BLACK SABBATH: Και με δικηγόρους στο στούντιο το 1975

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 28 ΙΟΥΛΙΟΥ

Black Sabbath

Το “Sabotage” είναι το έκτο στούντιο άλμπουμ των θεών του Birmingham, Black Sabbath, που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1975 από τη Vertigo. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στη διάρκεια μιας σοβαρής δικαστικής διαμάχης με τον πρώην μάνατζερ του συγκροτήματος Patrick Meehan. Το άγχος που προέκυψε από τα συνεχιζόμενα νομικά προβλήματα του συγκροτήματος επηρέασε αισθητά και τη διαδικασία ηχογράφησης, εμπνέοντας τον τίτλο του άλμπουμ. Ήταν συμπαραγωγή του κιθαρίστα Tony Iommi και του Mike Butcher.

Οι Black Sabbath ξεκίνησαν να δουλεύουν για το έκτο τους άλμπουμ τον Φεβρουάριο του 1975, και πάλι στην Αγγλία στα Morgan Studios στο Willesden του Λονδίνου. Ο τίτλος Sabotage επιλέχθηκε όπως ήδη αναφέρθηκε, επειδή το συγκρότημα μήνυσε εκείνη την περίοδο τον πρώην μάνατζέρ τους και ένιωθε ότι “υποβαλλόταν σε δοκιμασίες σε όλη τη διαδρομή και δεχόταν χτυπήματα από όλες τις πλευρές”, σύμφωνα με τον Iommi. “Ήταν ίσως το μόνο άλμπουμ που έγινε ποτέ με δικηγόρους στο στούντιο”, είπε ο ντράμερ Bill Ward. Ο Iommi θεωρεί υπεύθυνα αυτά τα νομικά προβλήματα για τον θυμωμένο, πιο βαρύ ήχο του άλμπουμ. Την εποχή του “Sabbath Bloody Sabbath” ανακάλυψαν πως τους έκλεβε το μάνατζμεντ και η δισκογραφική εταιρεία. Κατέληξαν, τις ώρες που δεν βρίσκονταν στη σκηνή ή στο στούντιο, να τρέχουν σε δικηγορικά γραφεία, προσπαθώντας να απελευθερωθούν από συμβόλαια. Προσπαθούσαν να ηχογραφήσουν το άλμπουμ στο στούντιο και υπέγραφαν ταυτόχρονα συνεχώς ένορκες δηλώσεις. Ένιωθαν έντονα πως όλη αυτή η διαδικασία υπονομευόταν εντελώς από όλους αυτούς τους ανθρώπους με ένα διαρκές σαμποτάζ.

Ο Iommi θυμάται: “θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να γίνουμε πιο τεχνικοί, χρησιμοποιώντας ορχήστρες και οτιδήποτε άλλο, αλλά δεν το θέλαμε πραγματικά. Ρίξαμε μια ματιά στον εαυτό μας και θέλαμε να κάνουμε ένα rock άλμπουμ , το “Sabbath Bloody Sabbath” δεν ήταν ένα rock άλμπουμ, πραγματικά.”  Οι ηχογραφήσεις συνήθως συνεχίζονταν και μετά τα μεσάνυχτα, και ο Iommi δούλευε πολύ σκληρά με τον συμπαραγωγό του συγκροτήματος, Mike Butcher, ξοδεύοντας πολύ χρόνο δουλεύοντας τους ήχους της κιθάρας του. Ο Bill, επίσης, πειραματιζόταν με τα ντραμς, προτιμώντας ιδιαίτερα το εφέ του ‘backward cymbal’.” Ο Ozzy Osbourne, ωστόσο, απογοητεύτηκε με τον χρόνο που χρειάζονταν για να ηχογραφήσουν τα άλμπουμ των Black Sabbath, γράφοντας χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του: “Το “Sabotage” μας πήρε περίπου τέσσερις χιλιάδες χρόνια”…

1951– Γεννιέται ο Gregg Giuffria,  Αμερικανός rock μουσικός και επιχειρηματίας. Ήταν ο κημπορντίστας των συγκροτημάτων AOR, Angel,  House of Lords και Giuffria.

