BLACK COUNTRY COMMUNION: Βγαίνει τον Ιούνιο το πέμπτο άλμπουμ τους

NEWS

Οι Black Country Communion, το supergroup με τον θρυλικό τραγουδιστή/μπασίστα Glenn Hughes (Deep Purple, Black Sabbath) κιθαρίστα Joe Bonamassa, τον ντράμερ Jason Bonham (Led Zeppelin) και τον keyboardist Derek Sherinian (Dream Theater), θα κυκλοφορήσει το πολυαναμενόμενο πέμπτο άλμπουμ τον Ιούνιο.

Το χρονοδιάγραμμα για την άφιξη του πρώτου LP του σχήματος μετά από επτά χρόνια αποκαλύφθηκε από τον Eddie Trunk, ο οποίος μοιράστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι πέρασε “λίγο χρόνο” το απόγευμα της Παρασκευής (26 Ιανουαρίου) στο Los Angeles γυρίζοντας μια συνέντευξη για την προώθηση του άλμπουμ. Ο Trunk πρόσθεσε στην ανάρτησή του: “Είχα την ευκαιρία να τους ακούσω να παίζουν ζωντανά σήμερα και άκουσα το άλμπουμ. Killer 100% πραγματικό live kick ass rock! Μου άρεσαν αυτοί οι τύποι από την πρώτη μέρα.”

Κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου του “Trunk Nation With Eddie Trunk” του SiriusXM τον Αύγουστο του 2023, ο Hughes εμφανίστηκε και δήλωσε σχετικά με τη μουσική διεύθυνση του νέου υλικού: “Ακούγεται σαν Black Country Communion. Δεν υπάρχουν πάρα πολλές στροφές, δεν συμβαίνει τίποτα που να είναι περίεργα διαφορετικό. Ακολουθήσαμε την ατμόσφαιρα από τα πρώτα τέσσερα άλμπουμ, επομένως είναι μια επέκταση, αλλά είναι πραγματικά μια εξέλιξη, αν μπορείτε να την πείτε εξέλιξη. Όλοι παίζουν από το πετσί τους. Η ατμόσφαιρα στο γκρουπ δεν ήταν ποτέ τόσο φιλική και διασκεδαστική. Είναι μια πραγματικά, πραγματικά υπέροχη ατμόσφαιρα στο συγκρότημα. Και περάσαμε υπέροχα στα Sunset Sound Studio στο Χόλιγουντ. Και ανυπομονώ να το ακούσετε.”

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 904 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.