ENEMY INSIDE: Νέο video single για το τραγούδι “Fuck That Party (feat. Zak Tell)”

ΝΕΑ

Οι Enemy Inside ανυπομονούσαν για τους εορτασμούς του Halloween της επόμενης εβδομάδας, έτσι προχώρησαν και κυκλοφόρησαν το τρομακτικό νέο τους σινγλε, “Fuck That Party”. Το τραγούδι είναι ένας ύμνος για πάρτι υψηλής ενέργειας, και συνοδεύεται από το αντίστοιχο video.

Η μίξη και το master του έγινε για άλλη μια φορά από τον Christoph Wieczorek των Annisokay (Sawdust Recordings). Αλλά μην ξεγελιέστε από την αισιόδοξη ατμόσφαιρα του – οι στίχοι βυθίζονται σε πιο εύθραυστα συναισθήματα κάτω από την επιφάνεια. Για να κάνουν τα πράγματα ακόμα πιο συναρπαστικά, οι Enemy Inside συνεργάστηκαν με κανέναν άλλον από τον Zak Tell, frontman των Clawfinger, προσθέτοντας ένα επιπλέον επίπεδο διαφημιστικής εκστρατείας στο πρώτο τους Halloween bash με το “Fuck That Party”.

Δείτε το video:

Το συγκρότημα αναφέρει: “Το “Fuck That Party” με τον Zak Tell από τους Clawfinger συνδυάζει το nu και το σύγχρονο metal. Το τραγούδι για πάρτι με θέμα το Halloween έρχεται με ένα διασκεδαστικό βίντεο αλλά ένα βαθύ νόημα. Έχει να κάνει με το να γερνάς και να κοιτάς πίσω με νοσταλγία τους περασμένους καιρούς. Είναι μια υπενθύμιση ότι η ζωή είναι μικρή, γι’ αυτό απολαύστε κάθε στιγμή της ζωής σας ανεξάρτητα από το τι σκέφτονται οι άλλοι και γεμίστε την με πράγματα που σας κάνουν ευτυχισμένους!”

Το βίντεο δημιουργήθηκε από τον πιστό σύντροφο του γκρουπ Jonas Sommer. Βασίζεται σε μια ιδέα και μια ιστορία γραμμένη από τη δημιουργική frontwoman Nastassja Giulia και οδηγεί τους φίλους τους στην αίθουσα τρόμου του ίδιου του συγκροτήματος.

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1160 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.