1954– Γεννιέται ο  Steve J. Morse, Αμερικανός κιθαρίστας, πιο γνωστός ως ο ιδρυτής των Dixie Dregs και βασικός κιθαρίστας των Deep Purple από το 1994 έως το 2022. Ο Morse είχε επίσης μια επιτυχημένη σόλο καριέρα και ήταν για λίγο μέλος του γκρουπ Kansas στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Αργότερα, έγινε μέλος του supergroup  Flying Colors.

1969– Γεννιέται ο Michael Amott, Σουηδός κιθαρίστας, ιδρυτικό μέλος των metal συγκροτημάτων Arch Enemy, Spiritual Beggars και Carnage, καθώς και πρώην μέλος των Carcass. Είναι ο μεγαλύτερος αδερφός του Christopher Amott. Μερικές σημαντικές επιρροές στη μουσική του ήταν οι Tony Iommi, Michael Schenker, Uli Jon Roth και Dave Mustaine.

1979– Το “Down to Earth” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ των μύθων του hard rock,  Rainbow. Είναι το τελευταίο τους άλμπουμ με τον ντράμερ Cozy Powell και το μοναδικό τους άλμπουμ με τον τραγουδιστή Graham Bonnet. Κυκλοφόρησε από την Polydor, περιέχει το πρώτο επιτυχημένο single των Rainbow “Since You Been Gone”, σηματοδοτώντας μια πιο εμπορική κατεύθυνση του ήχου του συγκροτήματος, μια απόφαση του Blackmore που προκάλεσε άλλωστε και την αποχώρηση του Ronnie James Dio.

Οι ηχογραφήσεις του “Down to Earth” ξεκίνησαν στο σπίτι του Ritchie Blackmore στο Connecticut τον Δεκέμβριο του 1978. Μέχρι τότε, είχε ήδη διώξει τόσο τον μπασίστα Bob Daisley όσο και τον κημπορντίστα David Stone, λίγο μετά την αποχώρηση του Ronnie James Dio από το συγκρότημα. Ο Blackmore είχε ήδη στρατολογήσει τον παλιό του συμπαίκτη στους Deep Purple Roger Glover σαν παραγωγό, και άρχισε να κάνει οντισιόν σε μουσικούς για τις κενές θέσεις στο συγκρότημα, ενώ η σύνθεση των τραγουδιών προχώρησε με τους Blackmore, Cozy Powell και τον μουσικό  Clive Chaman στο μπάσο.

Μέχρι το τέλος του 1978, ο Blackmore είχε προσλάβει τον κημπορντίστα Don Airey, μια πρόταση από τον Powell. Ο αρχικά παραγωγός Glover κατέληξε να παίζει μπάσο στο άλμπουμ και έγραψε τους στίχους για όλα τα τραγούδια. Ενώ οι ακροάσεις για τον νέο τραγουδιστή προχωρούσαν, ο Glover εντόπισε τον πρώην τραγουδιστή των Marbles, Graham Bonnet, ο οποίος πέρασε από οντισιόν στη Γαλλία και προσλήφθηκε αμέσως.

Κατά τη διάρκεια της σύνθεσης των τραγουδιών, ο Bonnet έγραψε όλες τις φωνητικές του μελωδίες, αν και τα credits δεν του αποδόθηκαν. Τα φωνητικά του ηχογραφήθηκαν αργότερα στα Kingdom Sound Studios στο Long Island, όταν ολοκληρώθηκαν όλες οι άλλες ηχογραφήσεις. Το “Down to Earth” είναι το μόνο άλμπουμ των Rainbow στο οποίο συμμετέχει ο Bonnet, αν και ήταν ακόμα μέλος του συγκροτήματος όταν άρχισε να γράφεται  το “Difficult to Cure”.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1147 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.