DEAD POET SOCIETY: Κυκλοφόρησαν νέο single

NEWS

Το κουαρτέτο από το Λος Άντζελες, Dead Poet Society, θα κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ τους, με τον τίτλο “Fission”, στις 26 Ιανουαρίου μέσω της Spinefarm. To συγκρότημα μόλις μοιράστηκε το τραγούδι “My Condition”. Σχολιάζοντας το κομμάτι, ο frontman Jack Underkofler λέει: “Αυτό το τραγούδι χρειάστηκε χρόνια για να γραφτεί και είναι ένα από τα αγαπημένα μας. Έχει να κάνει με το να γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν έχει σημασία, οπότε μπορεί ο καθένας να προτιμά αυτό που του φέρνει πληρότητα και να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει.”

Ακούστε το τραγούδι:

Οι DPS ανακοίνωσαν επίσης λεπτομέρειες για μια αποκλειστική εμφάνιση παρουσίασης του άλμπουμ. Έτσι, το “Rock Night Out” παρουσιάζει τους “Dead Poet Society: The Fission Album Release Experience”, με χορηγία της Spinefarm Records, που έχει προγραμματιστεί για τις 24 Ιανουαρίου στο Λος Άντζελες στο Pico Union Project. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να μείνουν συντονισμένοι στα social media του συγκροτήματος για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το ειδικό σόου.

Tracklist του “Fission”:

“- 5:29:45”

“Running In Circles”   

“Hurt”

“How Could I Love You?”

“I hope you hate me.”   

“UTO”   

“Tipping Point”   

“LA Queen”   

“Hard To Be God”   

“81 Tonnes”   

“My Condition”   

“KOET”   

“Black and Gold”

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 904 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.