SPIRITWORLD: “Deathwestern”

ALBUM

Στο λυκόφως του 2022, κι ενώ το γιορτινό mood επιτάσσει συνήθως πιο χαλαρούς ρυθμούς (και μουσικές) πέφτουν στην αντίληψή μου οι Αμερικανοί SpiritWorld και το δεύτερό τους album με τίτλο “Deathwestern”. Πιθανόν να έχεις ακούσει την έκφραση “η περιέργεια σκότωσε τη γάτα”. Ε, λοιπόν αυτό ακριβώς συνέβη και σε εμένα μετά την ακρόαση του συγκεκριμένου album.

Και θα εξηγήσω αμέσως τι ακριβώς εννοώ. Βλέποντας αυτό το western εξώφυλλο με το δαιμονικό καουμπόι και την υπόλοιπη evil αισθητική, κάτι με ώθησε να πατήσω το play για να ακούσω περί τίνος πρόκειται, αν και φανταζόμουν πως ο ήχος θα “κινείται” προς αυτή τη southern κατεύθυνση. Οι πρώτες νότες του instrumental intro “Mojave Bloodlust” επιβεβαίωσαν την αρχική μου εκτίμηση, καθώς η μουσική (θύμισε έντονα Clutch) με “βρήκε” να περιπλανιέμαι στην έρημο της Νεβάδα προτού να μπει το ομώνυμο “Deathwestern” και…καταλάβω ότι με πάτησε “τρένο”. Όντας ανυποψίαστος, δεν ήμουν έτοιμος για τον thrash/harcore “όλεθρο” που θα ακολουθούσε. Το υλικό του “Deathwestern” (έτσι προσδιορίζουν και οι ίδιοι τη μουσική τους) “ξεχειλίζει” “ωμά” thrash riffs, άκρως πωρωτικά breakdowns, death ‘n roll αισθητική και πλεόνασμα “αγενέστατου” hardcore attitude, από εκείνο που, η αλήθεια είναι, μας έχει λείψει τα τελευταία χρόνια.

Ποιος θα φανταζόταν ότι αυτοί εδώ οι καουμπόηδες (έτσι εμφανίζονται και στα live) όσο αστείοι κι αν σου φαίνονται, δεν αστειεύονται καθόλου; Παίρνοντας τα καλύτερα σημεία από το riffing των Slayer και το crossover στυλ των Power Trip, σε πιάνουν από τα μούτρα και σε “σέρνουν” επί 35 λεπτά πίσω από το άλογο. Άκου το “Relic of Damnation” και λάβε κι εσύ μέρος στο “try not to headbang” challenge στο οποίο σε υποβάλλει το κομμάτι. Νιώσε τη thrash “ορμή” των “Purafied in Violence” και “Ulcer” να σε “τραβάνε” σα “δίνη” σε ένα ατομικό circle pit. Γίνε μέλος της “χυδαίας” “Committee of Buzzards” για να θυμηθείς τι γινόταν στα υπόγεια hardcore “μακελέματα” στις αρχές των 00s. Μεγάλο μέρος σε αυτό το “ξεβίδωμα’ αυχένα παίζουν και τα φωνητικά του Stu Folsom. Άκρως φωνακλάς (όπως πρέπει δηλαδή) και συνάμα εκφραστικός για το συγκεκριμένο στυλ, “φτύνει” κατάμουτρα τους κατά βάση αντιθρησκευτικούς στίχους. Απλά πράγματα. Δαίμονες καταφθάνουν στη Δύση και “πετσοκόβουν” με συνοπτικές διαδικασίες το “ποίμνιο”, ιστορία η οποία μεταφέρεται και σε μερικά από τα video, θυμίζοντας b-movies τρόμου για όσους αρέσκονται σε αχαλίνωτες splatter-ιές.

Το φωνητικό hardcore DNA δε μπορεί (και δεν πρέπει) να “κρυφτεί” και μάλιστα έχει και βοήθεια με τη συμμετοχή του Dwin Hellion των Intergrity στο τραγούδι “Moonlit Torture”. Το “μετρονομικό” ομαδικό παίξιμο, το οποίο ανήγαγαν σε “ευαγγέλιο” οι Lamb of God και οι Chimaira, κάνει την εμφάνισή του σε όλο τον δίσκο. Μπορείς να το ακούσεις καθαρά στα μόλις 1’39” που διαρκεί το “Crucified Heathen Scum” αλλά και στο “Lujuria Satanica” (τι τελείωμα είναι αυτό ρε μλκς;). Το δε, κλείσιμο του album με το “1000 Deaths” έρχεται να σου “ξεκολλήσει” το κεφάλι από τους ώμους (αν έχεις γλυτώσει μέχρι τώρα), όπως το κάνει ο πρωταγωνιστής στο videoclip του ομώνυμου τραγουδιού.

Οι SpiritWorld έρχονται από το πουθενά ως άλλοι καουμπόηδες της “κόλασης” και με 11 “σφαίρες” στο δαιμονικό τους “περίστροφο” σε γεμίζουν “κουμπότρυπες”, αφήνοντας το “κουφάρι” σου βορά στα “όρνεα” της Άγριας Δύσης. Στο λυκόφως του 2022 λοιπόν, οι Αμερικανοί “εξοντώνουν” το γιορτινό mood αναγκάζοντάς με να ασχοληθώ μαζί τους και να εύχομαι να τους είχα πάρει χαμπάρι λίγες ημέρες νωρίτερα. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν αφήνεις ένα τέτοιο album να μείνει στα αζήτητα. Όπως ακριβώς δεν αφήνεις ένα μελομακάρονο μόνο του στο κουτί.

Official website: https://spiritworldprophet.com/
Facebook: https://www.facebook.com/spiritworldprophet
Instagram: https://www.instagram.com/spiritworldprophet/
Bandcamp: https://spiritworldprophet.bandcamp.com/

Είδος: Thrash metal / Hardcore
Δισκογραφική: Century Media Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Νοεμβρίου 2022

Avatar photo
About Νίκος Κορέτσης 444 Articles
Γεννήθηκε τη χρονιά που ο Dio δημιουργούσε ποίηση, τραγουδώντας “The world is full of kings and queens, who blind your eyes and steal your dreams…it’s Heaven and Hell”, “σφυρηλατήθηκε” μουσικά ακούγοντας τον Araya να ουρλιάζει “War ensemble” και συνέχισε την ενήλικη πλέον ζωή του διερωτώμενος “How did it come to this? Narcosynthesis” πατώντας στα χνάρια του αείμνηστου Dane. Διανύοντας πλέον την 4η δεκαετία της ζωής του, δηλώνει πιστός υπηρέτης του heavy metal και ανοιχτός σε νέα μουσικά μονοπάτια (με μέτρο), συνδυάζοντας αυτά τα δύο με καλή παρέα και τη συνοδεία άφθονης μπύρας. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει γιατρός, καθώς προσπαθεί με χειρουργικές κινήσεις να αποφεύγει τις κακοτοπιές που εμφανίζονται στη ζωή του, έχοντας στην κατοχή του το καλύτερο “ιατρικό εργαλείο” που ονομάζεται “ΜΟΥΣΙΚΗ”.