Ήταν πριν περίπου 8 χρόνια, στις αρχές του 2016, όταν οι Αυστραλοί Tarot από το Hobart της Τασμανίας, “ξεκλείδωναν” εκείνον τον μαγικό “κόσμο” του ‘70s hard/prog rock με το ντεμπούτο τους “Reflections”. Η αρχή είχε ήδη γίνει από το 2011 με την ίδρυση της μπάντας, όμως το “Reflections” ήταν η απτή δισκογραφική “πραγματικότητα” της παράτολμης μουσικής ιδέας των Αυστραλών, να αγγίξουν τις hard/prog rock “κορυφές” μιας άλλης εποχής. Τα χρόνια πέρασαν, οι Tarot φαίνεται ότι εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο αυτήν την μακρά “απουσία” τους από την δισκογραφία και με το “Glimpse Of The Dawn” “φωνάζουν” και πάλι “παρών”, “ξεδιαλύνοντας” όλες τις “απορίες” μας γύρω από το μουσικό “φαινόμενο” τους. Το δεύτερο album της μπάντας, μοιάζει πλέον με μία ξεκάθαρη, “ολοκληρωμένη” μουσική “πρόταση”, που οι “ρίζες” της απλώνονται στην εποχή “άνθισης” του hard/prog rock.
Έχοντας πάρει μια πρώτη “γεύση” από το “Reflections” και ακούγοντας το “Glimpse Of The Dawn”, αυτό που σου μένει σαν πρώτη εκτίμηση είναι ότι οι Tarot δείχνουν να έχουν “μεγαλώσει” ηχητικά. Είναι δεδομένο ότι η ηχητική προσέγγιση του ντεμπούτου τους ήταν πιο “ατμοσφαιρική”, ίσως και με μία μεγαλύτερη prog “δόση”, όμως το “Glimpse Of The Dawn” τους βρίσκει πιο “συμπαγείς” ηχητικά, με μία ώριμη αρμονία μεταξύ των hard και progressive καταβολών τους και σίγουρα πιο heavy, πιο “ογκώδεις” στο τελικό αποτέλεσμα. Όσο “αφήνεσαι” στην μουσική πανδαισία του δεύτερου δίσκου των Αυστραλών, αρχίζεις να κατανοείς ακόμη περισσότερο την ταχεία “ωρίμανση” του “πρωτογενούς” hard/prog rock ήχου τους σε σημείο που να “πιάνει” τα επίπεδα της “ολοκλήρωσης” του (αν δεν τα έχει “πιάσει” ήδη), ενώ οι ίδιοι σου “επιτρέπουν” να αντιληφθείς τις “ρίζες” των επιρροών τους στο “πρόσωπο” κάποιων hard/prog rock “θεοτήτων” των “70s, όπως οι Uriah Heep, οι Deep Purple και οι Rainbow. Ναι, καλά ακούσατε, οι Tarot “τολμούν” να αγγίξουν ηχητικά τα αξεπέραστα έπη των μεγαθηρίων του είδους, αλλά με σύνεση, σεβασμό και δέος ανάλογα της “περίστασης” και του “διακυβεύματος”. Άλλωστε, είναι της πάσει γνωστό, ότι με ό,τι ασχολούνται οι Αυστραλοί, το κάνουν με τέτοιο τρόπο που κάθε φορά “αγγίζουν” την κορυφή (βλέπε AC/DC, Parkway Drive, Airbourne, Pegazus, The Answer κ.α.). Οι Tarot του “Glimpse Of The Dawn” φαίνεται ότι εκμεταλλεύτηκαν άριστα τον άπλετο χρόνο που είχαν στην διάθεσή τους, δεν “βιάστηκαν” ούτε “υπερέβαλαν” εαυτόν ηχητικά και συνθετικά απλά για να κυκλοφορήσουν το album, αλλά μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο, δούλεψαν και “έχτισαν” έναν αξιομνημόνευτο hard/prog rock δίσκο, που καταφέρνει να “φωτίζει” τις ‘70s “ρίζες” του. Οι Αυστραλοί δεν “πειραματίζονται”, δεν “βλέπουν” τους εαυτούς τους ως “αρχαιοκάπηλους”, ούτε ως “παρασιτογόνους οργανισμούς” που “ζούνε” από την δόξα των άλλων, αλλά περισσότερο μοιάζουν με μουσικούς που σέβονται και τιμούν το “παρελθόν” τους και θέλουν από την μεριά τους να αντιπροσφέρουν το καλύτερο που δύνανται στο μουσικό χώρο που τους “βοήθησε” και τόσο αγαπούν και υπηρετούν. Το “Glimpse Of The Dawn” τουλάχιστον ηχητικά, είναι ένα album που “αγγίζει” δύσκολα “ηχοτόπια”, όπως δεν το έχουμε συναντήσει να συμβαίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ανοίγοντάς μας εκείνη την “πόρτα” του μυαλού, που η αλήθεια είναι την είχαμε κάπου “ξεχασμένη”.
