OPIUM DOOM CULT: “Seer – Serpent – Sorrow”

ALBUM

Οι Opium Doom Cult είναι ένα τρίο από το Cincinnati του Ohio που λατρεύει τον Bukowski, τον αυτοσχεδιασμό και την πένθιμη θλίψη. Μου συστήθηκαν μουσικά πριν περίπου τρία χρόνια, όταν δηλαδή κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “Tremors To Signal The End”. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή, ήμουν επιφυλακτικός λόγω της καταγωγής και του ονόματός τους, περιμένοντας να ακούσω μαστουρωμένο, ψυχεδελικό, σλατζαριστό doom. Ευτυχώς για μένα όμως, το περιεχόμενο και η ουσία των ODC βρίσκεται σε πολύ πιο σκοτεινές γωνίες της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η δεύτερη τους κατάθεση “Seer – Serpent – Sorrow” πηγάζει από την ίδια λογική αυτοσχεδιασμού θεμάτων που λειτούργησε πάρα πολύ καλά και στο ντεμπούτο. Το 50λεπτο album χωρίζεται σε τρία μόλις τραγούδια, σε αυτά του τρίπτυχου του τίτλου του, με μέσο όρο διάρκειας 17 λεπτά το κάθε ένα. Ο κάθε αυτοσχεδιασμός, ο κάθε τίτλος, το κάθε “S” χαράζει το δικό του ταξίδι και έχει τη δική του δυναμική – με κοινό παρονομαστή την αέναη θλίψη, το βασικότερο συστατικό του funeral doom σε κάθε καθρέπτισμα και παραμόρφωση του ύφους στο είδος του.

Αυτό που με τράβηξε αρχικά στους ODC και συνεχίζει να το κάνει πανηγυρικά στο “Seer – Serpent – Sorrow”, είναι η ατμόσφαιρα των συνθέσεων, που παντρεύει πολλά αγαπημένα ακούσματα, ακόμα και αν δεν είναι εμφανείς οι επιρροές τους στην μουσική των Scotty Simpson (τύμπανα), Allen Scott II (κιθάρες, μπάσο, samples) και Rinaldo Yulfo III (πλήκτρα). Η funeral doom κατεύθυνση είναι η απολύτως ατμοσφαρική/ονειρική/εφιαλτική, αυτή που παραπέμπει περισσότερο στην “καθαρή” αίσθηση των Γάλλων Remembrance και όχι στην “βρωμιά” και την μυρωδιά του χώματος των Thergothon. Όμως το κινηματογραφικό και ambient στοιχείο είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό εδώ, φέρνοντάς μου στο μυαλό καλλιτέχνες όπως τους Godspeed You! Black Emperor, Mono, αλλά και την αισθητική εταιρειών όπως η Domino και την post-rock παλέτα της.

Μέσα από τα μάτια του “Seer” που ανοίγει το album, το ηχητικό ταξίδι φαντάζει σκληρό και τραχύ, ειδικά με τα growls του guest τραγουδιστή Matt Chapman. Το τοπίο αλλάζει σε πιο μελωδικό, αλλά εξίσου θλιβερό και γεμάτο απόγνωση, με μια ελαφριά κίνηση προς το ambient μέσα στη διάρκεια του, ακριβώς όπως έρπουσα πορεία του “Serpent”. Στο τέλος, αποτελειώνει την διαδρομή η αίσθηση της αφόρητης μελαγχολίας, το κύριο συστατικό αυτού του ήχου, το απόλυτο συναίσθημα, το “Sorrow”.

Αν και τελικά, με τέτοιες δισκάρες, οι Opium Doom Cult μόνο χαρά και ενθουσιασμό μπορούν να προκαλέσουν στους λάτρεις των τόσο πικρών και ταυτόχρονα τόσο νοσταλγικών και γνώριμων αισθήσεων και συναισθημάτων.

Είδος: Funeral doom metal
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 22 Δεκεμβρίου 2022 (digital) / 2 Ιανουαρίου 2023 (physical)

Official Facebook page: https://www.facebook.com/opiumdoomcult
Official Bandcamp page: https://opiumdoomcult.bandcamp.com

Avatar photo
About Σπύρος Χονδρογιάννης 59 Articles
Γεννημένος στην Αθήνα την χρονιά που οι Rush κυκλοφόρησαν δύο albums, αλλά και που ο Alice Cooper μας καλωσόρισε στον εφιάλτη του, δεν πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να λατρέψει τους Sabbath του Dio και του Tony Martin, τους Fates Warning και τους Sanctuary, τους Candlemass και τους Crimson Glory. 15 χρόνια μετά, τον συνεπήρε η ποίηση των The Mission, Fields Of The Nephilim, And Also The Trees και Nosferatu, ενώ ο απόλυτος συνδυασμός μελωδίας και μαυρίλας του συστήθηκε με φρέσκους, τότε, ήχους των Paradise Lost, My Dying Bride, Anathema, Elend και Katatonia. Ολοκληρώθηκε μόλις ανακάλυψε την μαγεία του David Bowie, του Scott Walker, του Neil Hannon και του Jarvis Cocker αλλά και του J-Rock/Visual Kei πολύχρωμου κόσμου πριν πατήσει τα πρώτα -άντα του. ‘Οταν δεν ασχολείται με τα εξαναγκαστικά βιοποριστικά που ποσώς τον ενδιαφέρουν, κρατάει τα drum sticks του και νιώθει λίγο σαν τους ήρωες του, Neil Peart και Mark Zonder, ενώ ο υπόλοιπος ελεύθερος χρόνος του είναι και πάλι μουσική, μουσική, μουσική - και κινηματογράφος, καθώς τον σπούδασε, όπως και videogaming, γιατί το ιδανικό μέρος να ζει κανείς είναι ξεκάθαρα το Silent Hill, όλοι το ξέρουν αυτό.