα άλογα ή οι άνθρωποι τρέχουν στο ίδιο έδαφος το ποδοβολητό τους δεν είναι μουσική, εκτός αν οι άνθρωποι εννοούν ως μουσική αυτό το ποδοβολητό. Μπορούν το άλογο και η γάτα να έχουν ως σκοπό τη δημιουργία μουσικής; Πολύ αμφιβάλλω. Ακόμη λιγότερο μπορεί ένα AI σύστημα να δημιουργήσει αυτό που θεωρώ εγώ ως μουσική. Μπορεί να ακούγεται σαν μουσική, αλλά δεν είναι το ίδιο. Τότε παραμένει το ερώτημα ποια λειτουργία πρέπει να υπηρετήσει η μουσική; Εάν υποτίθεται ότι είναι κάτι που ηχεί στο παρασκήνιο αλλά δεν ακούγεται πραγματικά, τότε πιστεύω ότι η μουσική που δημιουργείται από κάποιο AI σύστημα μπορεί να καλύψει αυτήν την ανάγκη. Είναι ακόμη και για να αναρωτηθεί κανείς: Γιατί ένας καλλιτέχνης πρέπει να χύνει την ψυχή του σε ένα έργο που στη συνέχεια αντιμετωπίζεται ως κάτι που ακούγεται στο παρασκήνιο; Από την άλλη πλευρά, η μουσική που δημιουργείται από AI είναι εδώ για πολύ καιρό. Εννοώ ότι όλα τα μουσικά προγράμματα που δημιουργούν drum beats και μουσικές λούπες από δεδομένες συγχορδίες / αρμονίες λειτουργούν ήδη ως AI μουσική. Μεγάλο μέρος της μουσικής που ακούμε σήμερα δημιουργείται εξ ολοκλήρου σε υπολογιστές όπου η φωνή είναι ακόμα «πραγματική» προς το παρόν. Αλλά ευτυχώς είναι ακόμα οι άνθρωποι που κάνουν ενεργές επιλογές και καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα. Την ημέρα που αυτές οι επιλογές θα γίνουν από την τεχνητή νοημοσύνη, θα είναι η ημέρα που θα έχουμε εγκαταλείψει αυτό που θεωρώ «πραγματική» μουσική».
Styrbjörn: Η μουσική και κάθε μορφής τέχνη, είναι η επικοινωνία σε βαθύ συναισθηματικό επίπεδο μεταξύ των ανθρώπων. Αυτή είναι μια επικοινωνία μεταξύ των βαθιών συναισθημάτων των συνθετών / ερμηνευτών και των συναισθημάτων αυτών που ακούνε τη μουσική. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: Η μουσική είναι επίσης βαθιά επικοινωνία μεταξύ των περισσότερο ή λιγότερο ασυνείδητων συναισθημάτων του συνθέτη / εκτελεστή και της συνείδησης και της διάνοιας του συνθέτη / εκτελεστή. Έτσι, οι υπολογιστές δεν μπορούν να δημιουργήσουν μουσική ή άλλες μορφές τέχνης. Μπορούν μόνο να μιμηθούν τη μουσική και τις άλλες μορφές τέχνης.
Ποιος ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίο το συγκρότημα διαλύθηκε πίσω στα ’80s;
Styrbjörn: Στην πραγματικότητα, οι Heavy Load δεν διαλύθηκαν ποτέ. Ο Ragne και εγώ που ξεκινήσαμε τους Heavy Load δεν είπαμε ποτέ ότι θα διαλύσουμε το συγκρότημα. Αντίθετα, πάντα είχαμε την άποψη ότι κάποια μέρα θα επιστρέψουμε. Μεταξύ του 1985 και της πλημμύρας του δεύτερου studio μας τον Ιανουάριο του 2001, συνθέσαμε και ηχογραφήσαμε πολλά τραγούδια με στόχο την επιστροφή στο μέλλον. Το φθινόπωρο του 1985, μετά την επιτυχημένη καλοκαιρινή μας περιοδεία, ο Eddy (Malm) έφυγε γιατί ήθελε να παίξει πιο εμπορική μουσική και να δοκιμάσει τα δικά του φτερά. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, ο νέος μας μπασίστας Andreas Fritz έφυγε για παρόμοιους λόγους. Νόμιζαν ότι το δικό μου μουσικό στυλ και του Ragne δεν ήταν αρκετά εμπορικό, αλλά πολύ σκληρό και βαρύ.
