ALTAR OF OBLIVION: “Burning Memories”

EP

Αρκετά πίσω στο 2003, ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Martin Sparvath σχημάτισε με τον ντράμερ Allan Larsen ένα ντουέτο με το όνομα Summoning Sickness. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί η απαρχή για τους Altar of Oblivion που τρία χρόνια αργότερα προέκυψαν με το όνομα αυτό, την αλλαγή της μουσικής κατεύθυνσης από κλασικό black, speed metal σε επικό doom metal, και την προσθήκη δυο νέων μελών: ο πρώην τραγουδιστής της όπερας Mick Mentor,  και o μπασίστας αλλά και εθισμένος στην καφεΐνη Christian Nargaard έδωσαν την υπόσταση μιας πλήρους μπάντας.

Η συνέχεια της ιστορίας και εξέλιξη της μπάντας έφερε τρία άλμπουμ και τέσσερα EP, ενώ στη σημερινή της μορφή, η μπάντα από το Aarhus της Δανίας, είναι πια σεστέτο, και έχει μόλις υπογράψει στην εταιρεία της χώρας της From The Vaults. Το φρέσκο αυτό EP που έχουμε αποτελείται από πέντε τραγούδια, και ουσιαστικά είναι κάτι σαν ορεκτικό του νέου, τέταρτου άλμπουμ της μπάντας, που θα κυκλοφορήσει μέσα στο καλοκαίρι με τον τίτλο “Proselytes of the Apocalypse”. Το υλικό και στις δυο αυτές δουλειές έχει γραφτεί πριν την πανδημία.

Από τα πέντε τραγούδια, ουσιαστικά τα τρία αποτελούν πλήρη και περιγραφικά κομμάτια των Δανών, καθώς τα άλλα δυο είναι οργανικά: ακριβώς στη μέση έχουμε το “Cosmic Chaos” που μόλις αγγίζει το ενάμισι λεπτό, ενώ στο φινάλε μας δείχνει την έξοδο το “Radiation” , με μια απόκοσμη αίσθηση που φέρνει στο μυαλό κάτι από το “Sleeping Village” των Black Sabbath χωρίς τα φωνητικά του Ozzy.

Το ομότιτλο τραγούδι που ανοίγει το EP, στηρίζεται σε συμπαγή ριφ και έναν σταθερό αλλά επιτακτικό ρυθμό, μια σύνθεση που αγκαλιάζει άμεσα τον ακροατή του κλασικού metal και είναι ιδανικό για άνοιγμα. Ενδιαφέρον και κάπως περίεργο είναι πως κάποιες στιγμές στα θέματα της κιθάρας έχουν κάποια post metal στοιχεία. Το “Through the Night” υψώνεται πιο εμβατηριακό, επιβλητικό, και με αισθητό τον επικό αέρα του. Τα διπλά φωνητικά, στα μέρη που εμφανίζονται, ενισχύουν αισθητά τον δραματικό χαρακτήρα του τραγουδιού, ενώ βρισκόμαστε πια ξεκάθαρα στις συντεταγμένες και τη γη του μεγαλειώδους doom metal. Το τραγούδι είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια στο EP, αγγίζοντας τα επτά λεπτά. Από την άλλη, στο “Manic Masquerade” μας αποκαλύπτεται μια άλλη πτυχή τους, με το οργισμένο, γρήγορο άνοιγμα που ουσιαστικά χτίζει τον σκελετό του τραγουδιού. Οι μακριές φωνητικές μελωδίες είναι εύστοχες και προσδίνουν ένταση στη σύνθεση, και όλο το τραγούδι έχει μια αβίαστη αμεσότητα.

Οι Altar of Oblivion δεν κρύβουν ούτε στιγμή πως τα μακριά χέρια των επιρροών τους ακουμπούν στα 80’s, έχουν όμως μια φρεσκάδα και μια αυθεντική ατμόσφαιρα, ενώ το γεγονός πως κάθε τραγούδι είναι ένα άλλο μουσικό κεφάλαιο, προσαρμοσμένο πάντα στη συνολική αισθητική της μπάντας, μας κάνει να περιμένουμε ήδη με μεγάλο ενδιαφέρον. Εξαιρετική η προσέγγιση στην παραγωγή που αφήνει μακριά όλα αυτά τα πλαστικά και προκάτ δεδομένα που συνήθως βασανίζουν και στεγνώνουν τα αυτιά μας , όλα αυτά τα τελευταία χρόνια.

Πέρα από την αναμονή του νέου δίσκου, ήταν για μένα ένα ερέθισμα να σκάψω πιο σχολαστικά το παρελθόν τους, και μόνο του αυτό δίνει θετικό πρόσημο στο EP.

Είδος: Heavy/Epic Doom Metal
Εταιρεία: From The Vaults
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 16 Ιουνίου 2023

Website: http://altarofoblivion.dk/
Facebook: https://www.facebook.com/altarofoblivion

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1187 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.