Αυτό που πραγματικά σε συνεπαίρνει στο νέο δίσκο, είναι η απαράμιλλη συνθετική έμπνευση των Αυστραλών. Οι Tarot φαίνεται ότι “στόχευσαν” σε “πλούσιες” και ουσιαστικές συνθέσεις, που θα μπορούσαν να “κουβαλήσουν” την hard/prog rock μουσική ιδέα τους και να μην “χαθούν” μέσα στην σπουδαιότητά της, αλλά να αποτελούν τον “φάρο” της προς το σωστό “μονοπάτι” και το “Glimpse Of The Dawn” δείχνει “γεμάτο” από τέτοιες. Υπάρχουν στιγμές που τα πλήκτρα αποτελούν την “αιχμή του δόρατος” για τους Αυστραλούς, ενώ από την άλλη διακρίνεις την κιθαριστική δεινότητα και το “χτίσιμο” μίας σύνθεσης με γερά “θεμέλια”, όταν αναλαμβάνουν “δράση” τα riff και τα solo. Από τις πρώτες κιόλας νότες του ομώνυμου “Glimpse Of The Dawn”, οι Tarot έχουν ως “προτεραιότητα” να σε “μυήσουν” στον ‘70s hard/prog rock “κόσμο” τους, αλλά σε μία πιο heavy προσέγγιση, με πιο “συμπαγείς” συνθέσεις. Εδώ μοιάζουν να έχουν αφήσει στην άκρη τον ατμοσφαιρικό “παράγοντα” και έχουν δημιουργήσει πιο “γήινες”, πιο “άμεσες” συνθέσεις, που “στοχεύουν” στην “αθανασία” μέσα από τα “θνητά” ελαττώματά τους. Στο ακουστικό “The Harrier”, μάλλον θα βρεις εκείνο το ατμοσφαιρικό “μέσο” που μπορεί να ενώσει την “θεϊκή” και “θνητή” διάσταση του “Glimpse Of The Dawn”, ενώ στα “The Vagabond’s Return”, “Dreamer In The Dark” και “Heavy Weighs The Crown” πιάνεις τον εαυτό σου να νοσταλγεί εκείνες τις hard/progressive και συνάμα επικές rock μεγαλειώδεις στιγμές των Uriah Heep, Deep Purple, Rainbow και των υπόλοιπων μεγαθηρίων των ‘70s. Τι μας μένει; Η τετράδα στην αρχή, όπου κυριαρχεί η αρμονία μεταξύ του ατμοσφαιρικού “παρελθόντος” της μπάντας και του “νέου” πιο στιβαρού hard/prog rock “παρόντος” (και γιατί όχι και μέλλοντος). Ξεχωρίζει η αλά Deep Purple προσέγγιση του “Leshy’s Warning” και το Uriah Heep ύφος του “Echoes Through Time”, ενώ οι ερμηνείες των “Glimpse Of The Dawn” και “The Winding Road” είναι άκρως απολαυστικές και με εξαιρετικό feeling. Και αφού μιλάμε για συναίσθημα, το “Glimpse Of The Dawn” καταφέρνει με έναν μοναδικό τρόπο, να συγκεντρώσει και να συγκρατήσει όλο εκείνο το ‘70s hard rock feeling των Tarot, όπου στο πάτημα του play “εκρήγνυται” και αφήνει “αποκαίδια”. Δύσκολο να αγνοήσεις την αυθεντική συνθετική “μαγεία” των Αυστραλών, με το πέρας των ακροάσεων. Μοιάζει σχεδόν βέβαιο, ότι αργά ή γρήγορα θα “γυρίσεις” εκ νέου στο “Glimpse Of The Dawn”, για να απολαύσεις τον “άσπιλο” hard/prog rock συνθετικό χαρακτήρα του.
Το δεύτερο δισκογραφικό βήμα των Tarot, μοιάζει με ένα καλοδουλεμένο και ουσιαστικό “άλμα” προς την hard/prog rock “ονείρωξη” της μπάντας. Οι Αυστραλοί εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα 8 χρόνια από το ντεμπούτο τους, δημιουργώντας ένα album ατόφιου και μοναδικού ‘70s hard/prog rock “χαρακτήρα”. Το “Glimpse Of The Dawn” μοιάζει πιο “γήινο” και πιο “συμπαγές” από τον προκάτοχό του ηχητικά, ενώ η συνθετική του ποιότητα μάλλον αγγίζει την “εξωγήινη” διάσταση. Το σίγουρο είναι, ότι οι Tarot δημιούργησαν έναν μεγαλειώδες hard/prog rock δίσκο, από αυτούς που στα ‘70s “πληρούσαν” ενώ στην εποχή μας ξεχωρίζουν σαν την “μύγα μέσα στο γάλα” και εμφανίζονται σε “έλλειψη”. Η τρομερή έμπνευση και η συνέπεια στην μουσική ιδέα τους, κάνει τους Αυστραλούς το πιο hot όνομα αυτήν την στιγμή στον χώρο τους. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς στο hard/prog rock, είναι βέβαιο ότι θα ενθουσιάσει τους λάτρεις του προοδευτικού ήχου και τους “ρομαντικούς” old school οπαδούς. Απλά ακούστε το και θα με θυμηθείτε.
Είδος: Hard Rock/Heavy Metal
Δισκογραφική: Cruz Del Sur Music
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 12 Απριλίου 2024
Facebook
Bandcamp