Ragne: Μετά το 1985, ο Eddy Malm άφησε το συγκρότημα και περίπου την ίδια περίοδο έφυγε και ο Andreas Fritz. Ένα χρόνο πριν, ο Torbjörn Ragnesjö είχε παρατήσει το μπάσο. Με τον Styrbjörn γράψαμε νέα τραγούδια και αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε με τον κιθαρίστα Patrik Karlsson και τον μπασίστα Paul Grey. Δεν καταφέραμε ποτέ να το εξελίξουμε σε κάτι απτό, γιατί οι Heavy Load έχασαν το μουσικό τους σπίτι και θέλαμε να φτιάξουμε ένα νέο studio. Χρειάστηκε περισσότερο από ένα χρόνο για να χτιστεί το νέο studio. Όταν ολοκληρώθηκε, υπήρχε ένας τεράστιος αριθμός συγκροτημάτων που ήθελαν να ηχογραφήσουν στο νέο μας Thunderload Studio. Ήταν, φυσικά διασκεδαστικό, τιμητικό και διαδραστικό. Τόσο ο Styrbjörn όσο και εγώ μάθαμε πολλά από όλα τα χρόνια που δουλέψαμε με άλλους μουσικούς. Ήταν την περίοδο από το 1989 μέχρι το 2000. Αυτά τα χρόνια, γράψαμε νέο υλικό και πειραματιστήκαμε πολύ με τον τρόπο ηχογράφησης και απόδοσης της μουσικής. Αυτό περιλάμβανε μικρόφωνα, μίξη και άλλες τεχνικές, αλλά ακόμη περισσότερο, πώς μπορούσαμε να συνδυάσουμε διαφορετικούς ήχους και να αναπτύξουμε τη μουσική μας. Ταυτόχρονα, είχαμε πάντα μια ισχυρή αίσθηση του τι αντιπροσωπεύουν οι Heavy Load, ώστε να μπούμε σε μια μουσική περιπέτεια με το ίδιο πλαίσιο. Νομίζω ότι αυτό αντικατοπτρίζεται στο ‘Riders of the Ancient Storm’ και ίσως ακόμη περισσότερο στο επόμενο μας album για το οποίο έχουμε ήδη μερικά τραγούδια έτοιμα. Τη συνέχεια του ‘Riders of the Ancient Storm’.
Και ποιο ήταν το βασικό κίνητρο για να επιστρέψετε;
Ragne: Δεν υπήρχε εναλλακτική. Η υποδοχή που είχαμε στις τρεις συναυλίες του 2018, ακόμη και σε κάποιες εκδηλώσεις πριν από αυτές, ήταν μεγαλειώδης. Θα το παρομοίαζα με ένα ξύπνημα, ή με το άνοιγμα της πόρτας στο εσώτερο μας είναι. Της ψυχής, θα έλεγα σε προσωπικό επίπεδο. Ήταν απλά ασταμάτητο, και η κύρια κινητήρια δύναμη ήταν το κοινό, οι οπαδοί, πολύ απλά.
Styrbjörn: Το σημείο καμπής ήταν όταν εγώ και ο Eddy προσκληθήκαμε στο festival Up The Hammers στην Αθήνα από τον Μανώλη Καραζέρη, προκειμένου να λάβουμε το Μετάλλιο Τιμής του festival. Συγκινήθηκα πολύ από την υποδοχή των θαυμαστών μας στο festival — ήταν κάτι εξωπραγματικό. Όταν επέστρεψα στη Σουηδία, είπα στον Ragne για την εμπειρία μου και νιώσαμε ότι δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε άλλο. Η μουσική είναι ένα επικίνδυνο ναρκωτικό για εμάς αφού κάνει όλα τα άλλα στη ζωή να φαίνονται αναχρονιστικά. Τώρα επιστρέψαμε – είμαστε πάλι ο εαυτός μας.
Οι συναυλίες της επιστροφής σας και οι συναυλίες που ακολούθησαν… Περιμένατε τόσο μεγάλη ζήτηση για τις εμφανίσεις σας και επιπλέον τέτοιες αντιδράσεις του κοινού σε αυτές;
Ragne: Δεν περίμενα αυτή την υποδοχή. Αυτό που ένιωσα ήταν αγάπη και ευφορία.
Πως έγινε η πρώτη επαφή με την ελληνική δισκογραφική εταιρεία ‘No Remorse Records’? Να περιμένουμε περισσότερα πράγματα στο μέλλον από αυτή τη συνεργασία?
Styrbjörn: Η επαφή μας με το No Remorse ήταν πάντα πολύ εμπνευσμένη. Ο Χρήστος είναι ένας πολύ ειλικρινής και παθιασμένος άνθρωπος. Επενδύει όλη του την καρδιά στη δουλειά του. Θα υπάρξουν περισσότερα πράγματα από τη συνεργασία μας
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Υπάρχει περίπτωση να σας δούμε ξανά επί σκηνής στην Ελλάδα;
Ragne: Είμαι πεπεισμένος ότι θα παίξουμε στην Ελλάδα. Έτσι πρέπει να γίνει. Αγαπώ το ελληνικό κοινό. Θα ανεβούμε ξανά στη σκηνή το 2024. Μια είδηση για πρωτοσέλιδο, είναι η εμφάνιση μας στο Keep it True στις 26 Απριλίου. Γίνεται λόγος να έρθουμε στην Αθήνα, αλλά τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν μπορώ να σας δώσω λεπτομέρειες. Μαγεία, ναι, έτσι θα περιέγραφα αυτό που βιώνω στη συνάντηση με το κοινό.
Ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη! Ο επίλογος σας ανήκει.
Ragne: Γιώργο, σε ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις σου, που δείχνουν γνήσιο ενδιαφέρον για τη μουσική, για το Heavy Metal και για το τι κάνουμε ως Heavy Load.
Styrbjörn: Ελπίζω να σε συναντήσουμε σύντομα. Πιθανότατα αυτό θα γίνει στο πλαίσιο των συναυλιών που θέλουμε να κάνουμε στην Ελλάδα. Σε ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον σου, γι’ αυτό που κάνουμε.
